Stöðvum svikamylluna Sigurður Eiríksson skrifar 26. apríl 2017 11:06 Viðmið réttindaávinnslu í lífeyrissjóðakerfinu, sem er að 3,5% raunávöxtun náist að jafnaði, er ekkert nema svikamylla en jafnframt bráðsnjöll svikamylla. Það tryggir að vaxtagólf í landinu er margfalt hærra en í öllum viðmiðunarlöndunum og það þótt hér tíðkist að verðtryggja skuldir almennings en slíkt þekkist ekki í öðrum löndum. Þessir háu vextir gera t.d. bankarekstur að barnaleik einum þar sem prentun peninga og aðgangur að erlendu lánsfé sem endurlánað er við ofurháu vaxtastigi er nánast án áhættu og skilar heilmiklum arði. Nú eru birtar fréttir af því að raunávöxtun 3ja stórra lífeyrissjóða hafi verið neikvæð árið 2016. Um er að kenna slæmu ári á hlutafjármarkaði og styrkingu krónunnar. Þetta þýðir það að þrátt fyrir að eigendur lífeyrissjóðanna greiði okurvexti þá myndast ekki réttindi eins og ávöxtunarkrafan gerir ráð fyrir. Það er nefnilega allt slæmt við þessa háu ávöxtunarkröfu. • Hún hækkar vaxtastig í landinu sem gerir það að verkum að ríkissjóður, einstaklingar og fyrirtæki greiða margfalt hærri vexti en þeir þyrftu annars að gera. • Hún hvetur lífeyrissjóðina í áhættusamar fjárfestingar en þeir hafa tapað gríðarlegum fjárhæðum á slíku undanfarin ár. • Hún eykur óstöðugleika þar sem erlent fjármagn sækir í fjárfestingar hér innanlands en ekki í rekstri heldur í krónunni sjálfri, það er að segja verðtryggðum skuldabréfum sem þjóðin greiðir af. Þetta innstreymi styrkir síðan gengi krónunnar en það er dýru verði keypt og tengist ekki verðmætasköpun á nokkurn hátt eins og það ætti að gera. Ef einhver er búinn að sjá eitthvað skynsamlegt í þessu kerfi þá má viðkomandi rétta upp hönd. Við hin erum að því komin að rétta upp báðar hendur og gefast upp. Þessi svikamylla er nefnilega að virka sérstaklega vel og færir þeim sem eiga (eða mega því þeir höndla með sameiginlega sjóði) arðinn af þjóðfélaginu jafnharðan og hann verður til. Og svo komum við að snilldinni í svikamyllunni. Vinstri flokkar og verkalýðsfélög segjast vilja meiri jöfnuð lífskjara en vilja samt alls ekki hrófla við þessu kerfi. Þeir éta það upp gagnrýnislaust að það sé jákvætt fyrir „þeirra fólk“ að viðhalda okurvöxtum í boði lífeyrissjóðanna. Til þess að rýra ekki lífeyri fólks. Ávöxtun lífeyrissjóða erlendis er reyndar víða sambærileg eða hærri en hér þrátt fyrir að réttindi séu jafnvel reiknuð út frá 0% - 0,5% og sjóðirnir því ekki virkir í að halda uppi vaxtastigi. En hlutdeild lífeyriskerfis af fjármagnsmarkaði er einstaklega hátt hér á landi og myndar kerfið því virkt vaxtagólf innan hagkerfisins. Jafnvel rétt nýóstofnaður Sósíalistaflokkur Íslands hefur skautað fram hjá vaxtalækkunum sem aðalatriði. Þar gæti verið á ferðinni enn ein vel skipulögð atlagan að ekki neinu þótt auðvitað vonum við að svo sé ekki. En allar aðgerðir til jöfnunar, stöðugleika og almenns uppgangs í atvinnulífi þjóðarinnar eru vonlausar verði vaxtastigið ekki lækkað. Og það verður ekki lækkað nema með því að lækka ávöxtunarkröfu lífeyrissjóðanna. Vonandi sjá sósíalistar ljósið sem aðrir því ekki veitir af lóðum á vogarskálarnar. Setjum sem svo að ávöxtunarkrafa þeirra væri 0,5% en ekki 3,5% eins og nú er. Það er ekki ólíklegt að lífeyrissjóðirnir sæu sér hag í að lána sjóðfélögum til húsnæðiskaupa, gegn besta veðréttinum, á svipuðum vöxtum. Allavega innan við 1% verðtryggt. Það myndi nú aldeilis gjörbreyta þjóðfélaginu. Minnka pressu á launahækkanir og jafnvel gera samkomulag um kjarabætur svo sem SALEK að raunhæfum kosti. Einnig myndu vextir á lánum ríkisins innanlands lækka verulega samhliða. Sem aftur myndi þýða aukna framkvæmdagetu og aukna getu til að greiða upp erlend og óhagstæðari lán. Og fyrir þá sem ætluðu að segja: „En lífeyririnn okkar...“ þá minni ég á gríðarleg töp lífeyrissjóðakerfisins undanfarin ár og afkomu samsvarandi kerfa erlendis þar sem réttindin eru reiknuð út á annan hátt. Það væri öllum hollt að hafa afkomu lífeyirssjóðanna jafnari og áhættuminni. Hávaxtakerfi viðheldur gríðarlegu misrétti milli þeirra sem eiga og þeirra sem eiga ekki, misrétti til náms, misrétti til húsnæðis og misréttis til allra annarra almennra lífsgæða. Stjórnmálaafl sem hefði ekkert annað á stefnuskránni en lækkun ávöxtunarkröfu lífeyrissjóða í 0,5%, og tækist að standa við það, myndi líklega vinna stórvirki í heilbrigðismálum, atvinnumálum, samgöngumálum og félagsmálum á afar skömmum tíma. En í stað þess að menn velti þessu fyrir sér í alvöru þá er þetta sett til hliðar sí og æ. Hvers vegna skyldi það nú vera? Það skyldi þó ekki vera fyrir það að „fjármagnið“ styður ekki svoleiðis baráttu á nokkurn hátt heldur rær lífróður fyrir óbreyttu kerfi. Eigendur þess hafa það svo dæmalaust gott og áhyggjulaust á meðan ástandið er svona í boði lífeyrisréttinda alþýðunnar og við horfum á eignarhald fyrirtækja og húsnæðis í landinu færast á fáar hendur með ógnarhraða. Hér á landi er fjölflokkakerfi við lýði. Núverandi afætukerfi verður ekki brotið upp nema með baráttu fólks í gegn um fleiri en einn stjórnmálaflokk og fleiri en eitt verkalýðsfélag. En það er löngu kominn tími til að brjóta upp svikamylluna og bjóða okkur öllum upp á betra líf. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Eirkatlar og steypa Sigurlín Bjarney Gísladóttir Skoðun Konur sem eiga ekki að eignast börn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Nærandi ferðaþjónusta Hildur Guðbjörg Kristjánsdóttir Skoðun Bændur eru líka neytendur Eyjólfur Ingvi Bjarnason Skoðun Mengun á við 1,7 milljón manns í boði SFS Jón Kaldal Skoðun Skoðun Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Skoðun Vinstri gráir Yngvi Óttarsson skrifar Skoðun Bændur eru líka neytendur Eyjólfur Ingvi Bjarnason skrifar Skoðun Hlutabréfafjárfesting er langtímafjárfesting Davíð Björnsson skrifar Skoðun Stuðningur úr óvæntri átt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Loftslagsmál eru orkumál Nótt Thorberg skrifar Skoðun Framsókn klárar verkin Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarópera - stórt skref til framtíðar Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Veiðum hval - virðum lög Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Bestu árin Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Sigríður Gísladóttir skrifar Skoðun Brunavarnir á byggingarsvæðum Böðvar Tómasson skrifar Skoðun Rödd þjóðarinnar Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til matvælaráðherra - dýraníð í Borgarbyggð Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun 1.500 undirskriftir fyrir forseta Björn Leví Gunnarsson,Indriði Ingi Stefánsson skrifar Sjá meira
Viðmið réttindaávinnslu í lífeyrissjóðakerfinu, sem er að 3,5% raunávöxtun náist að jafnaði, er ekkert nema svikamylla en jafnframt bráðsnjöll svikamylla. Það tryggir að vaxtagólf í landinu er margfalt hærra en í öllum viðmiðunarlöndunum og það þótt hér tíðkist að verðtryggja skuldir almennings en slíkt þekkist ekki í öðrum löndum. Þessir háu vextir gera t.d. bankarekstur að barnaleik einum þar sem prentun peninga og aðgangur að erlendu lánsfé sem endurlánað er við ofurháu vaxtastigi er nánast án áhættu og skilar heilmiklum arði. Nú eru birtar fréttir af því að raunávöxtun 3ja stórra lífeyrissjóða hafi verið neikvæð árið 2016. Um er að kenna slæmu ári á hlutafjármarkaði og styrkingu krónunnar. Þetta þýðir það að þrátt fyrir að eigendur lífeyrissjóðanna greiði okurvexti þá myndast ekki réttindi eins og ávöxtunarkrafan gerir ráð fyrir. Það er nefnilega allt slæmt við þessa háu ávöxtunarkröfu. • Hún hækkar vaxtastig í landinu sem gerir það að verkum að ríkissjóður, einstaklingar og fyrirtæki greiða margfalt hærri vexti en þeir þyrftu annars að gera. • Hún hvetur lífeyrissjóðina í áhættusamar fjárfestingar en þeir hafa tapað gríðarlegum fjárhæðum á slíku undanfarin ár. • Hún eykur óstöðugleika þar sem erlent fjármagn sækir í fjárfestingar hér innanlands en ekki í rekstri heldur í krónunni sjálfri, það er að segja verðtryggðum skuldabréfum sem þjóðin greiðir af. Þetta innstreymi styrkir síðan gengi krónunnar en það er dýru verði keypt og tengist ekki verðmætasköpun á nokkurn hátt eins og það ætti að gera. Ef einhver er búinn að sjá eitthvað skynsamlegt í þessu kerfi þá má viðkomandi rétta upp hönd. Við hin erum að því komin að rétta upp báðar hendur og gefast upp. Þessi svikamylla er nefnilega að virka sérstaklega vel og færir þeim sem eiga (eða mega því þeir höndla með sameiginlega sjóði) arðinn af þjóðfélaginu jafnharðan og hann verður til. Og svo komum við að snilldinni í svikamyllunni. Vinstri flokkar og verkalýðsfélög segjast vilja meiri jöfnuð lífskjara en vilja samt alls ekki hrófla við þessu kerfi. Þeir éta það upp gagnrýnislaust að það sé jákvætt fyrir „þeirra fólk“ að viðhalda okurvöxtum í boði lífeyrissjóðanna. Til þess að rýra ekki lífeyri fólks. Ávöxtun lífeyrissjóða erlendis er reyndar víða sambærileg eða hærri en hér þrátt fyrir að réttindi séu jafnvel reiknuð út frá 0% - 0,5% og sjóðirnir því ekki virkir í að halda uppi vaxtastigi. En hlutdeild lífeyriskerfis af fjármagnsmarkaði er einstaklega hátt hér á landi og myndar kerfið því virkt vaxtagólf innan hagkerfisins. Jafnvel rétt nýóstofnaður Sósíalistaflokkur Íslands hefur skautað fram hjá vaxtalækkunum sem aðalatriði. Þar gæti verið á ferðinni enn ein vel skipulögð atlagan að ekki neinu þótt auðvitað vonum við að svo sé ekki. En allar aðgerðir til jöfnunar, stöðugleika og almenns uppgangs í atvinnulífi þjóðarinnar eru vonlausar verði vaxtastigið ekki lækkað. Og það verður ekki lækkað nema með því að lækka ávöxtunarkröfu lífeyrissjóðanna. Vonandi sjá sósíalistar ljósið sem aðrir því ekki veitir af lóðum á vogarskálarnar. Setjum sem svo að ávöxtunarkrafa þeirra væri 0,5% en ekki 3,5% eins og nú er. Það er ekki ólíklegt að lífeyrissjóðirnir sæu sér hag í að lána sjóðfélögum til húsnæðiskaupa, gegn besta veðréttinum, á svipuðum vöxtum. Allavega innan við 1% verðtryggt. Það myndi nú aldeilis gjörbreyta þjóðfélaginu. Minnka pressu á launahækkanir og jafnvel gera samkomulag um kjarabætur svo sem SALEK að raunhæfum kosti. Einnig myndu vextir á lánum ríkisins innanlands lækka verulega samhliða. Sem aftur myndi þýða aukna framkvæmdagetu og aukna getu til að greiða upp erlend og óhagstæðari lán. Og fyrir þá sem ætluðu að segja: „En lífeyririnn okkar...“ þá minni ég á gríðarleg töp lífeyrissjóðakerfisins undanfarin ár og afkomu samsvarandi kerfa erlendis þar sem réttindin eru reiknuð út á annan hátt. Það væri öllum hollt að hafa afkomu lífeyirssjóðanna jafnari og áhættuminni. Hávaxtakerfi viðheldur gríðarlegu misrétti milli þeirra sem eiga og þeirra sem eiga ekki, misrétti til náms, misrétti til húsnæðis og misréttis til allra annarra almennra lífsgæða. Stjórnmálaafl sem hefði ekkert annað á stefnuskránni en lækkun ávöxtunarkröfu lífeyrissjóða í 0,5%, og tækist að standa við það, myndi líklega vinna stórvirki í heilbrigðismálum, atvinnumálum, samgöngumálum og félagsmálum á afar skömmum tíma. En í stað þess að menn velti þessu fyrir sér í alvöru þá er þetta sett til hliðar sí og æ. Hvers vegna skyldi það nú vera? Það skyldi þó ekki vera fyrir það að „fjármagnið“ styður ekki svoleiðis baráttu á nokkurn hátt heldur rær lífróður fyrir óbreyttu kerfi. Eigendur þess hafa það svo dæmalaust gott og áhyggjulaust á meðan ástandið er svona í boði lífeyrisréttinda alþýðunnar og við horfum á eignarhald fyrirtækja og húsnæðis í landinu færast á fáar hendur með ógnarhraða. Hér á landi er fjölflokkakerfi við lýði. Núverandi afætukerfi verður ekki brotið upp nema með baráttu fólks í gegn um fleiri en einn stjórnmálaflokk og fleiri en eitt verkalýðsfélag. En það er löngu kominn tími til að brjóta upp svikamylluna og bjóða okkur öllum upp á betra líf.
Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun