Lífið

Nafnlaus rannsókn á öllum kimum mannsheilans

Stefán Þór Hjartarson skrifar
Þeir í kef LAVÍK vilja ekki tengja eigin persónu við efnistök tónlistar sinnar og koma því fram nafnlausir.
Þeir í kef LAVÍK vilja ekki tengja eigin persónu við efnistök tónlistar sinnar og koma því fram nafnlausir. Mynd/Björn Rúnarsson
Hverjir eru í kef LAVÍK og hver er saga ykkar?



„Við erum tveir Hornfirðingar sem höfum verið að dytta að kef LAVÍK frá árinu 2013. Við höfum samt gert tónlist með hléum síðan við vorum um 11 ára. Við erum núna tvítugir. Ég held að tónlistina sem við gerðum fyrir kef LAVÍK sé hvergi að finna, nema bara í smá skömmtum einhvers staðar í dýpstu og ógeðslegustu kimum inter­netsins.

Við byrjuðum verkefnið kef LAVÍK haustið 2013. Þá gerðum við þrjú lög ef ég man rétt. Þau hétu Á bak við bringuna mína, Haus á spjóti og síðan Í sjálfum mér, sem er hingað til vinsælasta lagið okkar. Þá fóru ýmsar hugmyndir á flug, við gerðum hin og þessu lög en gáfum ekkert út fyrr en árið 2015 þegar við höfðum fullþróað hugmynd um þriggja hluta konsept-verk.“

Geturðu lýst þessu verki ykkar?

„Við gefum sem sé Kuldinn er fínn út vorið 2015, sjö laga smáskífu sem vakti ágætis lukku. Við gáfum út aðra sjö laga smáskífu, Lifum alltaf, um áramótin 2015-2016. Dagsetningin 31. desember hefur ákveðið listrænt gildi fyrir verkið og við vorum voðalega ánægðir með þetta allt saman. Lifum alltaf vakti sömuleiðis ágætis viðbrögð. Viðbrögðin eru þó voðalega hófleg, sem ég tel ósköp eðlilegt miðað við hve „avant-garde“ við virðumst í augum sumra.

Núna vorið 2016 gáfum við svo út Vesæl í kuldanum. Skammstafanir smáskífnanna mynda staðarheitið Keflavík í heild sinni og smáskífurnar hefjast á kuldanum og enda í kuldanum. Það er vegna þess að allar smáskífurnar eru að segja sögu sem hefst í Keflavík og endar í Keflavík. Þetta er heildstætt verk.“

Hvernig myndir þú flokka tónlista ykkar? Hverjir og hvað eru helstu áhrifavaldarnir í tónlistar- og textagerð?

„Ég kallaði kef LAVÍK einhvern tímann póstmódern rafpopp, sem ég held að sé nákvæmasta lýsing á tónlistinni sem fæst. Við reyndum að hafa smáskífurnar þrjár skemmtilegar og grípandi þrátt fyrir að hafa aðeins dimmari og tilfinningaþrungnari undirtóna: Hæðni, reiði, smæð og svakalegt þunglyndi svo eitthvað sé nefnt. Við viljum í rauninni líta á verkið sem einhvers konar kortlagningu tilfinninga og atburða yfir nokkur ár í gegn um lýsingar og samtöl.

Þannig þjóna fyrstu tvær smáskífurnar sem eins konar lýsing á umhverfinu, kynning, skrautið á sviðinu á meðan sú þriðja lýsir sér frekar eins og samtölin sem síðan eiga sér stað á sviðinu.

Við viljum skipta upp helstu áhrifavöldum eftir því sviði tónlistarinnar sem þeir hafa áhrif á. Hvað varðar lögin sjálf sækjum við innblástur í nýrri bylgjur af rafpoppi og r&b tónlist; mínímalískt, þungt en jafnframt þægilegt, t.d. James Blake, dvsn og Nao.

Hvað varðar textagerð sækjum við síðan í tónlistarmenn eins og Joanna Newsom og síðan skáld eins og William Faulkner og Þórberg Þórðarson: Skáld sem leyfa umhverfinu og stílnum að umbreytast í tjáningu og öfugt.“

Þið viljið ekki koma fram undir nafni, hvers vegna er það?

Í upphafi kef LAVÍK var ekkert ákveðið varðandi nafnleynd eða önnur atriði varðandi framkomu hljómsveitarinnar. Eftir því sem leið á verkefnið höfum við ekki fundið fyrir vilja til að kvitta undir þetta. Ég vil að kef LAVÍK geti sagt og búið til persónuleg, ógeðsleg, ljót og falleg listaverk án þess að þurfa endilega að hafa nafn eða eitthvert dýr í búrinu sem hlustendur geta horft á, bent á og sagt „þessum líður svona“. Ég held að það vilji oft vera þannig að listamenn hérlendis geti ekki farið í dýpstu og ógeðslegustu tilfinningarnar sínar án þess að verða fyrir einhvers konar áreiti, allt vegna smæðar landsins.

Það er nefnilega þannig að ég held að allir séu fullir af óöryggi, mannvonsku, barnalegri frekju, sjálfhverfu og tilfinningum sem við tölum ekki um vegna þess að það gæti valdið veseni. Ég ímynda mér að í gegnum huga flestra hafi flogið sjálfsmorðshugsanir, tilhneigð til ofbeldis, eigingirni og alls konar ógeð sem við að sjálfsögðu gröfum niður og skömmumst okkar fyrir í stað þess að tala um eða takast á við. Það eru eðlileg viðbrögð þegar samfélagið afmanneskjuvæðir þá sem viðurkenna slíkar tilfinningar og hleypa þeim út, til dæmis með list.

Mitt mat er að þegar við viðurkennum alheimssársaukann, smæðina, reiðina og eigingirnina sem við finnum stundum minnki líkurnar umtalsvert á að slíkar tilfinningar brjótist út með ofbeldi.“

Hvað er síðan fram undan hjá ykkur?

„Við erum núna að semja smáskífuna Lög um að ríða og/eða nota fíkniefni þar sem við viljum fanga einmitt þær tilfinningar og leyfa fólki að tengja við þær. Við viljum hafa þetta jafn viðurstyggilegt, ömurlegt og gullfallegt og mannsheilinn sjálfur er.“



Soundcloud síða sveitarinnar hefur að geyma alla tónlistina þeirra.







Fleiri fréttir

Sjá meira


×