Innlent

Segist ekki höggva tré í skóginum

Garðar Örn Úlfarsson skrifar
Tryggvi Hansen heggur ekki tré í skóginum. Hér situr hann við eld sem hann kveikti úr mandarínukössum.
Tryggvi Hansen heggur ekki tré í skóginum. Hér situr hann við eld sem hann kveikti úr mandarínukössum. Fréttablaðið/Vilhelm
„Skógurinn er heilagur. Ég hef ekki höggvið neitt hér nema til að komast leiðar minnar,“ segir Tryggvi Hansen um ásakanir þess efnis að hann eyðileggi skóginn þar sem hann býr til að nota sem eldivið.

„Þessi furðulegi maður stórskemmir skóginn, á því er enginn vafi,“ er meðal þess sem segir í athugasemdum á Vísi við frétt Fréttablaðsins um Tryggva á þriðjudag í síðustu viku. Í fréttinni sagði frá baráttu Tryggva við að halda á sér hita þar sem hann býr í tjaldi í skógi í Reykjavík. Sagðist Tryggvi hafa gaman af því að stússa við eld og vera að koma í gagnið Sólóeldavél sem brennir viði.

„Ég nota bretti, mest úr Sorpu og víðar og tætlur úr hreinum viði,“ útskýrir Tryggvi. Reyndar hafi hann eitt sinn verið að huga að því að fella tré fyrir viðarskjól. „En þröstur vinur minn hér kom í tréð og mótmælti. Í staðinn fann ég dautt tré fyrir súlu í skýlinu.“

Að vísu segist Tryggvi lítið kveikja upp. Oftast sé hann í þeim hita sem sé úti við. „Ég kveiki í mesta lagi einu sinni á dag upp í tjaldinu og þá eiginlega bara í frostum. Þá er hitinn í tjaldinu lítið meira en ofan við núllið í kannski tvo eða þrjá tíma. Þannig næ ég að þurrka föt en mest skóna mína. Tásurnar kvarta stundum ef þær blotna um of,“ lýsir hann.

Tryggvi kveðst efast um að finna megi marga skógarbúa sem fari varlegar í að drepa lifandi verur. „Ég meira að segja bjargaði flugu í gær,“ segir hann. „Hún fraus fyrst með lappirnar í matarskálinni minni. Ég losaði hana með volgu vatni og rétt náði að bjarga henni frá drukknun með mikilli varfærni. Síðan var hún í þurrki og flaug svo aftur burt.“

Tryggvi segist hafa hirt dauðar og þurrar hríslur í fyrravor og þar sem runnar liggi of þétt til þess að komast um neyðist hann til að opna aðeins. Hann þekki hins vegar marga Finna og Norðmenn sem séu skógarfólk og þeir höggvi og grisji á vorin og kljúfi við og þurrki.

„Það er grisjað þar sem vex of þétt til að heilsubetri tré nái meiri vexti. Svo er þurrkað allt sumarið undir þekju. En ég hef ekki gert þetta. Hins vegar heggur skógræktin í Heiðmörk alveg helling á hverju ári og allir skógarbændur til þess einmitt að efla vöxtinn upp á við. Fólkið sem er að skammast yfir því sem ég ekki geri er frekar úti að aka og veit ekki almennilega hvernig skógar hagar sér,“ segir Tryggvi sem almennt séð kveðst vera til góðs fyrir vöxtinn í skóginum.

„Bæði planta ég sjálfur fleiri heilsulegum tegundum fyrir jarðveginn og skila af mér mínu affalli. Þar blanda ég við ösku úr ofnum og moldin eflist við það fyrir margar verur. Og ég er með netlufræ sem fara niður í vor. Það er mjög heilsuleg planta og eflandi á marga vegu fyrir nábýlinga,“ segir útilegumaðurinn Tryggvi.


Tengdar fréttir

Tortímum okkur ekki sjálf fyrir sleikipinna

Tryggvi Hansen hefur nú í hálft ár búið í tjaldi í útjaðri Reykjavíkur. Tryggvi segir Íslendinga vanta stjórnmálaflokk og trúarbrögð sem snúist um náttúruna.

Afkomandi huldufólks býr í skógarrjóðri við Reykjavík

Náttúruunnandinn Tryggvi Gunnar Hansen hefur frá því í maí hafst við í tjaldbúð í skóglendi í jaðri Reykjavíkur. Tryggvi segir sig afkomanda og merkisbera fólks sem hafi verið hér fyrir "svikalandnám víkinga“ og vill að Íslendingar snúi í torfkofana.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×