Fylkjaskiptur veruleiki? Stefanía G. Kristinsdóttir skrifar 22. apríl 2014 12:02 Ég var að ljúka við lestur á ævintýrabókinni Afbrigðin sem tekur við af ævintýrunum um Hungurleikana. Stríðandi heimar ólíkra tegunda. Kannski þessi ævintýri séu dæmisögur samtímans tilraun til að minna okkur á þann tegundaskipta veruleika sem við búum við hér á jörðinni. Í Hungurleikunum skiptast fylkin niður eftir hlutverkum. Í Afbrigðunum skiptast fylkin eftir eðli íbúa, grunnhugmyndin var að skapa heild en niðurstaðan verður stríð. Í báðum tilvikum elur fylkisskipanin á ótta og tortryggni. Afbrigðin ógna skipulaginu en þeir einstaklingar sem geta skilið og tileinkað sér þankagang ólíkra fylkja. Fyrir kosningar varpaði foringi Framsóknarflokksins oft fram þeirri líkingu að fylgjendur flokkanna líkt og aðdáendum liðanna í enska Boltanum fylgdu flokkunum í blindni. Með þessum áherslum sínum staðsetti hann sig á hlutlausu svæði og náði eyrum þeirra sem telja sig ekki tilheyra fylkingum stjórnmálaflokkana. Á meðan Besti flokkurinn lofaði engu þá lofaði Framsókn öllu, á meðan Sigmundi var alvara þá gerði Jón grín að fáránleika stjórnmálanna. Öllum hættir okkur til að taka sjálf okkur of alvarlega, halda jafnvel að við séum ómissandi. Hættan á því að þetta gerist margfaldast þegar við erum umkringd fólki sem er sammála á meðan hættan minnkar þegar fólki með ólíkar skoðanir vinnur saman. Hrokafullir einræðisherrar eru ein afleiðing þessarar fylkjaskiptu veraldar. Við þurfum á fjölbreytni að halda til að vaka yfir hugsunum okkar og viðhorfum, til að skilja að það er dyggð að hlusta, skilja aðrar og geta skipt um skoðun. Ég fór eitt sinn í kynnisferð í Alþingi Íslendinga með hópi kvenna. Þar skoðuðum við flokksherbergin og hlustuðum á leikræn tilþrif og svívirðingar í þingsal. Við upplifðum að utan þingsala ríkti vinátta og virðing þvert á flokka og að í nefndum ynni fólk oftast af heilindum að því að ná niðurstöðu og sátt í ólíkum málum. Af hverju tökum við kjósendur þátt í fylkjaskiptu stríði stjórnmálanna í stað þess að krefjast þess að fá að kjósa fólk sem við treystum til áhrifa? Væri slíkur hópur fólks ekki líklegri til að taka afstöðu byggt á gildum sínum og þekkingu í stað þess að vera bundið af loforðalistum þar sem tvinnast saman meint eðli ólíkra flokka og niðurstaða vinsældakannana? Margir eygðu von um breytt skipulag í kjölfar hrunsins, Jóhanna Sigurðardóttir og fleiri stjórnmálamenn lýstu yfir andláti fjórflokksins eftir síðustu sveitarstjórnarkosningar. Enginn forystumaður stjórnmálafokks gerir það nú, þvert á móti. Íslendingar eru aftur farin að velja skásta flokkinn. Okkur ætti því ekki að bregða þegar flokkaskiptur veruleiki stjórnmálanna verður aftur til þess að einsleitni, ótti og tortryggni verður ofaná í stað þeirrar fjölbreytni sem við virðumst ekki þora að gangast við.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á greinar@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þú getur leyft þér það Rannveig Borg Skoðun Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Sósíalismi sem trúarbrögð Finnur Thorlacius Eiríksson Skoðun Hún Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson Skoðun „Hlutdrægni” Ríkisútvarpsins og „hnignun” íslenskunnar Magnús Lyngdal Magnússon Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Á Bessastöðum? Ingunn Ásdísardóttir Skoðun Skoðun Skoðun „Hlutdrægni” Ríkisútvarpsins og „hnignun” íslenskunnar Magnús Lyngdal Magnússon skrifar Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hún Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sósíalismi sem trúarbrögð Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Á Bessastöðum? Ingunn Ásdísardóttir skrifar Skoðun Til hamingju, Kópavogur! Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Búum til börn Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Ákall um aðgerðir í mansalsmálum Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Holan í kerfinu Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Í dag er alþjóðlegi Lupusdagurinn Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Skálkaskjól Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Fimm ástæður fyrir því að Ísland á að taka á móti fólki á flótta Þórhallur Guðmundsson skrifar Skoðun Fá allir sama orlof? Sigríður Auðunsdóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins mun ekki samþykkja að hækka leigu hjá Félagsbústöðum Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Almenningur á betra skilið en kastljós án upplýsingar Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Kosningar og kíghósti Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Grafa skoðanakannanir undan lýðræðinu? Guðlaugur Bragason skrifar Skoðun Hugmyndin sú sama í grunninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Stutt við barnafjölskyldur Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Er maðurinn í útrýmingarhættu? Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Baldur fýkur ekki eftir vindi Hjördís Rut Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Í tilefni af Alþjóðlega safnadeginum Dagrún Ósk Jónsdóttir skrifar Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson skrifar Skoðun Athugasemdir við grein um samgöngumál Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Riðulaust Ísland! Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Sjá meira
Ég var að ljúka við lestur á ævintýrabókinni Afbrigðin sem tekur við af ævintýrunum um Hungurleikana. Stríðandi heimar ólíkra tegunda. Kannski þessi ævintýri séu dæmisögur samtímans tilraun til að minna okkur á þann tegundaskipta veruleika sem við búum við hér á jörðinni. Í Hungurleikunum skiptast fylkin niður eftir hlutverkum. Í Afbrigðunum skiptast fylkin eftir eðli íbúa, grunnhugmyndin var að skapa heild en niðurstaðan verður stríð. Í báðum tilvikum elur fylkisskipanin á ótta og tortryggni. Afbrigðin ógna skipulaginu en þeir einstaklingar sem geta skilið og tileinkað sér þankagang ólíkra fylkja. Fyrir kosningar varpaði foringi Framsóknarflokksins oft fram þeirri líkingu að fylgjendur flokkanna líkt og aðdáendum liðanna í enska Boltanum fylgdu flokkunum í blindni. Með þessum áherslum sínum staðsetti hann sig á hlutlausu svæði og náði eyrum þeirra sem telja sig ekki tilheyra fylkingum stjórnmálaflokkana. Á meðan Besti flokkurinn lofaði engu þá lofaði Framsókn öllu, á meðan Sigmundi var alvara þá gerði Jón grín að fáránleika stjórnmálanna. Öllum hættir okkur til að taka sjálf okkur of alvarlega, halda jafnvel að við séum ómissandi. Hættan á því að þetta gerist margfaldast þegar við erum umkringd fólki sem er sammála á meðan hættan minnkar þegar fólki með ólíkar skoðanir vinnur saman. Hrokafullir einræðisherrar eru ein afleiðing þessarar fylkjaskiptu veraldar. Við þurfum á fjölbreytni að halda til að vaka yfir hugsunum okkar og viðhorfum, til að skilja að það er dyggð að hlusta, skilja aðrar og geta skipt um skoðun. Ég fór eitt sinn í kynnisferð í Alþingi Íslendinga með hópi kvenna. Þar skoðuðum við flokksherbergin og hlustuðum á leikræn tilþrif og svívirðingar í þingsal. Við upplifðum að utan þingsala ríkti vinátta og virðing þvert á flokka og að í nefndum ynni fólk oftast af heilindum að því að ná niðurstöðu og sátt í ólíkum málum. Af hverju tökum við kjósendur þátt í fylkjaskiptu stríði stjórnmálanna í stað þess að krefjast þess að fá að kjósa fólk sem við treystum til áhrifa? Væri slíkur hópur fólks ekki líklegri til að taka afstöðu byggt á gildum sínum og þekkingu í stað þess að vera bundið af loforðalistum þar sem tvinnast saman meint eðli ólíkra flokka og niðurstaða vinsældakannana? Margir eygðu von um breytt skipulag í kjölfar hrunsins, Jóhanna Sigurðardóttir og fleiri stjórnmálamenn lýstu yfir andláti fjórflokksins eftir síðustu sveitarstjórnarkosningar. Enginn forystumaður stjórnmálafokks gerir það nú, þvert á móti. Íslendingar eru aftur farin að velja skásta flokkinn. Okkur ætti því ekki að bregða þegar flokkaskiptur veruleiki stjórnmálanna verður aftur til þess að einsleitni, ótti og tortryggni verður ofaná í stað þeirrar fjölbreytni sem við virðumst ekki þora að gangast við.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á greinar@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi.
Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Skoðun Fimm ástæður fyrir því að Ísland á að taka á móti fólki á flótta Þórhallur Guðmundsson skrifar
Skoðun Flokkur fólksins mun ekki samþykkja að hækka leigu hjá Félagsbústöðum Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar
Skoðun Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar
Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar
Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar
Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar
Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun