Ástarsaga úr garðinum Björn Þór Sigurbjörnsson skrifar 17. ágúst 2012 06:00 Sambandsslit eru yfirleitt erfið og reyna á þá sem í hlut eiga. Sérstaklega eru þau erfið ef sambandið hefur staðið lengi og aðilar hafa gengið saman í gegnum þykkt og þunnt. Ég veit hvað ég er að tala um því nýlega lauk sambandi sem ég átti í í þrettán ár. Við kynntumst vorið 1999 og eyddum fyrstu vikum sumarsins saman. Vinnu minnar vegna þurfti ég að dvelja úti á landi í júlímánuði það ár og sá tími reyndist erfiður. Endurfundirnir í byrjun ágúst voru afskaplega ánægjulegir. Aldrei hefði ég trúað að samband manns og grills gæti orðið jafn náið og innilegt og raunin varð í tilviki okkar Char Broilsins sem ég keypti í Olís árið 1999. Allt hafði gengið eins og í sögu en engu að síður féll ég í freistni sumarið 2002. Grillgrind Argentínu var sögð leysa öll vandamál grillarans enda afrakstur tólf ára reynslu kokkanna á Argentínu steikhúsi. Hún var fokdýr og ég held að ég hafi verið eini maðurinn sem keypti hana. Allavega var hún stutt í sölu. Með nýju grindinni jókst enn ánægja mín með grillið og ég notaði það kvölds og morgna allan ársins hring. Með tíð og tíma fór Char Broil að láta á sjá. Ytra byrðið varð ljótt, kveikibúnaðurinn og brennararnir biluðu og efri grindin ryðgaði í sundur. Argentínugrindin var hins vegar alltaf eins og ný. Þar sem ég hafði myndað náin tilfinningatengsl við grillið kom ekki til greina að kaupa nýtt. Hótanir vina og ættingja um að hætta að koma í mat til mín bitu ekki á mig. Ég endurnýjaði það nauðsynlegasta og man að þegar ég keypti nýja brennara tilkynnti ég afgreiðslumanninum í grillbúðinni hróðugur að ég ætlaði aldrei að eignast annað grill. Hann horfði á mig undrandi. Hafði greinilega aldrei heyrt af sönnum trúnaði manns við grillið sitt. Um daginn gerðist það svo að mér var fært nýtt grill að gjöf. Áður en ég fékk rönd við reist var búið að setja það saman, kveikja upp og setja á það steikur. Þær voru mjög góðar. Ég hef grillað á nýja grillinu kvölds og morgna síðan og tilfinningar mínar til Char Broilsins eru kulnaðar. Nú skil ég raunar ekki hvernig hægt er að bindast dauðum hlut svona sterkum böndum. Sautján ára Volvóinn minn ætla ég samt aldrei að selja. Á milli okkar er nefnilega alveg einstakt samband. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Þór Sigbjörnsson Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun
Sambandsslit eru yfirleitt erfið og reyna á þá sem í hlut eiga. Sérstaklega eru þau erfið ef sambandið hefur staðið lengi og aðilar hafa gengið saman í gegnum þykkt og þunnt. Ég veit hvað ég er að tala um því nýlega lauk sambandi sem ég átti í í þrettán ár. Við kynntumst vorið 1999 og eyddum fyrstu vikum sumarsins saman. Vinnu minnar vegna þurfti ég að dvelja úti á landi í júlímánuði það ár og sá tími reyndist erfiður. Endurfundirnir í byrjun ágúst voru afskaplega ánægjulegir. Aldrei hefði ég trúað að samband manns og grills gæti orðið jafn náið og innilegt og raunin varð í tilviki okkar Char Broilsins sem ég keypti í Olís árið 1999. Allt hafði gengið eins og í sögu en engu að síður féll ég í freistni sumarið 2002. Grillgrind Argentínu var sögð leysa öll vandamál grillarans enda afrakstur tólf ára reynslu kokkanna á Argentínu steikhúsi. Hún var fokdýr og ég held að ég hafi verið eini maðurinn sem keypti hana. Allavega var hún stutt í sölu. Með nýju grindinni jókst enn ánægja mín með grillið og ég notaði það kvölds og morgna allan ársins hring. Með tíð og tíma fór Char Broil að láta á sjá. Ytra byrðið varð ljótt, kveikibúnaðurinn og brennararnir biluðu og efri grindin ryðgaði í sundur. Argentínugrindin var hins vegar alltaf eins og ný. Þar sem ég hafði myndað náin tilfinningatengsl við grillið kom ekki til greina að kaupa nýtt. Hótanir vina og ættingja um að hætta að koma í mat til mín bitu ekki á mig. Ég endurnýjaði það nauðsynlegasta og man að þegar ég keypti nýja brennara tilkynnti ég afgreiðslumanninum í grillbúðinni hróðugur að ég ætlaði aldrei að eignast annað grill. Hann horfði á mig undrandi. Hafði greinilega aldrei heyrt af sönnum trúnaði manns við grillið sitt. Um daginn gerðist það svo að mér var fært nýtt grill að gjöf. Áður en ég fékk rönd við reist var búið að setja það saman, kveikja upp og setja á það steikur. Þær voru mjög góðar. Ég hef grillað á nýja grillinu kvölds og morgna síðan og tilfinningar mínar til Char Broilsins eru kulnaðar. Nú skil ég raunar ekki hvernig hægt er að bindast dauðum hlut svona sterkum böndum. Sautján ára Volvóinn minn ætla ég samt aldrei að selja. Á milli okkar er nefnilega alveg einstakt samband.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun