„Wild Boys“ opinbera kylfuna Þorbjörn Þórðarson skrifar 26. janúar 2014 08:00 Það var engin tilviljun að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra, mætti í viðtal hjá Bloomberg á fimmtudag sl. til að segja að engar viðræður væru eða yrðu á dagskrá við kröfuhafa föllnu bankanna. Þetta var í raun óvitlaus taktík ráðherrans því ríkisstjórnin er löngu búin að opinbera „kylfuna“ frægu úr kosningabaráttunni. Bankaskatturinn er kylfan. 0,376 prósenta skattur á skuldir fjármálafyrirtækja og fjármálafyrirtækja í slitameðferð, sem síðasta ríkisstjórn taldi óraunhæft skattandlag, er aðferðafræði ríkisstjórnarinnar til að knýja fram „högg“ hjá kröfuhöfum föllnu bankanna. Þessu 80 milljarða króna höggi er síðan ætlað að greiða fyrir niðurfærslu á verðtryggðum húsnæðislánum. Gjaldeyrishöft verða aldrei afnumin nema eigendur þrotabúa Kaupþings og Glitnis, þ.e kröfuhafarnir, taki á sig myndarlega niðurfærslu á krónueignum sínum sem hlaupa á hundruðum milljarða og ógna fjármálastöðugleika í landinu. Þetta er hið eiginlega og raunverulega „högg.“ Bankaskatturinn er útspil sem löggjafinn getur horfið frá hvenær sem er. Hinn 17. janúar var Barry Russell, lögmaður hjá Bingham McCutchen stofunni sem er ráðgjafi kröfuhafa föllnu bankanna, í viðtali við Reuters þar sem hann gagnrýndi stjórnvöld fyrir aðgerðaleysi varðandi nauðasamninga bankanna. Russell er einn af ráðgjöfum kröfuhafaráða bæði Kaupþings og Glitnis. Í sama viðtali gagnrýndi Matt Hinds, fjármálaráðgjafi hjá Talbot Hughes McKillop tómlæti stjórnvalda. "We have had no feedback from the other side yet," sagði hann, en Hinds vinnur fyrir kröfuhafaráð Glitnis. Það var skynsamlegt hjá forsætisráðherra að segja við Bloomberg: Það er ekkert að semja um. Og tímasetningin á viðtalinu var engin tilviljun. Þannig er boltinn í raun hjá kröfuhöfum. Fyrr í haust gerði slitastjórn Glitnis tvívegis heiðarlegar tilraunir til þess að koma nauðasamningum bankans í gegn. Í bæði skiptin voru viðbrögð Seðlabankans, sem lögum samkvæmt á að gæta að fjármálastöðugleika á Íslandi, á þá lund að ekki væri um eiginlegar viðræður að ræða heldur þyrftu þrotabú bankanna að senda umsóknir um undanþágur sem uppfylltu skilyrði laga um gjaldeyrismál. Svör forsætisráðherra hjá Bloomberg eru efnislega sama sinnis. Ekki séu eiginlegar viðræður í gangi við kröfuhafa föllnu bankanna og slíkar viðræður séu ekki á dagskrá. Þetta er bara samningatækni. Forsætisráðherrann er að reyna að þrýsta kröfuhöfunum að samningaborðinu hjá Seðlabankanum með því að segja að það standi ekki til að ræða við þá. Þannig skildi sá sem þetta ritar viðtalið. Frumkvæði að högginu þurfi að koma þaðan, frá þrotabúunum og kröfuhafaráðunum. Þá verði aldrei hægt að segja að stjórnvöld hafi þrýst þeim í höggið sem þeir þurfa óhjákvæmilega að taka. Fordæmi um beina aðkomu stjórnvalda liggja fyrir sem hafa verið öðrum ríkjum víti til varnaðar, t.d í Argentínu. Þess vegna skiptir mjög miklu máli hver bein aðkoma stjórnvalda er að slíkum viðræðum, m.a. vegna álitaefna um bótaskyldu. Staðan er viðkvæm og hana þarf að meðhöndla eftir því. Ekki er ósennilegt að fjármálaráðherra hafi bak við luktar dyr komist að slíkri niðurstöðu enda var hann í lögmennsku áður en hann settist á þing fyrir rúmum áratug og kom að samningagerð fyrir íslensk stórfyrirtæki.Fjármálaráðherra og forsætisráðherra vita að þeir geta alltaf lagt það til innan sinna þingflokka að afnema löggjöf um bankaskattinn ef aðrar fjármögnunarleiðir eru fastar í hendi. Þeir geta m.ö.o hvílt kylfuna ef önnur betri býðst. Það er skynsamlegt að reyna að virkja sköpunargleði kröfuhafa þrotabúa Glitnis og Kaupþings um aðferðir til að hleypa nauðasamningum og þar með krónueignum í gegn. Slíkri sköpunargleði er ekki til að dreifa hjá slitastjórnum bankanna. Að minnsta kosti ekki Kaupþings sem ekki hefur gert tilraunir, sem opinberlega er vitað um, til að fá Seðlabankann til að samþykkja nauðasamninga. Báðar slitastjórnirnar hafa setið að kjötkötlunum frá hruni og á sama tíma fengið í gegn umdeildar lagabreytingar til að framlengja uppgjör þrotabúanna. Tenging hagsmuna einstaklinganna sem stýra þrotabúunum við slíkar breytingar er augljós því þeir geta rukkað áfram á kostnað kröfuhafanna. Slitastjórnir Kaupþings og Glitnis þurfa að fara að útskýra fyrir kröfuhöfum að þessir nauðasamningar fara ekki í gegn fyrr en þeir afskrifa krónueignirnar, en rætt hefur verið um allt að 75 prósenta niðurfærslu í þeim efnum. Þannig að boltinn er alltaf hjá þrotabúunum, ekki stjórnvöldum. Að því leyti er stöðumat fjármálaráðherra og forsætisráðherra rétt. Og á meðan sitja kröfuhafarnir fastir inni í höftum og slitastjórnirnar geta rukkað þá áfram. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þorbjörn Þórðarson Mest lesið Halldór 01.06.2024 Halldór Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Snorri Ásmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Ég kýs Michael Jordan (Höllu Hrund Logadóttur) Óskar Arnarson skrifar Skoðun Ástæður til að kjósa Jón Gnarr Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson skrifar Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Bónaður brjóstkassi og barnaafmæli Þorbjörg Marínósdóttir skrifar Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Hæfasti einstaklingurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Verðmætin og sköpunarkraftur sá sem í mannauð okkar býr Pétur Már Halldórsson skrifar Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson skrifar Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson skrifar Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Það var engin tilviljun að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra, mætti í viðtal hjá Bloomberg á fimmtudag sl. til að segja að engar viðræður væru eða yrðu á dagskrá við kröfuhafa föllnu bankanna. Þetta var í raun óvitlaus taktík ráðherrans því ríkisstjórnin er löngu búin að opinbera „kylfuna“ frægu úr kosningabaráttunni. Bankaskatturinn er kylfan. 0,376 prósenta skattur á skuldir fjármálafyrirtækja og fjármálafyrirtækja í slitameðferð, sem síðasta ríkisstjórn taldi óraunhæft skattandlag, er aðferðafræði ríkisstjórnarinnar til að knýja fram „högg“ hjá kröfuhöfum föllnu bankanna. Þessu 80 milljarða króna höggi er síðan ætlað að greiða fyrir niðurfærslu á verðtryggðum húsnæðislánum. Gjaldeyrishöft verða aldrei afnumin nema eigendur þrotabúa Kaupþings og Glitnis, þ.e kröfuhafarnir, taki á sig myndarlega niðurfærslu á krónueignum sínum sem hlaupa á hundruðum milljarða og ógna fjármálastöðugleika í landinu. Þetta er hið eiginlega og raunverulega „högg.“ Bankaskatturinn er útspil sem löggjafinn getur horfið frá hvenær sem er. Hinn 17. janúar var Barry Russell, lögmaður hjá Bingham McCutchen stofunni sem er ráðgjafi kröfuhafa föllnu bankanna, í viðtali við Reuters þar sem hann gagnrýndi stjórnvöld fyrir aðgerðaleysi varðandi nauðasamninga bankanna. Russell er einn af ráðgjöfum kröfuhafaráða bæði Kaupþings og Glitnis. Í sama viðtali gagnrýndi Matt Hinds, fjármálaráðgjafi hjá Talbot Hughes McKillop tómlæti stjórnvalda. "We have had no feedback from the other side yet," sagði hann, en Hinds vinnur fyrir kröfuhafaráð Glitnis. Það var skynsamlegt hjá forsætisráðherra að segja við Bloomberg: Það er ekkert að semja um. Og tímasetningin á viðtalinu var engin tilviljun. Þannig er boltinn í raun hjá kröfuhöfum. Fyrr í haust gerði slitastjórn Glitnis tvívegis heiðarlegar tilraunir til þess að koma nauðasamningum bankans í gegn. Í bæði skiptin voru viðbrögð Seðlabankans, sem lögum samkvæmt á að gæta að fjármálastöðugleika á Íslandi, á þá lund að ekki væri um eiginlegar viðræður að ræða heldur þyrftu þrotabú bankanna að senda umsóknir um undanþágur sem uppfylltu skilyrði laga um gjaldeyrismál. Svör forsætisráðherra hjá Bloomberg eru efnislega sama sinnis. Ekki séu eiginlegar viðræður í gangi við kröfuhafa föllnu bankanna og slíkar viðræður séu ekki á dagskrá. Þetta er bara samningatækni. Forsætisráðherrann er að reyna að þrýsta kröfuhöfunum að samningaborðinu hjá Seðlabankanum með því að segja að það standi ekki til að ræða við þá. Þannig skildi sá sem þetta ritar viðtalið. Frumkvæði að högginu þurfi að koma þaðan, frá þrotabúunum og kröfuhafaráðunum. Þá verði aldrei hægt að segja að stjórnvöld hafi þrýst þeim í höggið sem þeir þurfa óhjákvæmilega að taka. Fordæmi um beina aðkomu stjórnvalda liggja fyrir sem hafa verið öðrum ríkjum víti til varnaðar, t.d í Argentínu. Þess vegna skiptir mjög miklu máli hver bein aðkoma stjórnvalda er að slíkum viðræðum, m.a. vegna álitaefna um bótaskyldu. Staðan er viðkvæm og hana þarf að meðhöndla eftir því. Ekki er ósennilegt að fjármálaráðherra hafi bak við luktar dyr komist að slíkri niðurstöðu enda var hann í lögmennsku áður en hann settist á þing fyrir rúmum áratug og kom að samningagerð fyrir íslensk stórfyrirtæki.Fjármálaráðherra og forsætisráðherra vita að þeir geta alltaf lagt það til innan sinna þingflokka að afnema löggjöf um bankaskattinn ef aðrar fjármögnunarleiðir eru fastar í hendi. Þeir geta m.ö.o hvílt kylfuna ef önnur betri býðst. Það er skynsamlegt að reyna að virkja sköpunargleði kröfuhafa þrotabúa Glitnis og Kaupþings um aðferðir til að hleypa nauðasamningum og þar með krónueignum í gegn. Slíkri sköpunargleði er ekki til að dreifa hjá slitastjórnum bankanna. Að minnsta kosti ekki Kaupþings sem ekki hefur gert tilraunir, sem opinberlega er vitað um, til að fá Seðlabankann til að samþykkja nauðasamninga. Báðar slitastjórnirnar hafa setið að kjötkötlunum frá hruni og á sama tíma fengið í gegn umdeildar lagabreytingar til að framlengja uppgjör þrotabúanna. Tenging hagsmuna einstaklinganna sem stýra þrotabúunum við slíkar breytingar er augljós því þeir geta rukkað áfram á kostnað kröfuhafanna. Slitastjórnir Kaupþings og Glitnis þurfa að fara að útskýra fyrir kröfuhöfum að þessir nauðasamningar fara ekki í gegn fyrr en þeir afskrifa krónueignirnar, en rætt hefur verið um allt að 75 prósenta niðurfærslu í þeim efnum. Þannig að boltinn er alltaf hjá þrotabúunum, ekki stjórnvöldum. Að því leyti er stöðumat fjármálaráðherra og forsætisráðherra rétt. Og á meðan sitja kröfuhafarnir fastir inni í höftum og slitastjórnirnar geta rukkað þá áfram.