Landsmenn eiga ríkissjóð, ekki ráðamenn og ráðherrar Ole Anton Bieltvedt skrifar 10. september 2018 07:00 Katrín Jakobsdóttir, forsætisráðherra, skrifar grein í Fréttablaðið nýlega, þar sem hún reynir að sannfæra menn um gott og uppbyggilegt starf ríkisstjórnar sinnar, og er fyrirsögnin „Uppbygging fyrir almenning“. Ekki þótti undirrituðum - sem þó batt miklar vonir við þátttöku VG í ríkisstjórn undir forystu Katrínar – mikið til um þessa litlausu upptalningu. Þegar borin eru saman stefnumál og fyrirheit VG og þessi úttekt Katrínar sjálfrar á starfi og árangri ríkisstjórnarinnar, þá virðist mikil gjá á milli. Allir, sem til þekkja, vita, að Katrín er væn kona, góðum kostum búin og velviljuð, og því sorglegt að sjá, hvernig baráttumál hennar og VG hafa leyst upp í tómt loft það tæpa ár, sem ríkisstjórn Katrínar hefur setið. Hvernig mátti það líka vera, að það umhverfis-, umbóta- og jafnaðarafl, sem VG á að vera, geti náð nokkru fram í samstarfi við fulltrúa helztu sérhagsmuna- og íhaldsafla landsins, sem einskis svífast í valdabrölti og klíkuskap. Annar þeirra lét sig hafa það, að láta skipa dýralækni í embætti Vegamálastjóra. Skyldu vegaverkfræðingar líka vera góðir dýralæknar!? Auðvitað er þetta stjórnunarstarf, en gott er, ef stjórnendur hafa fagþekkingu líka, og virðist þessi starfsskipun langsótt. Hinn styður hvalveiðar með ráðum og dáð, þó þær brjóti klárlega í bága við nútímaleg umhverfissjónarmið og hagsmuni og velferð landsmanna, svo að ekki sé talað um dýravelferð, enda föðurbróðir hans stjórnarformaður hvalveiðimanna. Gott ákvæði um dýra-, umhverfis- og náttúruvernd var sett í stjórnarsáttmálann, og VG samþykkti 2015 að beita sér fyrir stöðvun hvalveiða. Allt virðist þetta nú gleymt og grafið. Villimannlegar hvalveiðar eru á fullu, vegna þess, segir Katrín, að vinur dýralæknanna, þá sjávarútvegsráðherra, gaf út reglugerð um langreyðaveiðar 2013 allt fram til 2018, sem nauðsynlegt væri að fylgja, „til að rugla ekki stjórnsýsluna“. Hér skiptir það þá engu, að aðstæður í þjóðfélaginu voru allt aðrar 2013, en nú er, og þar með forsendur fyrir veiðunum. Langreyðaveiðar hafa legið niðri í nær 3 ár, þar sem illmögulegt hefur verið að selja afurðirnar, og vægi ferðaþjónustu hefur margfaldast á sama tíma – en hvalveiðar eru eitur í beinum margra ferðamanna, eins og kunnugt er. Með þessu var því feyki miklu fórnað – ekki sízt ímynd og orðspori landsmanna - fyrir lítið eða ekkert, svo að ekki sé nú talað um svik við samþykktir VG. Þrátt fyrir, að Umhverfisstofnun, Náttúrustofa Austurlands, Hreindýraráð og Matvælastofnun hafi mælt með lengingu griðatíma hreindýrakálfa, er nú verið að drepa mæður þeirra, hreindýrakýrnar, upphaflega frá 8 vikna gömlum bjargarlitlum kálfum þeirra, í meiri mæli en nokkru sinni fyrr, eða 1.061 kú. Katrín, þetta var ekki og er ekki gott. Auðvitað ber Katrín ekki ein ábyrgð á þessu, aðal ábyrgðin liggur hjá Guðmundi Inga, umhverfisráðherra, en hann á að vera grænn, eins og Katrín, og hennar maður. Litbrigði á þessu eru þó fremur blóðrauð en græn. Lítum nú á „uppbyggingarmál“ Katrínar: Sumir ráðherrar og ráðamenn láta eins og ríkissjóður sé sjóður þeirra sjálfra, og, að þeir séu af höfðingslund og gjafmildi að úthuta landsmönnum úr sjóði sjálfra sín. Sumir þeirra telja einnig, að í þessu felist mikil velvild gagnvart landsmönnum, sem beri að þakka. Auðvitað stenzt þetta ekki alveg, því landsmenn sjálfir byggja upp ríkissjóð með greiðslum sínum á sköttum og skyldum, og það eru því þeir, sem eiga ríkissjóð, ekki ráðherrar. Hlutverk ráðherranna er það eitt, að miðla fjármunum landsmanna til málefna og verkefna í samræmi við loforð og vilja fólksins í landinu. Getur slíkt vart talizt til þakkarverðra verka eða afreka, enda allvel borgað fyrir þá þjónustu skv. síðasta úrskurði Kjararáðs. Í þeirri upplistun, sem Katrín leggur fram í nefndri blaðagrein, er skv. skilgreiningu undirritaðs engin uppbygging. Í skásta falli er verið að halda málaflokkum og þjónustu við; halda í horfinu. „Uppbygging“ hefur allt aðra merkingu. Hún þýðir, að verið sé að byggja eitthvað nýtt, skapa nýja og aukna möguleika í þágu landsmanna, bæta hag og afkomumöguleika umfram það, sem var fyrir. Sem dæmi um raunverulega uppbyggingu má nefna útfærslu landhelginnar, fyrst í 4 mílur og loks í 200 mílur. Þarna var endurtekið verið að tryggja landsmönnum aukna möguleika til sóknar og bættra lífskjara. Það sama má segja um gerð EES-samningsins, þar sem okkur var tryggður frjáls og nær tollalaus aðgangur að stærsta markaði heims, með varning okkar og þjónustu, líka tollfrjáls innflutningur frá sömu ríkjum, auk starfs-, athafna- og ferðafrelsis landsmanna innan 31 lands, öllum til góðs. Fríverzlunarsamningur við Kína er líka uppbyggingarskref, en hann tryggir gagnkvæm frjáls og tollalaus viðskipti við það mikla land. Stundum gerist það í höfnum, að litlir bátar og léttir laskast í öldugangi og sjó milli stærri og þyngri skipa. Á stundum sökkva þeir einnig. Ef svo fer fyrir kútternum VG, verður lítill harmur að því kveðinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst skrifar Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson skrifar Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson skrifar Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Skoðun Vinstri gráir Yngvi Óttarsson skrifar Sjá meira
Katrín Jakobsdóttir, forsætisráðherra, skrifar grein í Fréttablaðið nýlega, þar sem hún reynir að sannfæra menn um gott og uppbyggilegt starf ríkisstjórnar sinnar, og er fyrirsögnin „Uppbygging fyrir almenning“. Ekki þótti undirrituðum - sem þó batt miklar vonir við þátttöku VG í ríkisstjórn undir forystu Katrínar – mikið til um þessa litlausu upptalningu. Þegar borin eru saman stefnumál og fyrirheit VG og þessi úttekt Katrínar sjálfrar á starfi og árangri ríkisstjórnarinnar, þá virðist mikil gjá á milli. Allir, sem til þekkja, vita, að Katrín er væn kona, góðum kostum búin og velviljuð, og því sorglegt að sjá, hvernig baráttumál hennar og VG hafa leyst upp í tómt loft það tæpa ár, sem ríkisstjórn Katrínar hefur setið. Hvernig mátti það líka vera, að það umhverfis-, umbóta- og jafnaðarafl, sem VG á að vera, geti náð nokkru fram í samstarfi við fulltrúa helztu sérhagsmuna- og íhaldsafla landsins, sem einskis svífast í valdabrölti og klíkuskap. Annar þeirra lét sig hafa það, að láta skipa dýralækni í embætti Vegamálastjóra. Skyldu vegaverkfræðingar líka vera góðir dýralæknar!? Auðvitað er þetta stjórnunarstarf, en gott er, ef stjórnendur hafa fagþekkingu líka, og virðist þessi starfsskipun langsótt. Hinn styður hvalveiðar með ráðum og dáð, þó þær brjóti klárlega í bága við nútímaleg umhverfissjónarmið og hagsmuni og velferð landsmanna, svo að ekki sé talað um dýravelferð, enda föðurbróðir hans stjórnarformaður hvalveiðimanna. Gott ákvæði um dýra-, umhverfis- og náttúruvernd var sett í stjórnarsáttmálann, og VG samþykkti 2015 að beita sér fyrir stöðvun hvalveiða. Allt virðist þetta nú gleymt og grafið. Villimannlegar hvalveiðar eru á fullu, vegna þess, segir Katrín, að vinur dýralæknanna, þá sjávarútvegsráðherra, gaf út reglugerð um langreyðaveiðar 2013 allt fram til 2018, sem nauðsynlegt væri að fylgja, „til að rugla ekki stjórnsýsluna“. Hér skiptir það þá engu, að aðstæður í þjóðfélaginu voru allt aðrar 2013, en nú er, og þar með forsendur fyrir veiðunum. Langreyðaveiðar hafa legið niðri í nær 3 ár, þar sem illmögulegt hefur verið að selja afurðirnar, og vægi ferðaþjónustu hefur margfaldast á sama tíma – en hvalveiðar eru eitur í beinum margra ferðamanna, eins og kunnugt er. Með þessu var því feyki miklu fórnað – ekki sízt ímynd og orðspori landsmanna - fyrir lítið eða ekkert, svo að ekki sé nú talað um svik við samþykktir VG. Þrátt fyrir, að Umhverfisstofnun, Náttúrustofa Austurlands, Hreindýraráð og Matvælastofnun hafi mælt með lengingu griðatíma hreindýrakálfa, er nú verið að drepa mæður þeirra, hreindýrakýrnar, upphaflega frá 8 vikna gömlum bjargarlitlum kálfum þeirra, í meiri mæli en nokkru sinni fyrr, eða 1.061 kú. Katrín, þetta var ekki og er ekki gott. Auðvitað ber Katrín ekki ein ábyrgð á þessu, aðal ábyrgðin liggur hjá Guðmundi Inga, umhverfisráðherra, en hann á að vera grænn, eins og Katrín, og hennar maður. Litbrigði á þessu eru þó fremur blóðrauð en græn. Lítum nú á „uppbyggingarmál“ Katrínar: Sumir ráðherrar og ráðamenn láta eins og ríkissjóður sé sjóður þeirra sjálfra, og, að þeir séu af höfðingslund og gjafmildi að úthuta landsmönnum úr sjóði sjálfra sín. Sumir þeirra telja einnig, að í þessu felist mikil velvild gagnvart landsmönnum, sem beri að þakka. Auðvitað stenzt þetta ekki alveg, því landsmenn sjálfir byggja upp ríkissjóð með greiðslum sínum á sköttum og skyldum, og það eru því þeir, sem eiga ríkissjóð, ekki ráðherrar. Hlutverk ráðherranna er það eitt, að miðla fjármunum landsmanna til málefna og verkefna í samræmi við loforð og vilja fólksins í landinu. Getur slíkt vart talizt til þakkarverðra verka eða afreka, enda allvel borgað fyrir þá þjónustu skv. síðasta úrskurði Kjararáðs. Í þeirri upplistun, sem Katrín leggur fram í nefndri blaðagrein, er skv. skilgreiningu undirritaðs engin uppbygging. Í skásta falli er verið að halda málaflokkum og þjónustu við; halda í horfinu. „Uppbygging“ hefur allt aðra merkingu. Hún þýðir, að verið sé að byggja eitthvað nýtt, skapa nýja og aukna möguleika í þágu landsmanna, bæta hag og afkomumöguleika umfram það, sem var fyrir. Sem dæmi um raunverulega uppbyggingu má nefna útfærslu landhelginnar, fyrst í 4 mílur og loks í 200 mílur. Þarna var endurtekið verið að tryggja landsmönnum aukna möguleika til sóknar og bættra lífskjara. Það sama má segja um gerð EES-samningsins, þar sem okkur var tryggður frjáls og nær tollalaus aðgangur að stærsta markaði heims, með varning okkar og þjónustu, líka tollfrjáls innflutningur frá sömu ríkjum, auk starfs-, athafna- og ferðafrelsis landsmanna innan 31 lands, öllum til góðs. Fríverzlunarsamningur við Kína er líka uppbyggingarskref, en hann tryggir gagnkvæm frjáls og tollalaus viðskipti við það mikla land. Stundum gerist það í höfnum, að litlir bátar og léttir laskast í öldugangi og sjó milli stærri og þyngri skipa. Á stundum sökkva þeir einnig. Ef svo fer fyrir kútternum VG, verður lítill harmur að því kveðinn.
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun
Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun