Þegar nemandi flosnar úr námi Ásgerður Ólöf Ásgeirsdóttir skrifar 3. desember 2017 09:00 Margir sem hætta á miðri leið í námi gera það einfaldlega vegna áhugaleysis. Fullkomlega eðlilegt að ætla ekki að eyða 3 árum í eitthvað sem maður hefur engann áhuga á; þá hættir maður einfaldlega og finnur eitthvað sér meira við hæfi. Sumir þurfa þó að hætta þrátt fyrir að brennandi áhugi á náminu sé til staðar. Hvenær sem er getur líf manns breyst; slys geta orðið, áföll og sjúkdómar komið upp. Andleg veikindi geta komið skyndilega upp eða fylgt manni í gegnum allt námið, þá skiptir fyrst og fremst máli að forgangsraða heilsu sinni á undan náminu. Nú til dags hefur menntakerfið og samfélagið á Íslandi mun meiri vitund um mikilvægi andlegrar vellíðunar og hversu mikilvægt er að sýna þeim sem glíma við andleg veikindi tillit og veita þeim aðstoð. Áður fyrr vissu nemendur ekki endilega hvað amaði að þeim, hvert þeir ættu að sækja eða hvernig þeir gætu sigrast á andlegum veikindum sínum samhliða námi. Tveir fyrrum nemendur, sem við köllum F og H, segja okkur hér frá því hvernig þeim leið þegar þeir þurftu að hætta í námi. „Ég naut þess aldrei að vera í grunnskólanámi þótt ég hafi alltaf verið fróðleiksfús og forvitinn. Ég slefaði oftast í gegnum námið og ég sagði alltaf að það hefði verið áhugaleysi á að læra en ég vissi alveg að mér fannst þetta áhugavert. Mér fannst bara kvíðinn sem fylgdi þessu óþægilegur svo ég forðaðist þetta eins og ég gat, ég sagði engum frá og lét frekar eins og mér fyndist þetta ekki skipta mig neinu máli. En ég hugsaði með mér að með því að fara í nám og fá að læra það sem ég hef áhuga á þá myndi ég geta trompað öll próf. Ég held ég hafi byrjað tvisvar sinnum í sjúkraliðanum en hætti alltaf fljótt. Með hjálp fjölskyldu og vina fór ég til sálfræðings og lærði að vinna að betri geðheilsu og er á betri stað núna og vinn á frístundaheimili, kannski mun ég einn daginn skella mér aftur í skóla, hver veit.” - F. „Ég var á þriðja ári í mannfræði við HÍ þegar ég fékk ótrúlega mikið skammdegisþunglyndi. Ég komst ekki upp úr rúminu í 2 vikur, léttist um nokkur kíló og vildi ekki tala við neinn. Mér fannst myrkrið leggjast alveg ofan á mig. Ég fann fyrir svo ótrúlega miklum þynglsum að ég gat ekki einu sinni ímyndað mér að mæta í tíma í skólanum. Ég þorði ekki að segja kennurum frá veikindum mínum og vissi ekki hvort mér myndi vera sýnd einhverskonar tillitsemi. Svo var ég búin að missa af svo miklu að ég hætti í náminu. Ég á rosalega góða foreldra sem aðstoðuðu mig og pöntuðu tíma fyrir mig hjá geðlækni. Mín helstu veikindi voru líka hvað ég hafði sjálf mikla fordóma gagnvart veikindum mínum og skammaði mig svakalega fyrir að ná ekki að klára gráðuna mína. Ég veit núna að þetta var ekki mér að kenna og ekkert til þess að skammast mín fyrir, þunglyndi er ekki að sama og leti og ekki get ég sinnt náminu mínu ef geðheilsan er í rusli. Þegar mér fór að líða betur þá ákvað ég að klára gráðuna mína og gerði það. Ég tel mig ekki verri manneskju en þá sem kláraði gráðuna sína á þremur árum.” - H.Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Jafnréttisnefndar Stúdentaráðs Háskóla Íslands í tilefni af lokaprófum á haustönn 2017. Þema átaksins er andleg veikindi, nám og jafnrétti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir Skoðun Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson Skoðun Afmennska að bjarga ekki dýrum í neyð! Anna Berg Samúelsdóttir Skoðun Afkomuviðvörun Jón Ingi Hákonarson Skoðun Skoðun Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Enn og aftur sumarlokun hjá SÁÁ Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Fjárveitingar til vegamála standast engan samanburð Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Biskupsval Sigfinnur Þorleifsson,Vigfús Bjarni Albertsson skrifar Skoðun Afmennska að bjarga ekki dýrum í neyð! Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson skrifar Skoðun Afkomuviðvörun Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir skrifar Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Sjá meira
Margir sem hætta á miðri leið í námi gera það einfaldlega vegna áhugaleysis. Fullkomlega eðlilegt að ætla ekki að eyða 3 árum í eitthvað sem maður hefur engann áhuga á; þá hættir maður einfaldlega og finnur eitthvað sér meira við hæfi. Sumir þurfa þó að hætta þrátt fyrir að brennandi áhugi á náminu sé til staðar. Hvenær sem er getur líf manns breyst; slys geta orðið, áföll og sjúkdómar komið upp. Andleg veikindi geta komið skyndilega upp eða fylgt manni í gegnum allt námið, þá skiptir fyrst og fremst máli að forgangsraða heilsu sinni á undan náminu. Nú til dags hefur menntakerfið og samfélagið á Íslandi mun meiri vitund um mikilvægi andlegrar vellíðunar og hversu mikilvægt er að sýna þeim sem glíma við andleg veikindi tillit og veita þeim aðstoð. Áður fyrr vissu nemendur ekki endilega hvað amaði að þeim, hvert þeir ættu að sækja eða hvernig þeir gætu sigrast á andlegum veikindum sínum samhliða námi. Tveir fyrrum nemendur, sem við köllum F og H, segja okkur hér frá því hvernig þeim leið þegar þeir þurftu að hætta í námi. „Ég naut þess aldrei að vera í grunnskólanámi þótt ég hafi alltaf verið fróðleiksfús og forvitinn. Ég slefaði oftast í gegnum námið og ég sagði alltaf að það hefði verið áhugaleysi á að læra en ég vissi alveg að mér fannst þetta áhugavert. Mér fannst bara kvíðinn sem fylgdi þessu óþægilegur svo ég forðaðist þetta eins og ég gat, ég sagði engum frá og lét frekar eins og mér fyndist þetta ekki skipta mig neinu máli. En ég hugsaði með mér að með því að fara í nám og fá að læra það sem ég hef áhuga á þá myndi ég geta trompað öll próf. Ég held ég hafi byrjað tvisvar sinnum í sjúkraliðanum en hætti alltaf fljótt. Með hjálp fjölskyldu og vina fór ég til sálfræðings og lærði að vinna að betri geðheilsu og er á betri stað núna og vinn á frístundaheimili, kannski mun ég einn daginn skella mér aftur í skóla, hver veit.” - F. „Ég var á þriðja ári í mannfræði við HÍ þegar ég fékk ótrúlega mikið skammdegisþunglyndi. Ég komst ekki upp úr rúminu í 2 vikur, léttist um nokkur kíló og vildi ekki tala við neinn. Mér fannst myrkrið leggjast alveg ofan á mig. Ég fann fyrir svo ótrúlega miklum þynglsum að ég gat ekki einu sinni ímyndað mér að mæta í tíma í skólanum. Ég þorði ekki að segja kennurum frá veikindum mínum og vissi ekki hvort mér myndi vera sýnd einhverskonar tillitsemi. Svo var ég búin að missa af svo miklu að ég hætti í náminu. Ég á rosalega góða foreldra sem aðstoðuðu mig og pöntuðu tíma fyrir mig hjá geðlækni. Mín helstu veikindi voru líka hvað ég hafði sjálf mikla fordóma gagnvart veikindum mínum og skammaði mig svakalega fyrir að ná ekki að klára gráðuna mína. Ég veit núna að þetta var ekki mér að kenna og ekkert til þess að skammast mín fyrir, þunglyndi er ekki að sama og leti og ekki get ég sinnt náminu mínu ef geðheilsan er í rusli. Þegar mér fór að líða betur þá ákvað ég að klára gráðuna mína og gerði það. Ég tel mig ekki verri manneskju en þá sem kláraði gráðuna sína á þremur árum.” - H.Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Jafnréttisnefndar Stúdentaráðs Háskóla Íslands í tilefni af lokaprófum á haustönn 2017. Þema átaksins er andleg veikindi, nám og jafnrétti.
Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar