Innlent

Sonur Sævars Ciesielski segir Jón Steinar vanhæfan í Guðmundar- og Geirfinnsmálum

Sunna Kristín Hilmarsdóttir skrifar
Sævar Cieselski í Hæstarétti árið 1980.
Sævar Cieselski í Hæstarétti árið 1980. bjarnleifur bjarnleifsson
Hafþór Sævarsson, sonur Sævars Ciesielski sem dæmdur var í fangelsi í Guðmundar- og Geirfinnsmálunum, segir að Jón Steinar Gunnlaugsson, hæstaréttarlögmaður og fyrrverandi hæstaréttardómari, sé gífurlega óheppilegur, og hreinlega vanhæfur, til að gæta hagsmuna „fórnarlamba í Guðmundar- og Geirfinnsmálunum.“

Þetta kemur fram í aðsendri grein sem Hafþór birtir á Vísi í dag en þar rekur hann aðkomu Jóns Steinars, sem nú er skipaður verjandi Kristjáns Viðars Viðarssonar, eins sakborninga, að því að Ólafur Jóhannesson, þáverandi formaður Framsóknarflokksins og dómsmálaráðherra, var stefnt fyrir dóm vegna ómerkingar þeirra orða að útgefendur Vísis tilheyrðu mafíu eða glæpahring.

Í greininni, sem ber yfirskriftina „Innmúrað hirðfífl – því miður,“ segir Hafþór að það hafi verið Jón Steinar sem afhenti Ólafi kæru útgefenda Vísis á hendur honum en Hafþór segir að þannig hafi lögmaðurinn verið „ekkert annað en innvígður sendill þeirra afla sem orsökuðu framgang Guðmundar- og Geirfinnsmála. Því hlýtur að teljast sorglegt að Jón Steinar hafi verið skipaður verjandi eins sakbornings í endurupptöku þessara mála fyrir Hæstarétti.“

Ólafur var dæmdur fyrir meiðyrði og segir Hafþór að þannig hafi hann orðið sá fyrsti til að hljóta dóm í tengslum við Guðmundar- og Geirfinnsmálin:

„Orð Ólafs um Vísismafíu voru dæmd ómerk og hann svívirtur. Jón Steinar var þar í hlutverki sendiboða og böðuls. Af einhverjum ástæðum virðist Jón Steinar hafa takmarkaðan áhuga á að halda sögu þessari á lofti, í raun þvert á móti,“ segir Hafþór í grein sinni.

Hafþór Sævarsson er sonur Sævars Ciesielski.

Segir Jón Steinar ekki þora að nefna Ólaf Jóhannesson á nafn í greinargerð sinni

Hann setur þetta síðan í samhengi við rekstur málanna nú sem hafa verið endurupptekin. Málflutningur mun fara fram í Hæstarétti í september.

Segir Hafþór að í greinargerð sinni til Hæstaréttar fyrir skjólstæðing sinn Kristján Viðar tíni Jón Steinar saman atriði sem hafi „þann eina tilgang að skella skuldinni á Ólaf Jóhannesson.“

„Að það hafi verið dómsmálaráðherrann sem var ástæðan fyrir komu þýska „lögreglumannsins“ og átti sökina á öllum þessum þrýstingi sem rannsakendur og dómarar urðu fyrir. Hið rétta er að Karl Schütz hefði aldrei getað starfað hér á landi eins og hann gerði nema með fullu samþykki sakadóms. Sakadómur fór með rannsókn málsins, lagalega og efnislega með rannsakendur og dómara undir sínu embætti og sinni stjórn; ráðherrann gæti ekki hafa skipt sér af því þó hann hefði viljað. Halldór Þorbjörnsson yfirsakadómari og Ólafur Jóhannesson ráðherra sömdu um Karl Schütz eftir að valdaránstilraunin mistókst að hluta til - Ólafur sagði ekki af sér en í staðinn hótaði hann aldrei framar, hvorki Bandaríkjaforseta sjálfum (eins og Ólafur gerði raunar við Nixon sumarið 1973 á Kjarvalsstöðum) né öðrum svo vitað sé til, að koma herstöðinni burt.

Ólafur náði að verjast og þrýsta á samkomulag sem Halldór Þorbjörnsson yfirsakadómari samþykkti. Frá fundi þeirra félaga í mars árið 1976, er greint frá í Dagblaðinu þann 13. júlí sama ár. Hvernig Ólafur fór eiginlega að því að þrýsta þetta samkomulag í gegn verður útskýrt síðar. En orsökin voru hagsmunir „vestrænnar samvinnu“ í varnarmálum og viðskiptum - á pólitíska sviðinu var birtingarmyndin „Vísismafían.“ Þá var ástæðan þrátefli sem Ólafur – sem öll spjót beindust gegn - náði með naumindum í nauðvörn að skapa sér. Jón Steinar þorir ekki að nefna Ólaf á nafn í greinargerð sinni og telst það helst Jóni til tekna þar sem slíkt gefur þó allavega vísbendingu um að Jón hafi það ekki í sér að hvítþvo sig með nafni Ólafs Jóhannessonar - öðruvísi en með að geta hans einungis sem „dómsmálaráðherra,““ segir í grein Hafþórs.

„Jón leggur til að sérstakur fundur Hæstaréttar og verjanda mætti skipuleggja slíka þöggun!“

Þá gerir hann einnig að umtalsefni beiðni til Hæstaréttar sem hann segir Jón Steinar leggja fram í greinargerð sinni um að halda fund með verjendum „til að leggja á ráðin fyrir munnlegan málflutning endurupptökunnar nú í haust. Og hverju er Jón Steinar svona gríðarlega umhugað um, í það minnsta að nafninu til, fyrir hagsmuni skjólstæðings síns, að hann þurfi að leggja á ráðin með sjálfum erkifjanda sínum, Hæstarétti? Nú, hann tekur fram að meðal annars þurfi að gæta að því að ekki séu óþarfa „tvítekningar í málflutningi“ í vörnum sakborninga um „sambærileg efnisatriði.“ Það er ekkert annað. Jón leggur til að sérstakur fundur Hæstaréttar og verjanda mætti skipuleggja slíka þöggun! Það fer hins vegar ekkert á milli mála að skjólstæðingur hans græðir sem mest á öllum tvítekningum á „sambærilegum efnisatriðum,“ að málið sé ekki þaggað niður heldur það gaumgæfilega rakið frá öllum hliðum. Jafnvel þó það allt saman væri svo þrítekið, myndi skjólstæðingur hans aðeins hagnast á því. Finnst fólki trúverðugt að Jón sé að gæta hagsmuna skjólstæðings síns með því að reyna að forðast „tvítekningar“ í málflutningi um „sambærileg efnisatriði?“ Hvaðan kemur þetta? Hvernig í ósköpunum á það að þjóna hagsmunum skjólstæðings hans? Satt best að segja virðist þetta eiga fullt erindi á borð stjórnar Lögmannafélags Íslands,“ segir Hafþór í grein sinni sem hann lýkur svo á þessum orðum:

„Getur það hugsast að Jón Steinar sé einfaldlega að freistast til þess, í nafni þess að gæta hagsmuna fyrir fórnarlamb í Guðmundar- og Geirfinnsmálum, að gæta hagsmuna þeirrar samkundu sem hann sjálfur tengist? Já, það liggur enginn vafi á því, því miður. Jón Steinar er ekki einungis í hlutverki sendiboða, hann tekur meðvitaðan þátt í afvegaleiðingunni. Þetta gerir hann berskjaldaður fyrir afhjúpun frá hverjum sem er og hvenær sem er. Hver mætir sjálfviljugur í Hæstarétt Íslands, í endurupptöku Guðmundar- og Geirfinnsmála hvorki meira né minna, með bundið fyrir augun, með snöruna um hálsinn og með bros á vör? Sagan af hamingjusama hirðfíflinu verður ekki lengri að þessu sinni.“


Tengdar fréttir

Ekki lengur dóttir morðingja

Kristín Anna Tryggvadóttir, dóttir Tryggva Rúnars Leifssonar sem var dæmdur fyrir að hafa valdið dauða Guðmundar Einarssonar, segir kröfu setts ríkissaksóknara um sýknu sakborninganna eins og sýknu fyrir hennar eigið líf.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×