Skoðun

Hreyfing hestamanna, hvert ber að stefna?

Kristinn Hugason skrifar
Um síðustu helgi sauð upp úr á þingi Landssambands hestamannafélaga. Ástæðan var deilur um landsmótsstaði. Það er birtingarmyndin en vandinn er djúpstæðari. Hann snýst um tvö meginatriði. Annars vegar er það rótgróið samstöðuleysi og hins vegar þeir samskiptahættir sem náð hafa að gróa um sig.

Heildarsameining mikilvæg

Nú eru starfandi þrjú landsfélög eða -sambönd innan greinarinnar, þar af tvö með almenna félagsaðild. Þessi sundurgreining fylkingar okkar hestamanna veldur því að ábyrgð og vald fylgist ekki að. Þetta atriði háir m.a. mjög vali landsmótsstaða og framkvæmd mótanna. Því er heildarsameining mikilvæg en verður ekki gerð nema með rækilegum undirbúningi en fjölmargar fyrirmyndir að slíkum heildarsamtökum eru til erlendis. Sameining nægir þó ekki ein því þétta þarf raðirnar með bættum samskiptaháttum.

Fámenni, kunningjasamfélag og hagsmunatengsl þar sem hver á mikið undir öðrum jafnstæðum skapar þetta ástand. Einnig inngrip og afskipti utanaðkomandi aðila, einkum stjórnmálamanna hjá ríki eða sveitarfélögum.

Um það sem henti gildir hið fornkveðna: „Sjaldan veldur einn þá tveir deila“. Þannig stóðu Skagfirðingar í þeim skilningi allt þar til örfáir dagar voru til þings að landsmótið 2016 myndi fara fram á Vindheimamelum en tvö síðustu mót fóru fram syðra (í Reykjavík og á Hellu). Fyrir liggur nefndarniðurstaða um að fyrir hver tvö mót sunnanlands yrði eitt fyrir norðan. Skagfirðingar höfðu því réttmætar væntingar um niðurstöðuna. Fráfarandi stjórn ákvað þó að breyta um kúrs og halda tvö næstu mót á höfuðborgarsvæðinu og byggði niðurstöðu sína á m.a. rekstarfræðilegri greiningu framkvæmdastjóra LH. Á þá forsendu skulu engar brigður bornar en hagræn nálgun ein og sér er of þröng í mikilvægu félagslegu máli sem þessu.

Samstöðu innbyrðis fyrst

Mótin verða þó að bera sig fjárhagslega og vera boðleg mönnum og hestum sem þátt taka og skapa aðdráttarafl fyrir áhorfendur. Í aðdraganda landsþingsins voru allnokkur blaðaskrif, þar hvöttu Auðsholtshjáleigubændur til þess að öll mót færu fram í Reykjavík en sveitarstjórarnir í Rangárþingum og Ásahreppi mæltu í mót og vildu að mótin færu alls ekki þangað. Hvorugt getur gengið upp. Við hestamenn erum ekki ennþá komnir þangað að ákveða einn landsmótsstað. Fyrst þurfum við að ná samstöðu innbyrðis, bæta félagsandann og halda landsmótin á næstunni ýmist sunnan eða norðan heiða, á höfuðborgarsvæðinu og utan þess. Alltaf þó með heill áhorfenda, þátttakenda og hestsins sjálfs í fyrirrúmi jafnframt því sem mótin beri sig og séu fær um að leggja skerf til uppbyggingar þar sem þau fara fram hverju sinni.




Skoðun

Skoðun

Sigur­bogi

Dagbjört Ósk Steindórsdóttir skrifar

Sjá meira


×