Neyð Róhingja Sigurjón Örn Stefánsson skrifar 8. febrúar 2018 07:00 Jólin mín eru að enda. Flestir eru löngu búnir að taka niður allt skraut og þessi litlu ljós sem margir hafa ákveðið að skilja eftir til að lýsa okkur leið gegnum skammdegið heita nú vetrarljós en ekki jólaljós. En ég var í burtu um jólin svo ég ákvað að hafa jólin áfram eitthvað inn í janúar. Aðfangadegi eyddi ég í níu þúsund kílómetra fjarlægð, í tjaldspítala Rauða krossins í flóttamannabúðum í suðaustur Bangladess sem heita Kutupalong. Það er ekki staður sem margir kannast við – en þar býr í dag rúmlega hálf milljón manna, fólk sem áður bjó í Myanmar en flúði þaðan vegna ofbeldis. Ástæðurnar fyrir ofbeldinu eru sjálfsagt margvíslegar en aðalástæðan er sú að þetta fólk sem kallar sig Róhingja er ekki velkomið í Myanmar þó það hafi búið þar um aldir. Það aðhyllist aðra trú en meginþorri fólks í Myanmar og hefur aðra siði, stundum er það nóg til að fólk sé ekki velkomið í eigin landi. Þúsundir Róhingja hafa verið drepnir, konum nauðgað og heilu þorpin brennd til grunna til að flæma þetta fólk frá heimkynnum sínum. Sameinuðu þjóðirnar hafa kallað þetta þjóðernishreinsanir. Rauði krossinn kallar þetta ekki neitt. Það er ekki okkar að dæma um það, við reynum bara að hjálpa öllum þeim sem eiga um sárt að binda hver svo sem ástæðan er. Þetta fólk þarf hjálp. Þarna er nú rúmlega hálf milljón manna sem hefur ekkert. Það er auðvelt að segja orðin – hálf milljón manns sem hefur ekkert – en það er erfitt að ímynda sér aðstæðurnar og erfitt að lýsa þeim. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður hefur í tæpan klukkutíma gengið gegnum hreysi búin til úr bambus og plastpokum þar sem tötraleg börn ráfa um og lyktin af úrgangi liggur yfir öllu. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður kemur upp á smá hæð í landslaginu og áttar sig þá á því að búðirnar ná eins langt og augað eygir í allar áttir. Þær eru endalausar og það bara þyrmir yfir mann. Verkefnið að hjálpa öllu þessu fólki virðist vera óyfirstíganlegt, nánast ómögulegt.Það er hægt að hjálpa En það er það ekki. Það þarf bara að finna peninga og starfsfólk til að grafa fyrsta brunninn niður á heilnæmt vatn, senda fyrsta vörubíllinn með mat, kaupa fyrstu skammtana af bóluefnum, koma upp heilsugæslu. Þetta verk er þegar byrjað. Ég fór til Bangladess um miðjan desember til að vinna í neyðartjaldspítala sem Rauði krossinn starfrækir í þessum búðum. Í einu tjaldinu er skurðstofa og þar var mín vinnustöð að mestu því ég er svæfinga- og gjörgæslulæknir. Í öðrum tjöldum eru bráðamóttaka, fæðingardeild, rannsóknardeild, röntgendeild, einangrun og legudeildir. Það er auðvitað takmarkað hvað hægt er að gera af aðgerðum við svona aðstæður en á þessum mánuði sem ég vann þarna gerðum við um tvö hundruð aðgerðir. Aðgerðir sem ekki hefðu verið gerðar ef við værum ekki þarna. Þetta voru ýmiss konar bráðaaðgerðir til dæmis vegna ofbeldis, slysa, bruna og svo auðvitað fjölmargir keisaraskurðir – stundum til að bjarga barninu en stundum því miður til að bjarga móðurinni. Þetta er harður heimur, heimur sem flest okkar hér á Íslandi þekkjum ekki. Fyrir okkur er sjálfsagt að barn fæðist heilbrigt og að móður og barni heilsist vel eftir fæðingu en í flóttamannabúðunum í Kutupalong er ekkert sjálfsagt við það. Eins eru mislingar í okkar huga bara eitthvað úr fortíðinni og sumum finnst ekki taka því að bólusetja fyrir þeim lengur – en í Kutupalong geisar mislingafaraldur og börn koma dauðveik á spítalann okkar, fara beint inn í einangrunartjaldið og fá alla meðferð sem hægt er að bjóða upp á en engu að síður deyja mörg börn í þessu tjaldi. En mörgum er hægt að bjarga. Neyðin í Kutupalong er ólýsanleg, öll hjálp er vel þegin og það þarf ekki að fara til Bangladess til að hjálpa. Hver sem er getur hjálpað þessu fólki, líka þú. Það þarf nefnilega peninga til að reka svona flóttamannabúðir, kaupa vatn, mat, byggingarefni, bóluefni, sýklalyf og allt annað. Ef þú vilt hjálpa er hægt að senda SMS í númerið 1900 með orðinu TAKK og þá fara 1900 krónur af símreikningnum þínum í þetta hjálparstarf. Eða fara inn á raudikrossinn.is til að fá meiri upplýsingar. Höfundur svæfinga- og gjörgæslulæknir og sendifulltrúi Rauða krossins á Íslandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson Skoðun Kletturinn Katrín Júlía Margrét Alexandersdóttir Skoðun Við unga fólkið viljum fá sæti við borðið Selma Rós Axelsdóttir Skoðun Sérstök vitleysa Albert Björn Lúðvígsson Skoðun Aleinn í heiminum? Lukka Sigurðardóttir,Katrín Harðardóttir ,Margrét Kristín Blöndal Skoðun Reykjavíkurborg svíkur íbúa Laugardals Grétar Már Axelsson Skoðun Almenn kvíðaröskun: léttvægt vandamál eða áhyggjuefni? Sævar Már Gústavsson Skoðun Það sem býr í Höllu Hrund Viðar Hreinsson Skoðun Skoðun Skoðun Viltu koma í ferðalag? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson skrifar Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Hugrekki Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Afvegaleiðing SFS? Friðleifur Egill Guðmundsson skrifar Skoðun Jón Gnarr fyrir dýraverndina Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Mannréttindastofnun verður að veruleika Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Samstarf við landsbyggðina Sævar Þór Halldórsson skrifar Skoðun Lausnin út í mýri? Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Sigþórsdóttir skrifar Skoðun Takk Ísland fyrir upplýsandi kosningabaráttu! Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Forseti sem gefur kjark og von Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Við unga fólkið viljum fá sæti við borðið Selma Rós Axelsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson skrifar Skoðun Offita er langvinnur sjúkdómur Hópur fólks í stjórn Félags fagfólks um offitu skrifar Skoðun Reykjavíkurborg svíkur íbúa Laugardals Grétar Már Axelsson skrifar Skoðun Mynda þurfti ríkisstjórn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Kletturinn Katrín Júlía Margrét Alexandersdóttir skrifar Skoðun Nýsköpun er svarið Nótt Thorberg skrifar Skoðun Aleinn í heiminum? Lukka Sigurðardóttir,Katrín Harðardóttir ,Margrét Kristín Blöndal skrifar Skoðun Ísland í öðru sæti Regnbogakortsins um réttindi hinsegin fólks Bjarndís Helga Tómasdóttir,Daníel E. Arnarsson skrifar Skoðun Almenn kvíðaröskun: léttvægt vandamál eða áhyggjuefni? Sævar Már Gústavsson skrifar Skoðun Lokað á börn í vanda Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Sérstök vitleysa Albert Björn Lúðvígsson skrifar Skoðun Fjarheilbrigðisþjónusta Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Ég Gísli Hvanndal Jakobsson ætla í framboð til Alþingis með Vinstri grænum Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Forsetaframbjóðandi með sömu tölu og Jesú Gunnar Karl Halldórsson skrifar Skoðun Einfaldara fyrirkomulag tilvísana Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Málið á að endurspegla fólkið í landinu Birta Björnsdóttir skrifar Skoðun Hreyfing og tengsl Jóhanna Stefáns Bjarkardóttir skrifar Skoðun Eru byssur meira fullorðins? Oddný G. Harðardóttir skrifar Sjá meira
Jólin mín eru að enda. Flestir eru löngu búnir að taka niður allt skraut og þessi litlu ljós sem margir hafa ákveðið að skilja eftir til að lýsa okkur leið gegnum skammdegið heita nú vetrarljós en ekki jólaljós. En ég var í burtu um jólin svo ég ákvað að hafa jólin áfram eitthvað inn í janúar. Aðfangadegi eyddi ég í níu þúsund kílómetra fjarlægð, í tjaldspítala Rauða krossins í flóttamannabúðum í suðaustur Bangladess sem heita Kutupalong. Það er ekki staður sem margir kannast við – en þar býr í dag rúmlega hálf milljón manna, fólk sem áður bjó í Myanmar en flúði þaðan vegna ofbeldis. Ástæðurnar fyrir ofbeldinu eru sjálfsagt margvíslegar en aðalástæðan er sú að þetta fólk sem kallar sig Róhingja er ekki velkomið í Myanmar þó það hafi búið þar um aldir. Það aðhyllist aðra trú en meginþorri fólks í Myanmar og hefur aðra siði, stundum er það nóg til að fólk sé ekki velkomið í eigin landi. Þúsundir Róhingja hafa verið drepnir, konum nauðgað og heilu þorpin brennd til grunna til að flæma þetta fólk frá heimkynnum sínum. Sameinuðu þjóðirnar hafa kallað þetta þjóðernishreinsanir. Rauði krossinn kallar þetta ekki neitt. Það er ekki okkar að dæma um það, við reynum bara að hjálpa öllum þeim sem eiga um sárt að binda hver svo sem ástæðan er. Þetta fólk þarf hjálp. Þarna er nú rúmlega hálf milljón manna sem hefur ekkert. Það er auðvelt að segja orðin – hálf milljón manns sem hefur ekkert – en það er erfitt að ímynda sér aðstæðurnar og erfitt að lýsa þeim. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður hefur í tæpan klukkutíma gengið gegnum hreysi búin til úr bambus og plastpokum þar sem tötraleg börn ráfa um og lyktin af úrgangi liggur yfir öllu. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður kemur upp á smá hæð í landslaginu og áttar sig þá á því að búðirnar ná eins langt og augað eygir í allar áttir. Þær eru endalausar og það bara þyrmir yfir mann. Verkefnið að hjálpa öllu þessu fólki virðist vera óyfirstíganlegt, nánast ómögulegt.Það er hægt að hjálpa En það er það ekki. Það þarf bara að finna peninga og starfsfólk til að grafa fyrsta brunninn niður á heilnæmt vatn, senda fyrsta vörubíllinn með mat, kaupa fyrstu skammtana af bóluefnum, koma upp heilsugæslu. Þetta verk er þegar byrjað. Ég fór til Bangladess um miðjan desember til að vinna í neyðartjaldspítala sem Rauði krossinn starfrækir í þessum búðum. Í einu tjaldinu er skurðstofa og þar var mín vinnustöð að mestu því ég er svæfinga- og gjörgæslulæknir. Í öðrum tjöldum eru bráðamóttaka, fæðingardeild, rannsóknardeild, röntgendeild, einangrun og legudeildir. Það er auðvitað takmarkað hvað hægt er að gera af aðgerðum við svona aðstæður en á þessum mánuði sem ég vann þarna gerðum við um tvö hundruð aðgerðir. Aðgerðir sem ekki hefðu verið gerðar ef við værum ekki þarna. Þetta voru ýmiss konar bráðaaðgerðir til dæmis vegna ofbeldis, slysa, bruna og svo auðvitað fjölmargir keisaraskurðir – stundum til að bjarga barninu en stundum því miður til að bjarga móðurinni. Þetta er harður heimur, heimur sem flest okkar hér á Íslandi þekkjum ekki. Fyrir okkur er sjálfsagt að barn fæðist heilbrigt og að móður og barni heilsist vel eftir fæðingu en í flóttamannabúðunum í Kutupalong er ekkert sjálfsagt við það. Eins eru mislingar í okkar huga bara eitthvað úr fortíðinni og sumum finnst ekki taka því að bólusetja fyrir þeim lengur – en í Kutupalong geisar mislingafaraldur og börn koma dauðveik á spítalann okkar, fara beint inn í einangrunartjaldið og fá alla meðferð sem hægt er að bjóða upp á en engu að síður deyja mörg börn í þessu tjaldi. En mörgum er hægt að bjarga. Neyðin í Kutupalong er ólýsanleg, öll hjálp er vel þegin og það þarf ekki að fara til Bangladess til að hjálpa. Hver sem er getur hjálpað þessu fólki, líka þú. Það þarf nefnilega peninga til að reka svona flóttamannabúðir, kaupa vatn, mat, byggingarefni, bóluefni, sýklalyf og allt annað. Ef þú vilt hjálpa er hægt að senda SMS í númerið 1900 með orðinu TAKK og þá fara 1900 krónur af símreikningnum þínum í þetta hjálparstarf. Eða fara inn á raudikrossinn.is til að fá meiri upplýsingar. Höfundur svæfinga- og gjörgæslulæknir og sendifulltrúi Rauða krossins á Íslandi.
Skoðun Ísland í öðru sæti Regnbogakortsins um réttindi hinsegin fólks Bjarndís Helga Tómasdóttir,Daníel E. Arnarsson skrifar
Skoðun Ég Gísli Hvanndal Jakobsson ætla í framboð til Alþingis með Vinstri grænum Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar