Að eldast í borginni okkar, Reykjavík Dagbjört Jónsdóttir skrifar 27. október 2017 10:25 Mikið hefur verið rætt um eldri borgara undanfarin misseri. Fram hefur farið umræða um hvað varðar atvinnutækifæri eldri borgara og kjör þeirra, en þá ekki hvað síst hvað framtíð þeirra snertir sem eru að eldast í Borginni. Fyrir nokkrum árum var Félag eldri borgara stofnað (FEB) með það að markmiði að vekja athygli á eldri borgurum í samfélaginu og kjörum þeirra. Stór þáttur í starfsemi félagsins er að gera eldri borgurum kleift að hittast og sinna áhugamálum sínum, t.d. ganga saman, ferðast, stunda líkamsrækt og skapandi skrif svo eitthvað sé nefnt. Öll starfsemi félagsins miðar að því að hvetja eldri borgara til að lifa lífinu af áhuga og vera þátttakandur í lífinu. Fyrir nokkru var Grái herinn stofnaður; samtök eftirlaunaþega sem hvetja eldri borgara til áframhaldandi þátttöku í samfélaginu. Þegar við ræðum um þá sem eru að eldast er okkur tamt að setja alla eftirlaunaþega undir einn hatt og tala einungis um eldri borgara. Það er mjög mikilvægt að skilgreina aldur eftirlaunaþega, þ.e. frá 67 – 80 ára eða frá 80 ára og eldri, því himinn og haf skilur fólk að á þessu aldursbili. Heilsa fólks eftir 67 ára aldur er oftar en ekki góð, því það að eldast er í sjálfu sér ekki sjúkdómur. Fyrstu 10 árin a.m.k. eftir að eftirlaunaaldri er náð er fólk ennþá í fullu fjöri, eins og sagt er, og tilbúið til að sinna hinum ýmsu verkefnum í samfélaginu, ef eftir því er spurt. Eins og áður sagði er eitt af markmiðum eldri borgara að lifa lífinu lifandi og taka þátt í samfélaginu eins lengi og kostur er. Það er mjög mikilvægt fyrir eftirlaunaþega að eiga val, til dæmis um búsetuúrræði. Gjarnan er talað um að allir eftirlaunaþegar vilji búa sem lengst heima. Að mínu mati er þetta mantra sem hefur verið kyrjuð af miklum móð undanfarin ár. Margir eftirlaunaþegar búa einir, en myndu kjósa að búa í félagi við aðra, ef það væri í boði. Þegar búsetu eftirlaunaþega ber á góma er oftast er talað um hjúkrunarheimili. Á hjúkrunarheimilum búa aldraðir veikir einstaklingar sem þurfa umönnun allan sólarhringinn, en það er tiltölulega lítill hluti eftirlaunaþega sem þurfa að nýta þetta úrræði og þá ekki fyrr en seinna á ævinni. Þeir eru mun fleiri sem þurfa, og myndu vilja búsetuúræði eins og þjónustuíbúðir eða dvalarheimili stæði það til boða. Enginn er eyland er oft sagt, því öll þurfum við á félagsskap og umhyggju að halda allt frá fæðingu, og þá ekki hvað síst eftir langa ævi og þjónustu við samfélagið. Ég hvet Reykjavíkurborg, borgina okkar, að skoða málefni eldri borgara og aldraðra frá nýjum sjónarhóli, okkur öllum til velfarnaðar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 01.06.2024 Halldór Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun Skoðun Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson skrifar Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Bónaður brjóstkassi og barnaafmæli Þorbjörg Marínósdóttir skrifar Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn skrifar Skoðun Hæfasti einstaklingurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Verðmætin og sköpunarkraftur sá sem í mannauð okkar býr. Pétur Már Halldórsson skrifar Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson skrifar Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson skrifar Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Auðkenni þarf að passa upp á Eva Valdís Jóhönnudóttir skrifar Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar Sjá meira
Mikið hefur verið rætt um eldri borgara undanfarin misseri. Fram hefur farið umræða um hvað varðar atvinnutækifæri eldri borgara og kjör þeirra, en þá ekki hvað síst hvað framtíð þeirra snertir sem eru að eldast í Borginni. Fyrir nokkrum árum var Félag eldri borgara stofnað (FEB) með það að markmiði að vekja athygli á eldri borgurum í samfélaginu og kjörum þeirra. Stór þáttur í starfsemi félagsins er að gera eldri borgurum kleift að hittast og sinna áhugamálum sínum, t.d. ganga saman, ferðast, stunda líkamsrækt og skapandi skrif svo eitthvað sé nefnt. Öll starfsemi félagsins miðar að því að hvetja eldri borgara til að lifa lífinu af áhuga og vera þátttakandur í lífinu. Fyrir nokkru var Grái herinn stofnaður; samtök eftirlaunaþega sem hvetja eldri borgara til áframhaldandi þátttöku í samfélaginu. Þegar við ræðum um þá sem eru að eldast er okkur tamt að setja alla eftirlaunaþega undir einn hatt og tala einungis um eldri borgara. Það er mjög mikilvægt að skilgreina aldur eftirlaunaþega, þ.e. frá 67 – 80 ára eða frá 80 ára og eldri, því himinn og haf skilur fólk að á þessu aldursbili. Heilsa fólks eftir 67 ára aldur er oftar en ekki góð, því það að eldast er í sjálfu sér ekki sjúkdómur. Fyrstu 10 árin a.m.k. eftir að eftirlaunaaldri er náð er fólk ennþá í fullu fjöri, eins og sagt er, og tilbúið til að sinna hinum ýmsu verkefnum í samfélaginu, ef eftir því er spurt. Eins og áður sagði er eitt af markmiðum eldri borgara að lifa lífinu lifandi og taka þátt í samfélaginu eins lengi og kostur er. Það er mjög mikilvægt fyrir eftirlaunaþega að eiga val, til dæmis um búsetuúrræði. Gjarnan er talað um að allir eftirlaunaþegar vilji búa sem lengst heima. Að mínu mati er þetta mantra sem hefur verið kyrjuð af miklum móð undanfarin ár. Margir eftirlaunaþegar búa einir, en myndu kjósa að búa í félagi við aðra, ef það væri í boði. Þegar búsetu eftirlaunaþega ber á góma er oftast er talað um hjúkrunarheimili. Á hjúkrunarheimilum búa aldraðir veikir einstaklingar sem þurfa umönnun allan sólarhringinn, en það er tiltölulega lítill hluti eftirlaunaþega sem þurfa að nýta þetta úrræði og þá ekki fyrr en seinna á ævinni. Þeir eru mun fleiri sem þurfa, og myndu vilja búsetuúræði eins og þjónustuíbúðir eða dvalarheimili stæði það til boða. Enginn er eyland er oft sagt, því öll þurfum við á félagsskap og umhyggju að halda allt frá fæðingu, og þá ekki hvað síst eftir langa ævi og þjónustu við samfélagið. Ég hvet Reykjavíkurborg, borgina okkar, að skoða málefni eldri borgara og aldraðra frá nýjum sjónarhóli, okkur öllum til velfarnaðar.
Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar