Lífið

Óhefðbundið kynlíf er meira tabú

Þórður Ingi Jónsson skrifar
„Erfitt að segja af hverju þetta sé tabú, ætli það sé ekki margþætt,“ segja systurnar Katrín Helga Andrésdóttir og Anna Tara Andrésdóttir sem mynda hljómsveitina Hljómsveitt.

Þær hafa vakið mikla athygli og hneykslan fyrir lagið og myndbandið Næs í rassinn, þar sem þær syngja opinskátt um endaþarmsmök karla og kvenna. „Hvernig ætla þeir sem hafa áhyggjur af skaðsemi endaþarmsörvunar að leysa vandann? Með því að tala ekki um það? Við heyrum ítrekað af fólki sem nýtur endaþarmsörvunar en skammast sín fyrir það sem er svo sorglegt því það er fullkomnlega líkamlega eðlilegt, þar sem við fæðumst með örvandi endaþarm.“ Systurnar segja jafnvel meiri skömm vera á karlmönnum sem njóti endaþarmsörvunar.

,,Ég ímynda mér að þegar fólk eigi erfitt með að tala um kynlíf þá eigi það einnig erfiðara með að stunda það. Ef orðin ein og sér eru erfið þá er líklegt að kynlífið verði það líka”, segir Anna Tara.

Systurnar segjast hafa vitað fyrirfram að þær myndu fá einhverja upp á móti sér en að margir yrðu jafnframt þakklátir, hvort sem það væri í leyni eða ekki. Í bókinni Kynlíf – já takk stendur að þegar einhver bregður út af vananum geti það valdið óöryggi, streitu og skilningsleysi. Óöryggið sem við finnum til innra með okkur á það til að knúa okkur í vörn í formi alhæfinga og fordóma. Við minnum á að við erum ekki að finna upp hjólið aðeins að fjalla um það. Sagan setur hlutina í gott samhengi, til dæmis þóttu munnmök einu sinni afbrigðileg.

„Fólk virðist skiptast í tvohópa, þá sem hata okkur, þá sem elska okkur og fáir þar á milli.“ En hvað finnst góðborgurum eins og ömmu og afa um tónlistina? „Það má segja að það séu líflegar umræður við matarborðið okkar,“ segja þær.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×