Íslensk siðfágun Þráinn Bertelsson skrifar 21. júlí 2008 06:00 Í upphafi sólarlandaferða fór miklum sögum af heimóttarhætti Íslendinga. Þá hófust öll ferðalög í keflvískum bárujárnsskúr þar sem ferðafólk tók til við að sturta í sig brenndum drykkjum klukkan sex á morgnana þótt penar dömur og bindindismenn létu sér nægja að kneifa sterkan bjór. Á þessum tíma stóð Íslendingum mikill stuggur af lifnaðarháttum annarra þjóða, einkum mataræði þeirra og höfðu það fyrir satt að útlendingar nærðust mestan part á froskum. Mótleikurinn var sá að taka með sér nestisskrínu og halda kyrru fyrir á hótelherbergi sínu og stýfa súra hrútspunga úr hnefa og skola niður með rommi í kók í stað þess að láta eitra fyrir sig á veitingahúsum. Útlendingar fengu snemma það orð á sig að þeir væru ekki með öllu frómir. Íslendingum sem hleyptu heimdraganum í fyrsta sinn var jafnan ráðlagt að gæta sín á þjófum, einkum vasaþjófum. Ástæðan fyrir því að Íslendingar lögðu það yfirleitt á sig að ferðast var sú uppgötvun að verðlag á áfengi virtist tengjast breiddargráðum, þannig að í sólarlöndum var hægt að drekka sig í ómegin fyrir sanngjarnt verð. Með tímanum hefur æ fleiri Íslendingum tekist að yfirvinna þann eðlislæga ótta sem íbúum smáeyja stafar af útlendingum. Ferðalög eru orðin almenn og mataræði þjóðarinnar hefur verið uppfært til samræmis við reynslu og kunnáttu annarra þjóða síðan frystikistan leysti saltketstunnuna af hólmi. Heimóttarhátturinn lifir þó enn í fordómafullri afstöðu til Evrópusambandsins, sem sumir telja i einlægni að hafi það eina markmið að tortíma sjálfstæði Íslendinga. Í sólarlöndum hér áður fyrr þóttu heimsóknir fordrukkinna Íslendinga næstum jafnfyrirkvíðanlegar og herferðir Þjóðverja. Allt hefur þetta þó breyst og mörlandinn er talinn meðal reffilegri þjóða á baðströndum heimsins. Jafnvel íslenskir karlmenn vekja athygli fyrir fágaða framkomu að ekki sé minnst á íslenskt kvenfólk sem löngum hefur talist alheimsprýði - enda eru íslenskar konur komnar af írskum prinsessum meðan við karlmennirnir rekjum ættir okkar til norskra víkingadurga. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Kletturinn Katrín Júlía Margrét Alexandersdóttir Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson Skoðun Reykjavíkurborg svíkur íbúa Laugardals Grétar Már Axelsson Skoðun Almenn kvíðaröskun: léttvægt vandamál eða áhyggjuefni? Sævar Már Gústavsson Skoðun Sérstök vitleysa Albert Björn Lúðvígsson Skoðun Takk Ísland fyrir upplýsandi kosningabaráttu! Tómas Ellert Tómasson Skoðun Við unga fólkið viljum fá sæti við borðið Selma Rós Axelsdóttir Skoðun Aleinn í heiminum? Lukka Sigurðardóttir,Katrín Harðardóttir ,Margrét Kristín Blöndal Skoðun
Í upphafi sólarlandaferða fór miklum sögum af heimóttarhætti Íslendinga. Þá hófust öll ferðalög í keflvískum bárujárnsskúr þar sem ferðafólk tók til við að sturta í sig brenndum drykkjum klukkan sex á morgnana þótt penar dömur og bindindismenn létu sér nægja að kneifa sterkan bjór. Á þessum tíma stóð Íslendingum mikill stuggur af lifnaðarháttum annarra þjóða, einkum mataræði þeirra og höfðu það fyrir satt að útlendingar nærðust mestan part á froskum. Mótleikurinn var sá að taka með sér nestisskrínu og halda kyrru fyrir á hótelherbergi sínu og stýfa súra hrútspunga úr hnefa og skola niður með rommi í kók í stað þess að láta eitra fyrir sig á veitingahúsum. Útlendingar fengu snemma það orð á sig að þeir væru ekki með öllu frómir. Íslendingum sem hleyptu heimdraganum í fyrsta sinn var jafnan ráðlagt að gæta sín á þjófum, einkum vasaþjófum. Ástæðan fyrir því að Íslendingar lögðu það yfirleitt á sig að ferðast var sú uppgötvun að verðlag á áfengi virtist tengjast breiddargráðum, þannig að í sólarlöndum var hægt að drekka sig í ómegin fyrir sanngjarnt verð. Með tímanum hefur æ fleiri Íslendingum tekist að yfirvinna þann eðlislæga ótta sem íbúum smáeyja stafar af útlendingum. Ferðalög eru orðin almenn og mataræði þjóðarinnar hefur verið uppfært til samræmis við reynslu og kunnáttu annarra þjóða síðan frystikistan leysti saltketstunnuna af hólmi. Heimóttarhátturinn lifir þó enn í fordómafullri afstöðu til Evrópusambandsins, sem sumir telja i einlægni að hafi það eina markmið að tortíma sjálfstæði Íslendinga. Í sólarlöndum hér áður fyrr þóttu heimsóknir fordrukkinna Íslendinga næstum jafnfyrirkvíðanlegar og herferðir Þjóðverja. Allt hefur þetta þó breyst og mörlandinn er talinn meðal reffilegri þjóða á baðströndum heimsins. Jafnvel íslenskir karlmenn vekja athygli fyrir fágaða framkomu að ekki sé minnst á íslenskt kvenfólk sem löngum hefur talist alheimsprýði - enda eru íslenskar konur komnar af írskum prinsessum meðan við karlmennirnir rekjum ættir okkar til norskra víkingadurga.