Þegar tunnurnar þagna Birgir Örn Guðjónsson skrifar 25. maí 2012 06:00 Ég er þreyttur á að vera reiður. En samt var eigninni minni stolið ásamt öllu mínu sparifé og án alvöru lausna horfi ég fram á gjaldþrot fjölskyldunnar, þrátt fyrir að ég sé í fastri vinnu og hafi borgað alla mína reikninga. Þetta er ekki sanngjörn staða og reiði er fullkomlega eðlileg og réttmæt. Þess vegna er svo freistandi að halda í hana. En hversu lengi? Mér finnst reiðin og biturleikinn í samfélaginu fara vaxandi. Reiðin getur stundum virkað sem drifkraftur. Hún þjappar þeim saman sem bera sömu tilfinningar og vekur samkennd. Búsáhaldabyltingin var t.d sprottin upp úr slíkri samkennd. Okkur var nóg boðið og við stóðum upp og börðum í borðið. En hvert fór allt fólkið sem var á Austurvelli? Mörgum finnst þögnin í dag þrúgandi. Er búið að svæfa fólk, er úthaldið þrotið eða eru allir svona sáttir við sinn hlut? Reiðin virkar svipað og orkudrykkur. Hún vekur okkur og kemur okkur úr sporunum. En þessi orka varir stutt og allt í einu erum við andlaus og tóm og við setjum traust okkar á hina íslensku þjóðtrú um að „þetta reddist“. Reiðin er ekki góður grunnur til uppbyggingar. Hún þurrkar okkur upp og hefndarþorstinn verður sífellt sterkari. Þeim þorsta verður aðeins svalað með hugarfarsbreytingu. Í þeirri hugarfarsbreytingu felst m.a. fyrirgefning. En að fyrirgefa snýst samt ekki um að samþykkja það sem gert hefur verið á manns hlut. Að fyrirgefa er ekki það sama og að gefast upp. Að fyrirgefa snýst um að slíta böndin sem halda okkur föstum svo við getum haldið áfram að stefna að því marki sem okkur var ætlað. Læra af liðnum atburðum en hætta að láta þá stjórna okkur. Ef við viljum alvöru uppbyggingu í íslensku samfélagi þarf nýja hugsun. Hugsun sem byggir upp en rífur ekki niður. Hugsun sem sameinar en sundrar ekki. Hugsun sem byggir á gjafmildi en ekki græðgi. Hugsun sem berst fyrir fólk en ekki fyrir pólitískar stefnur. Hugsun sem ber virðingu fyrir öllum, líka þeim sem hafa aðrar skoðanir en við sjálf og eiga minni eða meiri pening. Hugsun sem byggir á samstöðu. Það þarf byltingu í íslensku samfélagi. En byltingin þarf ekki að vera blóðug. Henni þurfa ekki að fylgja tárvot augu á reykmettuðum Austurvelli. Henni þarf ekki að fylgja grjótkast í lögreglumenn sem eru að berjast við sama kerfi og allir aðrir. Ég get ekki sætt mig við að „þetta reddist“. Ekki þegar ég veit að það er í mínu valdi að byggja þá framtíð sem ég treysti fyrir börnunum mínum. Höldum áfram að berjast fyrir réttlæti. Höldum áfram að berjast fyrir framtíð okkar og næstu kynslóða á okkar frábæra landi. En í þessari baráttu skulum við koma fram við aðra eins og við viljum að komið sé fram við okkur. Það er þess virði. Að lokum. Ein og sér er þessi grein bara innantóm orð, en samstaða um innihald hennar getur breytt miklu. Boltinn er hjá þér. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst skrifar Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson skrifar Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson skrifar Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Skoðun Vinstri gráir Yngvi Óttarsson skrifar Sjá meira
Ég er þreyttur á að vera reiður. En samt var eigninni minni stolið ásamt öllu mínu sparifé og án alvöru lausna horfi ég fram á gjaldþrot fjölskyldunnar, þrátt fyrir að ég sé í fastri vinnu og hafi borgað alla mína reikninga. Þetta er ekki sanngjörn staða og reiði er fullkomlega eðlileg og réttmæt. Þess vegna er svo freistandi að halda í hana. En hversu lengi? Mér finnst reiðin og biturleikinn í samfélaginu fara vaxandi. Reiðin getur stundum virkað sem drifkraftur. Hún þjappar þeim saman sem bera sömu tilfinningar og vekur samkennd. Búsáhaldabyltingin var t.d sprottin upp úr slíkri samkennd. Okkur var nóg boðið og við stóðum upp og börðum í borðið. En hvert fór allt fólkið sem var á Austurvelli? Mörgum finnst þögnin í dag þrúgandi. Er búið að svæfa fólk, er úthaldið þrotið eða eru allir svona sáttir við sinn hlut? Reiðin virkar svipað og orkudrykkur. Hún vekur okkur og kemur okkur úr sporunum. En þessi orka varir stutt og allt í einu erum við andlaus og tóm og við setjum traust okkar á hina íslensku þjóðtrú um að „þetta reddist“. Reiðin er ekki góður grunnur til uppbyggingar. Hún þurrkar okkur upp og hefndarþorstinn verður sífellt sterkari. Þeim þorsta verður aðeins svalað með hugarfarsbreytingu. Í þeirri hugarfarsbreytingu felst m.a. fyrirgefning. En að fyrirgefa snýst samt ekki um að samþykkja það sem gert hefur verið á manns hlut. Að fyrirgefa er ekki það sama og að gefast upp. Að fyrirgefa snýst um að slíta böndin sem halda okkur föstum svo við getum haldið áfram að stefna að því marki sem okkur var ætlað. Læra af liðnum atburðum en hætta að láta þá stjórna okkur. Ef við viljum alvöru uppbyggingu í íslensku samfélagi þarf nýja hugsun. Hugsun sem byggir upp en rífur ekki niður. Hugsun sem sameinar en sundrar ekki. Hugsun sem byggir á gjafmildi en ekki græðgi. Hugsun sem berst fyrir fólk en ekki fyrir pólitískar stefnur. Hugsun sem ber virðingu fyrir öllum, líka þeim sem hafa aðrar skoðanir en við sjálf og eiga minni eða meiri pening. Hugsun sem byggir á samstöðu. Það þarf byltingu í íslensku samfélagi. En byltingin þarf ekki að vera blóðug. Henni þurfa ekki að fylgja tárvot augu á reykmettuðum Austurvelli. Henni þarf ekki að fylgja grjótkast í lögreglumenn sem eru að berjast við sama kerfi og allir aðrir. Ég get ekki sætt mig við að „þetta reddist“. Ekki þegar ég veit að það er í mínu valdi að byggja þá framtíð sem ég treysti fyrir börnunum mínum. Höldum áfram að berjast fyrir réttlæti. Höldum áfram að berjast fyrir framtíð okkar og næstu kynslóða á okkar frábæra landi. En í þessari baráttu skulum við koma fram við aðra eins og við viljum að komið sé fram við okkur. Það er þess virði. Að lokum. Ein og sér er þessi grein bara innantóm orð, en samstaða um innihald hennar getur breytt miklu. Boltinn er hjá þér.
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun
Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun