Bakþankar

Þegar hrikalegt ástand er alls ekki svo slæmt

Helga Vala Helgadóttir skrifar
Við höfum aldrei haft það jafn gott,“ segir verðandi forsætisráðherra ítrekað í fjölmiðlum. Staða ríkissjóðs sömuleiðis sögð glimrandi góð. Á sama tíma og þetta er svona er málsmeðferð hjá opinberum stofnunum víðast hvar í algjöru lamasessi.

„Ástandið er í raun ekki svo slæmt,“ segir landlæknir um það að sjúklingar liggi á kaffistofum og á göngum spítala, spítala sem lekur og inniheldur myglusvepp. Spítala sem getur eingöngu sinnt bráðatilfellum.

Ekki svo slæmt þó að börn og unglingar þurfi að bíða árum saman eftir nauðsynlegum greiningum. Ekki svo slæmt þó að það taki mörg ár að fá pláss fyrir eldri borgara á hjúkrunarheimilum. Ekki svo slæmt þó það taki sýslumanninn á höfuðborgarsvæðinu eitt til þrjú ár að afgreiða umsókn um forsamþykki til ættleiðingar, jafnvel þó vitað sé að barnið sjálft sé í neyð. Ekki svo slæmt þó sama embætti taki marga mánuði og jafnvel ár að leysa úr einföldu máli er varðar umgengnistálmanir þegar foreldri og barni er meinað að njóta samvista. Ekki svo slæmt þó að kynferðisbrotamál séu tvö til þrjú ár í kerfinu, sem leiðir oft og tíðum til refsilækkunar fyrir hinn dæmda en einskis nema frestunar og meiri vanlíðunar fyrir brotaþola.

Ófremdarástand í opinberum stofnunum er þannig orðið að venju. Það ástand sem við vorum nauðbeygð til að sætta okkur við í hruninu verður að laga í góðæri. Til þess eru stjórnvöld, að forgangsraða rétt svo borgarar fái viðeigandi þjónustu fyrir skattfé sitt. Um þetta snýst almannahagur og til þess voruð þið ráðin kæru ráðamenn.






×