Leikföng dauðans 14. nóvember 2007 11:13 Það er ekki þrautalaust að halda barnaafmæli. Ég kynntist því um liðna helgi. Ekki það að verkaskiptingin sé eitthvað að þvælast fyrir okkur hjónum. O nei; hún bakar og ég tek til. En svo streyma gjafirnar í hús, heilu og hálfu lagerarnir úr Toysarus. Og af því að í þessu tilviki var um þriggja ára dóttur mína að ræða - litla örverpið mitt - þá var ekki um annað að ræða en ég hjálpaði blessaðri tátunni að taka utan af pökkunum. Þá hófst áhlaupsvinnan. Ég skil ekki umbúðamenninguna nú til dags. Dótið á okkar dögum, hvort heldur eru dúkkur, bollastell eða eldhúsleikföng, er svo kyrfilega fest við pakkningarnar að hraustmenni á borð við mig má hafa sig allan við til að leysa völuskrínið úr viðjum pakkninganna. Þetta reynir á þolið en ekki síður á allar fínhreyfingar og tilfinningar. Það fór svo að segja allur afmælisdagurinn í þetta. Mest af þessu Toysarus-dóti er meira og minna naglfast við pabbaumbúðirnar. Þar fyrir utan taka við víraflækjur sem reyra glingrið þéttingsfast við hlífðarspjöldin. Vírasnúningarnir minna á einhverja tegund brúarverkfræði; það er eins og pakkarnir þurfi að standast nútíma burðarþolsvísindi. Á köflum missti ég þolinmæðina; kraftarnir báru þolgæðið ofurliði ... ég á enn eftir að festa eina hönd á dúkku sem slasaðist alvarlega í þessum átökum. Sökin er mín - og skömmin ... ég sá bara ekki síðasta vírinn. Þetta er náttúrlega ekki í lagi. Og eyðilagði fyrir mér afmælisveisluna. Ég sat tímunum saman úti í horni, einn og afskiptur, með vírklippur og naglbíta með viðþolslaust barnið fyrir framan mig. Ég leit út eins og úrvinda iðnaðarmaður sem er innlyksa við opnun skemmtistaðar. Af hverju þurfa afmæli að enda svona? Eiga ekki umbúðirnar að vera aukaatriði? Af hverju þarf sérfræðiþekkingu til að losa þær af sjálfum gjöfunum? Af hverju taka umbúðirnar meira pláss en glingrið sjálft? Þær fylltu þrjá sorppoka í dagslok. Ég horfi með hryllingi til jólanna. Þá verð ég líkast til einn úti í horni með iðnaðarmannabeltið um mig miðjan og vel brýndar klippur í hverjum vasa. Og ég býð ekki í jólaskapið ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Misskiljum ekki neitt Jón Helgi Björnsson Skoðun Mýtur um veitt og sleppt á laxi Karl Lúðvíksson Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Ráðherra Kári Stefánsson Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Uppalendur bera mikla ábyrgð Fastir pennar Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon Skoðun
Það er ekki þrautalaust að halda barnaafmæli. Ég kynntist því um liðna helgi. Ekki það að verkaskiptingin sé eitthvað að þvælast fyrir okkur hjónum. O nei; hún bakar og ég tek til. En svo streyma gjafirnar í hús, heilu og hálfu lagerarnir úr Toysarus. Og af því að í þessu tilviki var um þriggja ára dóttur mína að ræða - litla örverpið mitt - þá var ekki um annað að ræða en ég hjálpaði blessaðri tátunni að taka utan af pökkunum. Þá hófst áhlaupsvinnan. Ég skil ekki umbúðamenninguna nú til dags. Dótið á okkar dögum, hvort heldur eru dúkkur, bollastell eða eldhúsleikföng, er svo kyrfilega fest við pakkningarnar að hraustmenni á borð við mig má hafa sig allan við til að leysa völuskrínið úr viðjum pakkninganna. Þetta reynir á þolið en ekki síður á allar fínhreyfingar og tilfinningar. Það fór svo að segja allur afmælisdagurinn í þetta. Mest af þessu Toysarus-dóti er meira og minna naglfast við pabbaumbúðirnar. Þar fyrir utan taka við víraflækjur sem reyra glingrið þéttingsfast við hlífðarspjöldin. Vírasnúningarnir minna á einhverja tegund brúarverkfræði; það er eins og pakkarnir þurfi að standast nútíma burðarþolsvísindi. Á köflum missti ég þolinmæðina; kraftarnir báru þolgæðið ofurliði ... ég á enn eftir að festa eina hönd á dúkku sem slasaðist alvarlega í þessum átökum. Sökin er mín - og skömmin ... ég sá bara ekki síðasta vírinn. Þetta er náttúrlega ekki í lagi. Og eyðilagði fyrir mér afmælisveisluna. Ég sat tímunum saman úti í horni, einn og afskiptur, með vírklippur og naglbíta með viðþolslaust barnið fyrir framan mig. Ég leit út eins og úrvinda iðnaðarmaður sem er innlyksa við opnun skemmtistaðar. Af hverju þurfa afmæli að enda svona? Eiga ekki umbúðirnar að vera aukaatriði? Af hverju þarf sérfræðiþekkingu til að losa þær af sjálfum gjöfunum? Af hverju taka umbúðirnar meira pláss en glingrið sjálft? Þær fylltu þrjá sorppoka í dagslok. Ég horfi með hryllingi til jólanna. Þá verð ég líkast til einn úti í horni með iðnaðarmannabeltið um mig miðjan og vel brýndar klippur í hverjum vasa. Og ég býð ekki í jólaskapið ... -SER.
Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon Skoðun
Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon Skoðun