Körfubolti

Skýrsla Kidda Gun: Verður geggjað að fylgjast með ÍR í úrslitakeppninni

Kristinn Geir Friðriksson skrifar
Gleðin var við völd í Seljaskóla í gær.
Gleðin var við völd í Seljaskóla í gær. vísir/stefán
Það verður einfaldlega að viðurkennast að Domino‘s-deildin hefur verið meira en lítið skemmtileg í vetur. Lokaumferðin sem fór fram í gærkveldi hefði mögulega getað verið meira spennandi, ef nokkrir leikir í næstsíðustu umferðinni hefðu farið á annan veg, en næg var þó spennan samt.

Fimm lið hefðu getað endað jöfn að stigum, Njarðvík hefði getað komist inn á meðan ÍR gat dottið út. Ef og hefði bróðir hans voru eins og kolkrabbi með sína tíu arma um allt og möguleikarnir voru svo margir að aðeins færustu stærðfræðingar átt von um að púsla þessu saman þegar deildarkeppni loks lauk.

Niðurstaðan er núna kunn og eru spekingar sammála um að niðurröðun inn í keppnina er með eindæmum áhugaverð.

Þegar ÍR tók á móti Keflavík í gær var sú staða uppi fyrir heimamenn í ÍR að þeir þurftu að vinna leikinn til þess að eiga tryggja sér inn í úrslitakeppnina. Keflavík þurfti að vinna til þess að eiga möguleika á að öðlast heimavallarrétt í fyrstu umferð, þ.e. fjórða sætið. Það var því ljóst að bæði lið höfðu að miklu að vinna, þá sérstaklega ÍR-ingar.

Í upphafi leiks varð ekki aðeins ljóst að áhorfendur liðanna væru tilbúnir í baráttuslag, heldur skein það af leikmönnum beggja liða að mikilvægi leiksins hafði ekki farið framhjá neinum; leikmenn voru grimmir og hugrakkir í sókn og reyndu eftir fremsta megni að spila fasta vörn á andstæðinginn, án þess að gefa þumlung eftir.

Þetta andrúmsloft hélt sér alltaf og þar spiluðu áhorfendur vel inní því frá báðum hliðum var stemingunni haldið á háu tempói.

Það fór ekkert á milli mála að leikmenn upplifðu fyrsta leik úrslitakeppninnar og þrátt fyrir að annað liðið þurfti að tapa leiknum þá gat það varla verið með naumari hætti og auðveldlega hægt að segja að bæði lið verðskulduðu að vinna leikinn.

Heimamenn í ÍR náði hinsvegar að næla í stigin og lönduðu því 7. sætinu og munu mæta Stjörnunni í fyrstu umferð, á meðan Keflavík mætir Tindastól.

ÍR hefur ekki komist í úrslitakeppnina síðan 2011 – alltaf verið í 9. eða 10. sæti árin á milli. Gleðin sem braust út, í viðurvist vitna sem voru m.a. leikmenn úr síðasta Íslandsmeistaraliði ÍR frá árinu 1977, var ómæld, einlæg og hjartfólgin. Borce Ilievski þjálfari liðsins náði því sem engum þjálfara síðustu fimm tímabila hefur áorkað; að koma ÍR í úrslitakeppnina.

Leikurinn var alveg hreint fáránlega jafn frá fyrstu mínútu. Liðin skiptust á forystu margoft en aldrei meira en átta stig. Í fyrri hálfleik var jafnræðið algert og hálfleikstölur 45-45.

Sóknarleikur Keflavíkur náði aldrei í raun að sýna það sem hefur einkennt liðið að undanförnu, þ.e. vagg og veltu tvíeykisins Amin Stevens og Harðar Axels Vilhjálmssonar.

Leikjaplan Borce var greinilega algjörlega stílað inn á einmitt að koma í veg fyrir að þessir tveir menn gætu athafnað sig með sama hætti og þeir hafa gert í síðustu leikjum liðsins.

Keflvíkingar voru alltaf einu skrefi á eftir, sem var þó stutt skref því þriggja stiga nýting liðsins var mjög góð í þessum fyrri hálfleik, eða 44%, og vegna hennar náði liðið alltaf að halda í við spræka heimamenn, sem voru aðeins með 21% nýtingu fyrir utan línuna.

Það má alveg segja að ÍR hefði átt að vera töluvert meira yfir í hálfleik því liðið tók 24 fráköst gegn 14 gestanna á þessum tíma. S.s., Keflvíkingar héldu alveg í við heimamenn án þess þó að vera að spila sinn leik nægilega vel, og í raun langt frá þeim leik sem liðið hefur sýnt að undanförnu.

Á þessum kafla voru það Quincy Cole og Danero Thomas sem drógu sóknarvagninn af stakri prýði fyrir ÍR, á meðan þrista frá Reggie Dupree og Daða Lár Jónssyni sem héldu gestunum inní leiknum.

Ghetto Hooligans voru í stuði í gær.vísir/stefán
Tempóið breyttist svo á fyrstu mínútum seinni hálfleiks en þá gerðu gestirnir atlögu. Áhlaupið kom gestunum í sex stiga forystu en sú var skammlíf því ÍR svaraði alltaf jafn harðan. Guðmundur Jónsson átti þrjá þrista á þessum fyrstu mínútum frir gestina en þeir náðu hinsvegar aldrei að fylgja þessu eftir og ÍR-ingar náðu að jafna metin og eftir þrjá hluta var enn jafnt, 69-69.

Fjórði hluti var svo æsispennandi. Liðin skiptust á forystu án þess að geta hrist hvort annað af sér. Liðin skiptust tólf sinnum á forystu í leiknum, sem var jafn tuttugu sinnum. Hvorugt liðið gaf þumlung eftir, varnarleikurinn snarbatnaði hjá báðum liðum í lokafjórðungi og þegar mínúta lifði leiks voru heimamenn í kjörstöðu, með boltann, eftir að Stevens klikkaði á tveimur vítum í stöðunni 81-79.

ÍR tókst hinsvegar ekki að nýta sér þetta. Cole braut á Stevens í sömu andrá og klukkan rann út; Stevens fór á línuna þegar leiktíma var lokið og setti núna bæði vítin niður! Jafnaði leikinn og því þurfti að framlengja.

Framlengingin var nákvæmlega jafn hlaðin spennu og lokafjórðungurinn; hvorugu liðinu tókst að nýta sóknirnar vel en á endanum náðu heimamenn að ríghalda í eins stig forystu og sigra. Fögnuður heimamanna var jafn einlægur og morgundögg á olíubornum þjóhnappi íslensks iðnaðarmanns á fjarlægri sólarströnd!

Þegar þessi leikur er skoðaður kemur margt áhugavert í ljós. Fyrir það fyrsta þá er hægt að fullyrða að Keflvíkingar voru langt frá sínu besta; liðið náði aldrei því sóknarflæði sem sést hefur til liðsins að undanförnu.

Stevens gerði vissulega sitt, eins og vélin sem hann er. Skoraði 29 stig, tók 19 fráköst, gaf 5 stoðsendingar, fiskaði 12 villur og skilaði 39 framlagspunktum! (Bara galið þegar maður skrifar þetta svona!)

Hins vegar þá vantaði bróður hans, Hörð Axel í þessa jöfnu. Hörður náði ekki að finna sig í þessum leik, og þó Guðmundur, Reggie, Magnús Már Traustason og Daði Lár hafi náði að skila sínu ágætlega þá var skorturinn á grjóthörðum Herði nóg til að riðla liðsskipulaginu nægilega mikið að sigurinn hafðist ekki.

Án þess að taka neitt af ÍR, þá get ég vel fullyrt að það var Keflavíkurliðið sem átti meira inni í þessum leik, miðað við hvernig bæði lið hafa verið að spila upp á síðkastið. Það var hins vegar leikjaplan ÍR sem orsakaði þessa Harðar-eklu og fyrir það gef ég bæði þjálfara ÍR og leikmönnum þess mikið hrós.

ÍR spilaði gegn Njarðvík í síðustu umferð og missti þá grænklæddu fram úr sér í fjórða leikhluta, í annars hörkuleik sem var spennandi lengst af. Þetta gerðist einfaldlega vegna þess að hátt „pick&roll“ eða vagg og velta Njarðvíkur refsaði ÍR of oft og of auðveldlega.

Þegar ÍR skipti á þessari hindrun gegn Njarðvík þá stóð Quincy út á velli að gæta bakvarðar á meðan stóri maður Njarðvíkur fékk á sig minnsta mann ÍR. Borce þjálfari ÍR lagaði þetta í gær.

Hann gætti þess að hafa stóran mann, oftast Danero Thomas, að gæta Harðar Axels og Quincy eða Trausta Eiríksson að gæta Stevens og þegar hindrunin kom frá Amin Stevens þá gat Thomas dottið á Stevens, sem er álíka stór ásamt því að vera mjög góður varnarmaður. Þetta einfaldlega riðlaði leik Keflavíkur; Hörður Axel, sem fékk iðulega á sig mun hærri og hægari mann, náði ekki að gera sér mat úr því sem átti klárlega að vera sérlega safarík steik í hvert mál fyrir hann.

Í staðinn þá töpuðu Keflvíkingar níu boltum í seinni hálfleik og náðu aldrei almennilegum takti í sinn sóknarleik. Ekki misskilja, Keflavík hefði auðveldlega getað unnið leikinn þrátt fyrir þessa augljósu vankanta í leiknum en í mínum huga þá sýnir þessi leikur ákveðin mun á þessum liðum; Keflavík spilaði ekki vel, ÍR spilaði nokkuð vel en samt var leikurinn eins spennandi og hægt var að hugsa sér.

ÍR-ingar eru vel að þessu 7.sæti komnir; liðið hefur verið á frábæru róli síðustu vikur og stemningin innan liðsins og í kringum það hefur verið bæði virðingarverð og til eftirbreytni.

Núna fær liðið mjög erfitt verkefni; að vinna Stjörnuna í fyrstu umferð. Ég held að þetta sé ekki aðeins verðugt verkefni heldur get ég alveg séð ÍR komast áfram. Liðið er með mannskapinn, viljann og umgjörðina til þess. Eina sem vantar er að mæta í leikina og slá mótherjann út. Mjög spennandi og skemmtilegt lið sem verður geggjað að fylgjast með í úrslitakeppninni.

Keflavík missti af sínum möguleika gegn ÍR en svo segir mér hugur að Friðik Ingi fari á teikniborðið og leysi þau vandamál sem liðið glímdi við í þessum leik og mæti gríðarlega sterkt gegn Tindastóli.

Ég þori ekki að veðja götuðum túskildingi í þeirri viðureign nema að verðlaunin séu þúsund gataðir túskildingar, en enginn veðbókari með lágmarks sjálfsvirðingu myndi gefa mér slíkan stuðul því þetta verður epískur bardagi sem fer alveg örugglega í oddaleik.

Keflvíkingar skarta besta leikmanni deildarinnar, og að mínu viti besta tvíeyki þess líka með Herði Axel (þó svo hann hafi átt dapurt sóknarkvöld í gær gruna ég að hann láti slíkt ekki gerast aftur, enda keppnismaður af guðs náð).

Ég get ekki beðið eftir þessum úrslitarimmum en á sama tíma er mér alveg fyrirmunað að sjá augljós úrslit í þeim. KR, Grindavík, Tindastóll og Stjarnan geta öll tapað sínum rimmum ef menn eru ekki tilbúnir og á tánum þegar herlegheitin hefjast.

Þetta vita hin liðin mæta vel og ef þau eru tilbúin að sækja sína sigra á útivelli þá er bara eins gott að efstu liðin passi sig, það verður ekkert gefið í þessu og þú munt þurfa að hafa fyrir öllu.


Tengdar fréttir




Fleiri fréttir

Sjá meira


×