Skoðun

Sýnið miskunn, réttlæti er fyrir alla

Jóhanna Harðardóttir skrifar
Ég get ekki lengur orða bundist varðandi umræðu um kirkjuheimsóknir á vegum skólanna.

Með þessu vona ég að þeir sem telja sig kristna (og þar með væntanlega miskunnsama?) sjái að sér og hætti að styðja kirkjuheimsóknir á vegum skólanna, þótt ekki væri nema til að sýna mannúð í verki.

Í starfi mínu sem goði hjá Ásatrúarfélaginu er oft leitað til mín þegar eitthvað bjátar á. Þegar líður á aðventuna líður ekki sá dagur að aðstandendur grunnskólabarna hafi ekki samband við mig vegna fyrrnefndra kirkjuheimsókna og þess vanda sem hann veldur innan fjölskyldna.

Í flestum tilfellum hafa foreldrar samband þegar slíkar heimsóknir eru í bígerð og vita ekki í hvorn fótinn þeir eiga að stíga.

Þeir vilja ekki að börnin fari í kirkjuna, en þeim er í raun stillt upp við vegg af skólayfirvöldum og kirkjunni: Annaðhvort fær barnið þitt að fara í kirkju eða það er gert að utangarðsmanni í skólanum og er þar með útsett fyrir einelti og/eða einmanaleika.

Ég get lítið annað en brýnt fyrir foreldrunum að þeir beri sjálfir ábyrgð á uppeldi barna sinna og verði að taka þessa ákvörðun með tilliti til þess hvað þeir telji barninu fyrir bestu og útskýra málið fyrir þeim. Ég get lítinn stuðning veitt í þessu tilfelli, því miður er enginn góður kostur í stöðunni, svo er skóla- og kirkjuyfirvöldum fyrir að þakka.

Verri eru þau tilfelli þegar foreldrar hafa samband við mig eftir slíkar heimsóknir, bæði þar sem börnin hafa farið í kirkjuheimsókn og þar sem þau hafa setið eftir í skólanum.

Nokkur dæmi – fyrir heimsóknir:

Heiðin börn skiptast í tvo hópa í afstöðunni gagnvart þessum heimsóknum og fer það nokkuð eftir aldri þeirra og þroska. Flest vilja þau ekki fara í kirkjuna en eiga samt mjög erfitt með að segja frá því þar sem skólayfirvöld (sem hafa komið börnunum í þessa afleitu stöðu) ætlast óbeint til þess að þau fari með því að skipuleggja viðburðinn.

Skólafélagarnir og vinasambönd eru undir álagi, það er ekki fallega gert að stía heiðnum og kristnum vinum í sundur með því að þurfa að láta þá velja á milli félagsskaparins og trúarinnar.

Sum barnanna vilja fara í kirkjuheimsóknir vegna utanaðkomandi þrýstings. Það er ekki þar með sagt að foreldrarnir séu tilbúnir að senda börnin þangað, vitandi að þar fer fram innræting trúar og lífsskoðana sem stríða beinlínis gegn þeirra eigin. Hér er vísvitandi verið að reka fleyg í fjölskylduna.

Nokkur dæmi eftir heimsókn heiðinna barna í kirkjur:

Heiðin börn verða sorglega oft fyrir aðkasti annarra barna í sambandi við þessar heimsóknir. Nokkur dæmi þekki ég þar sem börn hafa jafnvel setið undir afar óskemmtilegum athugasemdum og umræðum frá kennurum sínum eftir slíkar heimsóknir. Þetta er ótrúlega sársaukafull reynsla fyrir barn sem fer í kirkjuheimsókn á forsendum fordómaleysis.

Heiðin börn skilja að vonum ekki jólaboðskap kirkjunnar sem er gjörólíkur jólaboðskap heiðinna manna og það getur verið erfitt fyrir börnin að spyrja og enn erfiðara fyrir foreldrana að útskýra eitthvað sem þeir trúa ekki sjálfir á. Þetta veldur streitu hjá bæði börnum og fullorðnum.

Ég þekki þónokkur dæmi um allt frá særandi stríðni og upp í svæsið einelti meðal krakka vegna þessara skólaheimsókna.

Á undanförnum árum hef ég orðið vitni að miklum og vaxandi sársauka og reiði vegna skólaheimsókna í kirkjur. Með hverju árinu sem líður versnar ástandið, reiðin vex og sársaukinn með.

Kristið fólk eignar sér jólin og vill þröngva þeim 22 prósentum grunnskólabarna sem standa utan Þjóðkirkjunnar til að lúta innrætingu sinni. Nú síðast á forsendum „hefðar“ sem á engan veginn við þar sem þessar heimsóknir eru nýtilkomnar.

Ég leyfi mér að segja hér fullum fetum:

Það að bjóða upp á kirkjuferðir í skólum er ILLMANNLEGA gert. Vinum er stíað í sundur, fleygur rekinn í fjölskyldur og allir sem að málinu koma standa uppi með óbragð í munni í stað þess að gleðjast á aðventunni. Það sæmir hvorki skólayfirvöldum né kirkjunni að valda úlfúð og vanlíðan með þessum hætti. Og nú hafa jafnvel stjórnmálamenn lagst á sveif með þeim sem vilja mismuna fólki vegna trúarbragða. Trúmál eru einkamál og það er foreldranna að ala börn upp í trú – ríki og skólar eiga ekki að skipta sér af því.

Kirkjur um allt land standa opnar foreldrum sem vilja koma með börn í messur, það getur ekki verið nauðsynlegt að reka börn þangað í hjörðum á vegum ríkisins.




Skoðun

Skoðun

Er þetta eðli­legt?

Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar

Sjá meira


×