Af skríl Guðmundur Steingrímsson skrifar 26. janúar 2008 06:00 Á fimmtudaginn varð ég vitni að því þegar fólk á öllum aldri streymdi inn í Ráðhús Reykjavíkur af fúsum og frjálsum vilja til þess að mótmæla, af augljósum ástæðum, fyrirvaralausum meirihlutaskiptum. Þarna var gamalt fólk, ungt fólk, miðaldra fólk, skáld, lögfræðingar, stúdentar, læknar, kennarar, ellilífeyrisþegar og allt þar á milli. Fólk af öllum sviðum þjóðfélagsins fyllti pallana, gangana og stóð fyrir utan húsið. Það hrópaði, púaði og stappaði fótunum. ÞETTA fólk var að tjá skoðun sína og tilfinningar. Ef það hefði ekki mætt er vandséð að þessar tilfinningar hefðu komist til skila. Og þetta var bara toppurinn á ísjakanum. Úti um alla borg sat fólk, sem fannst því vera misboðið. Það þurfti engan vísindamann til þess að nema það með græjum að víðtæk reiði ríkti úti um alla borg. ÞEGAR almenningur rís upp og tjáir sig verða hins vegar alltaf til þeir sem vilja annaðhvort gera lítið úr slíku, eða vilja lýsa því yfir að þeir telji slíkt óviðeigandi. Talað er um að einhverjir ákveðnir skipuleggjendur hafi fengið fólk á staðinn og sagt því að æpa. Eitt tiltekið hnignandi dagblað hér í bæ er til dæmis þessarar skoðunar, og opinberar þar með litla trú sína á mannskepnunni. Fólk er strengjabrúður. Ekki kemur til greina að fólk hafi raunverulega verið reitt og sé það enn. HIN hlið viðbragðanna gengur síðan út á það, að halda því fram að svona mótmælendur séu andlýðræðislegur skríll sem virði ekki fundarsköp. Það er alveg rétt að ef óp á pöllum verða fastur liður er slíkt dálítið vandamál, fyrir utan að vera hvimleitt. En yfirleitt eru svona mótmæli einstök afleiðing af einhverju sem fólk telur mun djúpstæðari misgjörð en brot á fundarsköpum. Fólk er semsagt reiðubúið að virða ekki fundi, í því augnamiði að vekja athygli á mun stærra máli og tjá afstöðu sína til þess. EF Moggi hefði verið í Austur-Berlín hefði ritstjóri hans án efa talið niðurrif múrsins hið versta mál. „Svona múra", hefði hann sjálfsagt skrifað í leiðara, „ber að rífa einungis með samþykki til þess bærrar stofnunar, enda er hér um múr að ræða sem reistur hefur verið fyrir skattfé. Framkoma sem þessi er því ekkert annað en skrílslæti." Ef við hlustuðum á svona málflutning myndu allir Skugga-Baldrar þessa heims alltaf komast óséðir upp með allt, án athugasemda. Það gerðu þeir ekki á fimmtudaginn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Steingrímsson Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson Skoðun Minnislausir molbúar Melkorka Ólafsdóttir Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir Skoðun
Á fimmtudaginn varð ég vitni að því þegar fólk á öllum aldri streymdi inn í Ráðhús Reykjavíkur af fúsum og frjálsum vilja til þess að mótmæla, af augljósum ástæðum, fyrirvaralausum meirihlutaskiptum. Þarna var gamalt fólk, ungt fólk, miðaldra fólk, skáld, lögfræðingar, stúdentar, læknar, kennarar, ellilífeyrisþegar og allt þar á milli. Fólk af öllum sviðum þjóðfélagsins fyllti pallana, gangana og stóð fyrir utan húsið. Það hrópaði, púaði og stappaði fótunum. ÞETTA fólk var að tjá skoðun sína og tilfinningar. Ef það hefði ekki mætt er vandséð að þessar tilfinningar hefðu komist til skila. Og þetta var bara toppurinn á ísjakanum. Úti um alla borg sat fólk, sem fannst því vera misboðið. Það þurfti engan vísindamann til þess að nema það með græjum að víðtæk reiði ríkti úti um alla borg. ÞEGAR almenningur rís upp og tjáir sig verða hins vegar alltaf til þeir sem vilja annaðhvort gera lítið úr slíku, eða vilja lýsa því yfir að þeir telji slíkt óviðeigandi. Talað er um að einhverjir ákveðnir skipuleggjendur hafi fengið fólk á staðinn og sagt því að æpa. Eitt tiltekið hnignandi dagblað hér í bæ er til dæmis þessarar skoðunar, og opinberar þar með litla trú sína á mannskepnunni. Fólk er strengjabrúður. Ekki kemur til greina að fólk hafi raunverulega verið reitt og sé það enn. HIN hlið viðbragðanna gengur síðan út á það, að halda því fram að svona mótmælendur séu andlýðræðislegur skríll sem virði ekki fundarsköp. Það er alveg rétt að ef óp á pöllum verða fastur liður er slíkt dálítið vandamál, fyrir utan að vera hvimleitt. En yfirleitt eru svona mótmæli einstök afleiðing af einhverju sem fólk telur mun djúpstæðari misgjörð en brot á fundarsköpum. Fólk er semsagt reiðubúið að virða ekki fundi, í því augnamiði að vekja athygli á mun stærra máli og tjá afstöðu sína til þess. EF Moggi hefði verið í Austur-Berlín hefði ritstjóri hans án efa talið niðurrif múrsins hið versta mál. „Svona múra", hefði hann sjálfsagt skrifað í leiðara, „ber að rífa einungis með samþykki til þess bærrar stofnunar, enda er hér um múr að ræða sem reistur hefur verið fyrir skattfé. Framkoma sem þessi er því ekkert annað en skrílslæti." Ef við hlustuðum á svona málflutning myndu allir Skugga-Baldrar þessa heims alltaf komast óséðir upp með allt, án athugasemda. Það gerðu þeir ekki á fimmtudaginn.