Ákvarðana er enn beðið Óli Kristján Ármannsson skrifar 9. mars 2009 06:00 Fyrir helgi fjölluðu Samtök iðnaðarins um þá stöðu sem hér er kominn upp í hagkerfinu og leiðir til úrlausnar á árvissu Iðnþingi sínu. Þar kom meðal annars fram í máli manna að Evrópusambandið væri ekki valkostur, heldur nauðsyn. Undir lok þessarar viku er önnur árviss samkoma af svipuðum meiði, en þá blæs Viðskiptaráð Íslands til Viðskiptaþings 2009. Viðskiptaráð hefur ekki verið jafnafdráttarlaust í afstöðu sinni til Evrópusambandsaðildar og krónunnar og Samtök iðnaðarins hafa verið. Í fyrra var yfirskrift Viðskiptaþings „Íslenska krónan, byrði eða blóraböggull?" og gefin út skýrsla með sömu yfirskrift. Niðurstaðan þar var sú að ætti að halda hér sjálfstæðri mynt yrði ávinningur sjálfstæðrar peningastefnu að vega þyngra en fórnarkostnaður hennar. Nú liggur fyrir að fjármálakerfi þjóðarinnar hefur verið fórnað og ljóst krónan verður seint uppspretta stöðugleika í hagkerfinu. Í skýrslunni var um leið velt upp að aukinn efnahagslegur stöðugleiki væri grundvallarforsenda þess að hægt yrði að halda krónunni. „Frá upptöku verðbólgumarkmiðs má að mestu rekja ójafnvægið sem ríkt hefur í hagkerfinu til ákvarðana og umsvifa hins opinbera. Á sama tíma og ráðist hefur verið í fjölmörg hagvaxtarhvetjandi verkefni hefur hið opinbera ekki dregið seglin saman sem skildi. Það má því segja að vandamálið sé tvíþætt. Annars vegar skortir stjórnvöld skilning eða vilja til að tímasetja hagvaxtarhvetjandi verkefni með skynsamlegum hætti. Hins vegar hafa almenn umsvif hins opinbera frekar verið sveifluhvetjandi en jafnandi," segir þar. Forvitnilegt verður að sjá hvaða pól samtökin taka í hæðina hvað varðar framtíðarskipan peningamála hér. Að þessu sinni er yfirskrift Viðskiptaþings „Endurreisn hagkerfisins." Í pallborði verða formenn stjórnmálaflokkanna og geta þá væntanlega svarað því hvaða stefnu þeir vilja taka í peningamálum, hvort krónunni verði haldið til langframa. Þá kunna þeir ef til vill að skýra þann drátt sem orðinn er á stefnumörkun í mikilvægum málum sem taka þarf á til að mögulegt verði að byggja hér trúverðugt fjármálakerfi á rústum þess fallna. Fyrrverandi forstjóri Fjármálaeftirlitsins upplýsti í viðtali í Markaðnum í síðustu viku að strax í nóvember hefði legið fyrir margir þeirra málaflokka sem taka þyrfti afstöðu til áður en næstu skref yrðu hér stigin í endurreisninni. Þá hafi orðið vatnaskil í uppbyggingarstarfi þegar stjórnmálamenn tóku að ýta undir ómarkvissa orðræðu í samfélaginu og leit að sökudólgum hér innanlands, þegar öllum mátti samt ljóst vera af hverju bankarnir féllu. Ef raunin er sú að barnalegt karp, ótti við að axla ábyrgð á mistökum fortíðar og ákvarðanatökufælni háir svo mjög þeim hópi fólks sem hér hefur verið valinn til að stýra landinu þá er alveg ljóst að kosningar hér hefðu ekki mátt vera mikið seinna á ferðinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óli Kr. Ármannsson Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason Skoðun
Fyrir helgi fjölluðu Samtök iðnaðarins um þá stöðu sem hér er kominn upp í hagkerfinu og leiðir til úrlausnar á árvissu Iðnþingi sínu. Þar kom meðal annars fram í máli manna að Evrópusambandið væri ekki valkostur, heldur nauðsyn. Undir lok þessarar viku er önnur árviss samkoma af svipuðum meiði, en þá blæs Viðskiptaráð Íslands til Viðskiptaþings 2009. Viðskiptaráð hefur ekki verið jafnafdráttarlaust í afstöðu sinni til Evrópusambandsaðildar og krónunnar og Samtök iðnaðarins hafa verið. Í fyrra var yfirskrift Viðskiptaþings „Íslenska krónan, byrði eða blóraböggull?" og gefin út skýrsla með sömu yfirskrift. Niðurstaðan þar var sú að ætti að halda hér sjálfstæðri mynt yrði ávinningur sjálfstæðrar peningastefnu að vega þyngra en fórnarkostnaður hennar. Nú liggur fyrir að fjármálakerfi þjóðarinnar hefur verið fórnað og ljóst krónan verður seint uppspretta stöðugleika í hagkerfinu. Í skýrslunni var um leið velt upp að aukinn efnahagslegur stöðugleiki væri grundvallarforsenda þess að hægt yrði að halda krónunni. „Frá upptöku verðbólgumarkmiðs má að mestu rekja ójafnvægið sem ríkt hefur í hagkerfinu til ákvarðana og umsvifa hins opinbera. Á sama tíma og ráðist hefur verið í fjölmörg hagvaxtarhvetjandi verkefni hefur hið opinbera ekki dregið seglin saman sem skildi. Það má því segja að vandamálið sé tvíþætt. Annars vegar skortir stjórnvöld skilning eða vilja til að tímasetja hagvaxtarhvetjandi verkefni með skynsamlegum hætti. Hins vegar hafa almenn umsvif hins opinbera frekar verið sveifluhvetjandi en jafnandi," segir þar. Forvitnilegt verður að sjá hvaða pól samtökin taka í hæðina hvað varðar framtíðarskipan peningamála hér. Að þessu sinni er yfirskrift Viðskiptaþings „Endurreisn hagkerfisins." Í pallborði verða formenn stjórnmálaflokkanna og geta þá væntanlega svarað því hvaða stefnu þeir vilja taka í peningamálum, hvort krónunni verði haldið til langframa. Þá kunna þeir ef til vill að skýra þann drátt sem orðinn er á stefnumörkun í mikilvægum málum sem taka þarf á til að mögulegt verði að byggja hér trúverðugt fjármálakerfi á rústum þess fallna. Fyrrverandi forstjóri Fjármálaeftirlitsins upplýsti í viðtali í Markaðnum í síðustu viku að strax í nóvember hefði legið fyrir margir þeirra málaflokka sem taka þyrfti afstöðu til áður en næstu skref yrðu hér stigin í endurreisninni. Þá hafi orðið vatnaskil í uppbyggingarstarfi þegar stjórnmálamenn tóku að ýta undir ómarkvissa orðræðu í samfélaginu og leit að sökudólgum hér innanlands, þegar öllum mátti samt ljóst vera af hverju bankarnir féllu. Ef raunin er sú að barnalegt karp, ótti við að axla ábyrgð á mistökum fortíðar og ákvarðanatökufælni háir svo mjög þeim hópi fólks sem hér hefur verið valinn til að stýra landinu þá er alveg ljóst að kosningar hér hefðu ekki mátt vera mikið seinna á ferðinni.