Ljómi sjálfsblekkingarinnar Karen D. Kjartansdóttir skrifar 16. desember 2008 10:14 Vilji maður trúa á hæfni einhvers þarf ekki nema ein meðmæli til að fullvissa mann um gæði viðkomandi. Fari einhver í taugarnar á manni getur heill skjalaskápur af lofi hins vegar ekki sannfært mann um kosti manneskjunnar. Það sama á við um það sem við höldum um okkur sjálf. Við blekkjum okkur ómeðvitað til að sannfæra okkur um eigin mannkosti sem og þeirra sem við kunnum vel við. Fjölmargar rannsóknir hafa verið gerðar sem leiða þessa annmarka veruleikasýnar okkar í ljós. Ein skemmtilegasta bók um mannshugann sem held að hafi verið þýdd á íslensku er bókin Hnotið um hamingjuna en í henni er raunveran og þær breytingar sem hún tekur í huga okkar reifaðar á bráðskemmtilegan hátt.Mér hefur verið hugsað til þessarar bókar og þeirrar visku sem hún hefur að geyma að undanförnu. Hún varpar ljósi á hvers vegna einarðir stuðningsmenn Sjálfstæðisflokksins geta sagt að hér á landi sé allt í allra besta lagi, bestu menn haldi um stjórnartaumana og við þeim megi ekki hrófla. Það séu fífl sem haldi öðru fram. Speki persónunnar Altúngu í sögunni Birtíngi um að allt í veröldinni sé eins og best sé á kosið er þægileg sýn á heiminn.Fullyrðingar um að stjórnartíð Sjálfstæðisflokksins hafi orðið landinu til góðs og íbúar þess séu ekkert í svo hrikalega slæmum málum hljómar nú eins og brandari. Innst inni langar mann auðvitað að trúa því að sannleikskorn leynist í slíkum málflutningi, en þá getur maður ekki annað en rifjað upp eldri viðbrögð íslenskra ráðamanna við hrakspám erlendra sérfræðinga. Þær þóttu ekki svaraverðar.Mikið kemur á óvart að þrátt fyrir allt sem á undan er gengið í íslensku samfélagi virðist heimssýn íslenskra stjórnmálamanna hafa haldist óbreytt. Á sama tíma virðist jafnvel Alan Greenspan, fyrrverandi seðlabankastjóri Bandaríkjanna og einn helsti trúboði frjálshyggjunnar síðustu áratugi, hafa gengið af sinni trú þegar skjalaskápar uppfullir af sannindum um að trú hans á heiminn væri röng hrönnuðust upp. Einlæg trú verður þó ekki alltaf afrugluð en það verður hálf kjánalegt að fylgjast með slíku. Svona rétt eins og að fylgjast með helsta kvennaljóma gagnfræðaskólans slá um sig í skjóli gamalla vinsælda á bekkjarmóti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Karen Kjartansdóttir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun
Vilji maður trúa á hæfni einhvers þarf ekki nema ein meðmæli til að fullvissa mann um gæði viðkomandi. Fari einhver í taugarnar á manni getur heill skjalaskápur af lofi hins vegar ekki sannfært mann um kosti manneskjunnar. Það sama á við um það sem við höldum um okkur sjálf. Við blekkjum okkur ómeðvitað til að sannfæra okkur um eigin mannkosti sem og þeirra sem við kunnum vel við. Fjölmargar rannsóknir hafa verið gerðar sem leiða þessa annmarka veruleikasýnar okkar í ljós. Ein skemmtilegasta bók um mannshugann sem held að hafi verið þýdd á íslensku er bókin Hnotið um hamingjuna en í henni er raunveran og þær breytingar sem hún tekur í huga okkar reifaðar á bráðskemmtilegan hátt.Mér hefur verið hugsað til þessarar bókar og þeirrar visku sem hún hefur að geyma að undanförnu. Hún varpar ljósi á hvers vegna einarðir stuðningsmenn Sjálfstæðisflokksins geta sagt að hér á landi sé allt í allra besta lagi, bestu menn haldi um stjórnartaumana og við þeim megi ekki hrófla. Það séu fífl sem haldi öðru fram. Speki persónunnar Altúngu í sögunni Birtíngi um að allt í veröldinni sé eins og best sé á kosið er þægileg sýn á heiminn.Fullyrðingar um að stjórnartíð Sjálfstæðisflokksins hafi orðið landinu til góðs og íbúar þess séu ekkert í svo hrikalega slæmum málum hljómar nú eins og brandari. Innst inni langar mann auðvitað að trúa því að sannleikskorn leynist í slíkum málflutningi, en þá getur maður ekki annað en rifjað upp eldri viðbrögð íslenskra ráðamanna við hrakspám erlendra sérfræðinga. Þær þóttu ekki svaraverðar.Mikið kemur á óvart að þrátt fyrir allt sem á undan er gengið í íslensku samfélagi virðist heimssýn íslenskra stjórnmálamanna hafa haldist óbreytt. Á sama tíma virðist jafnvel Alan Greenspan, fyrrverandi seðlabankastjóri Bandaríkjanna og einn helsti trúboði frjálshyggjunnar síðustu áratugi, hafa gengið af sinni trú þegar skjalaskápar uppfullir af sannindum um að trú hans á heiminn væri röng hrönnuðust upp. Einlæg trú verður þó ekki alltaf afrugluð en það verður hálf kjánalegt að fylgjast með slíku. Svona rétt eins og að fylgjast með helsta kvennaljóma gagnfræðaskólans slá um sig í skjóli gamalla vinsælda á bekkjarmóti.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun