Bakþankar

Um knarrarbringur

Óttar Guðmundsson skrifar
Þegar Menelás kóngur fékk Helenu fögru aftur að loknu Trójustríðinu vildi hann refsa henni á viðhlítandi hátt. Hann dró fram sverðið og hótaði henni lífláti. Helena kastaði þá af sér skikkjunni og beraði brjóstin. Menelás varð svo hugfanginn að hann lét sverðið falla, tók hana í faðminn og fyrirgaf henni.

Brjóst kvenna hafa ávallt verið tignuð og jafnvel tilbeðin. Í Ljóðaljóðunum er lofsöngur til brjóstanna og fjölmargar helgimyndir frá miðöldum sýna Jesúbarnið sjúga fagurlega skapað brjóst heilagrar guðsmóður. Gríska gyðjan Artemis er venjulega sýnd með mikinn fjölda brjósta til að leggja áherslu á frjósemi og velsæld. Í Sturlungu er barmfagur kvenskörungur kallaður „knarrarbringa“. Þetta færir okkur heim sanninn um að áhugi á brjóstum er ekkert nýmæli.

Fjölmargar konur hafa þungar áhyggjur af stærð brjósta sinna og sköpulagi. Sá kvíði er sambærilegur við ótta karla út af lengd og lögun limsins. Auglýsingaiðnaðurinn gerir út á hin fullkomnu brjóst til að selja bæði bíla og betra líf. Lýtalæknar lifa ágætu lífi á brjóstadýrkun nútímans enda flykkjast konur til þeirra og greiða rúmlega hálfa milljón fyrir hinn fullkomna barm. Aðsóknin eykst stöðugt og yngri konum með hnarreist silíkonbrjóst fer hratt fjölgandi.

Nýlega var ung kona beðin að hylja brjóst sín í sundlaug til að gæta velsæmis. Í kjölfarið spratt upp fjörug umræða um kynjamismunun. Af hverju mega karlar vera berir að ofan en konur ekki? Brjóstin eru ekki kyntákn. Þetta er skemmtilegt sjónarmið sem gengur reyndar þvert á brjóstadýrkun samtímans. En þetta eru vond tíðindi fyrir lýtalækna sem nú verða að minnka við sig bæði bílinn og sumarbústaðinn ef áhugi á brjóstum er hverfandi.

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.






×