Innlent

Vill hjálpa í Nepal: Stödd í miðri verslunarmiðstöð í skjálftanum

Nanna Elísa Jakobsdóttir skrifar
Börnin og fóstrurnar sofa í tjaldi fyrir utan. Jóhanna er ásamt vinkonum sínum við sjálfboðaliðastörf í Nepal.
Börnin og fóstrurnar sofa í tjaldi fyrir utan. Jóhanna er ásamt vinkonum sínum við sjálfboðaliðastörf í Nepal. Myndir/Jóhanna Herdís
„Í fyrstu áttaði ég mig ekki á því hvað var að gerast, hélt að þetta væri bara rafmagnið að fara af eina ferðina enn en svo þegar glerveggirnir splúndruðust allt í kringum mig og ég heyrði öskrin í fólkinu fór ég að átta mig á að eitthvað væri að.“

Þannig lýsir Jóhanna Herdís Sævarsdóttir, sjálfboðaliði í Nepal, augnablikinu þegar jarðskjálftinn í Nepal reið yfir. Skjálftinn var 7,8 að stærð og eru um fjögur þúsund manns talin af.

Jóhanna var stödd í rúllustiga á jarðhæð verslunarmiðstöðvarinnar Civil mall. „Ég hafði verið uppi á sjöundu hæð stuttu áður en var orðin svöng og ákvað þess vegna að leggja af stað niður á fyrstu hæð þar sem ég vissi að væri kaffihús.“

Jóhanna hljóp niður úr rúllustiganum og greip í handrið til þess að halda í á meðan mesti skjálftinn reið yfir því engin leið var að standa á sínum eigin tveimur fótum. „Þegar færi gafst lagði ég svo af stað út. Á leiðinni sá ég mann sem lá meðvitundarlaus í glerbrotunum á gólfinu. Við hjálpuðumst fjögur að við að halda á honum út og koma í hendur hjúkrunarkonu,“ segir Jóhanna.

Ráfaði um í algjöru losti

„Á eftir okkur kom fólk hlaupandi, flestir annaðhvort öskrandi eða grátandi.“ Jóhanna segir allt hafa verið á öðrum endanum. „Það var fólk sem hafði hlaupið á tánum og var því með glerbrot í iljunum og fólk á handklæðinu sem var að koma úr spa.“ Jóhanna áttaði sig enn ekki á því hvað hafði gerst og ákvað að fá sér pítsu.

„Á leiðinni fór ég svo að átta mig þegar ég sá alla eyðilegginguna. Ég var í algjöru losti og ráfaði áfram með straumnum af fólki.“  Þar sem hún ráfaði um frosin stöðvaði hana maður sem kom henni í öruggt skjól. „Hann stóð svo þarna með mér og hughreysti mig næsta eina og hálfa tímann. Síðan kom að því að hann sagði mér að það væri öruggt að fara heim.“

Hér eru Jóhanna og vinkona hennar ásamt barnaskaranum áður en skjálftinn reið yfir.Mynd/Jóhanna
Ekki öruggt að vera innandyra

Jóhanna starfar á barnaheimili sem er staðsett í Taudaha, aðeins fyrir utan höfuðborgina. Ekkert barnanna á barnaheimilinu slasaðist og segir Jóhanna að það hafi verið ofboðslegur léttir að komast að því. 

„Tilfinningaflóðið kom samt ekki almennilega fyrr en eftir símtal frá mömmu og pabba. Þá var ég allt í senn; hrædd, glöð, áhyggjufull og ánægð.“

Jóhanna gistir nú ásamt börnunum á barnaheimilinu og öðrum fóstrum í tjaldi fyrir utan heimilið þar sem ekki er öruggt að dvelja innandyra vegna hrunhættu. Við hennar daglegu verkefni hefur bæst við að hughreysta börnin sem mörg hver eru ansi hrædd eftir náttúruhamfarirnar. Hún hefur dvalið í Nepal síðan í janúar, fyrst bjó hún í þrjá mánuði í Katmandú en flutti á barnaheimilið fyrir um mánuði síðan. Á barnaheimilinu er stuðst við sólarrafhlöðu sem er þeim til happs en ekkert rafmagn hefur verið í borginni síðan skjálftinn reið yfir. Samtökin sem halda uppi barnaheimilinu heita Horac og hægt er að styrkja þau á vefsíðu þeirra horac.org.



En hvert er framhaldið? Breytir skjálftinn ferðatilhögun Jóhönnu?


„Framhaldið mun bara ráðast. Ég á eftir rúman mánuð af dvöl minni hérna og hyggst ekki stytta hana af þessum ástæðum. Það verður mikið verk fyrir höndum þegar skjálftarnir hætta og ég ætla mér að reyna að hjálpa til eftir fremsta megni.“


Tengdar fréttir

Þrír úr hópi Ingólfs fórust

Ingólfur Axelsson segir frá því á samskiptamiðlinum Facebook að hann sé kominn í grunnbúðir Everest.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×