Skoðun

Opið bréf til forstjóra Sjúkratrygginga

Írís Stefánsdóttir sálfræðingur skrifar
Ágæti Steingrímur Ari.

Rammasamningur milli Sjúkratrygginga Íslands og sálfræðinga á að gera börnum sem glíma við geðrænan vanda kleift að fá niðurgreidda sálfræðiþjónustu hjá sjálfstætt starfandi sálfræðingum. Í umræðu um skort á framboði, takmarkað þjónustuaðgengi og biðlistavanda í geðheilbrigðisþjónustu vil ég sjá þennan samning betur nýttan til handa börnum sem þurfa á sálfræðiþjónustu að halda. Sem stendur nýtist hann að mjög takmörkuðu leyti þar sem aðeins fimm sálfræðingar á landinu eru á samningi. Af þessu leiðir að fá börn njóta þjónustunnar. Gera þarf verulega bragarbót á rammasamningi þannig að fleiri sálfræðingar fáist til aðildar að honum og hægt verði að líta á niðurgreidda sálfræðiþjónustu sem gildandi meðferðarkost í geðheilbrigðisþjónustu við börn.

Einhliða ákvarðanir

Rammasamningur tók gildi 1.janúar 2008. Frá upphafi samnings hafa Sjúkratryggingar einhliða ákveðið nánar um framlengingar og gjaldskrárhækkanir án nokkurs samráðs við sálfræðinga. Útkoman er lág gjaldskrá sem gerir að verkum að aðeins fimm sálfræðingar á landinu eru með aðild að samningi. Algengt viðtalsgjald hjá sjálfstætt starfandi sálfræðingum sem starfa með börnum mun vera um það bil 40% hærra en sálfræðiviðtal í rammasamningi. Þá er gjaldskrá Sjúkratrygginga fyrir viðtal hjá barnageðlækni um 90% hærri en sálfræðiviðtal í rammasamningi. Sálfræðingar sem starfa á samningi þurfa að uppfylla strangar faglegar kröfur um menntun og reynslu ásamt því að fara í gegnum sérstakt umsóknarferli til að fá aðild samþykkta. Það verður því ekki séð að samræmi sé á milli hæfniskrafna og þeirra launa sem Sjúkratryggingar bjóða sálfræðingum.

Ég tók ákvörðun um að sætta mig tímabundið við lág laun samningsins þar sem ég tel að það eigi að vera sjálfsögð mannréttindi í samfélagi sem okkar, að börn hafi sömu möguleika á niðurgreiddri heilbrigðisþjónustu hjá sálfræðingi og t.d. barnageðlækni eða barnalækni, óháð vanda eða sjúkdómi. Til þess að svo verði, hlýtur að þurfa að hækka gjaldskrána og fá þannig fleiri sálfræðinga til starfa á samning. Ennfremur þarf að opna betur á aðgengi að þjónustunni og þá sérstaklega fyrir þau börn sem hafa ekki möguleika á þjónustu hjá opinberum stofnunum eins og sálfræðiþjónustu skóla, Þroska- og hegðunarstöð Heilsugæslunnar (ÞHS), Barna- og Unglingageðdeild (BUGL), Greiningar- og Ráðgjafarstöð (GRR), og heilsugæslustöðvum.

Fleiri meðferðarkosti

Eins og staðan er í dag hafa aðeins þau börn möguleika á niðurgreiddri sálfræðiþjónustu sem hafa farið í gegnum langa biðlista og þjónustu á ÞHS, BUGL, GRR eða Heilbrigðisstofnun Suðurlands. Ég fæ ekki séð gagnsemi þess að nýta rammasamninginn til þess að veita viðbótarmeðferð fyrir hóp barna sem þegar hefur fengið þverfaglega meðferð á meðan ákveðinn hópur barna á mjög erfitt með að komast að í opinberri geðheilbrigðisþjónustu. Opinbera kerfið er fyrir löngu sprungið og tala biðlistarnir þar sínu máli.

Það verður að ráða bót á þessum vanda og bjóða fleiri meðferðarkosti eins og niðurgreidda sálfræðiþjónustu hjá sjálfstætt starfandi sálfræðingum. Aðgengið á að vera það sama og aðgengi að barna- og barnageðlæknum, börnin okkar eiga rétt á því. Eðlilegast væri að heilsugæslur, barna- og barnageðlæknar og sérfræðiþjónusta skóla gætu til viðbótar við fyrrgreindar stofnanir vísað börnum í niðurgreidda sálfræðiþjónustu.

Ég vil fara þess formlega á leit við Sjúkratryggingar Íslands að rammasamningur verði tekinn til gagngerðrar endurskoðunar og að þegar í stað hefjist samningavinna við Sálfræðingafélag Íslands. Grundvallaratriði eru að hækka gjaldskrá og opna á aðgengi svo sem tilvísanir frá áðurnefndum aðilum. Fyrst þá fer rammasamningur um niðurgreidda sálfræðiþjónustu fyrir börn að nýtast fleiri börnum og skila sér í bættri líðan og geðheilsu þessa mikilvægustu og viðkvæmustu þegna samfélags okkar.




Skoðun

Skoðun

Er þetta eðli­legt?

Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar

Sjá meira


×