Má ég ekki bara segja mína skoðun!? Aðalbjörg Stefanía Helgadóttir skrifar 26. maí 2016 07:00 Já, það getur vel verið að þér líði ekkert vel með þetta en má ég ekki segja mína skoðun!?“ Einmitt svona enduðu oft rökræður okkar hjónanna hér einu sinni. Við vorum alls ekki alltaf sammála og þegar börnin voru yngri vorum við stundum ósammála um uppeldisaðferðir; það var ekki gott. Það leiddi til þess að börnin fengu misvísandi skilaboð og vakti auk þess með þeim óöryggi. Þau urðu jafnvel ringluð vegna þess að ég sagði eitt, pabbi þeirra allt annað og hver hafði þá eiginlega rétt fyrir sér? Eftir hverju áttu þau að fara? Oft endaði það með því að þau gerðu hvorugt og fóru bara sína leið; tóku afstöðu með sjálfum sér og reyndu að áætla hvað best væri að gera út frá öllu sem okkur hafði þó lánast að kenna þeim. Sem betur fer tókst okkur hjónunum að finna sameiginlegan grunn til að standa á. Koma auga á þau gildi sem við viljum standa fyrir og fylgja þeim eftir í samskiptum okkar við hvort annað, við börnin okkar og við alla aðra. Það tók í rauninni ekkert sérstaklega á; snerist aðeins um að breyta um samskiptamáta. Í stað þess að segja „ég ætla“, þá sögðum við „eigum við að?…?“ Og þannig tölum við saman; með því að eiga í samskiptum sem hafa þann tilgang að finna niðurstöðu sem við getum verið sammála um. Undanfarnar vikur hafa brotist fram umræður í samfélaginu, á samfélagsmiðlum og einnig í samskiptum milli manna, sem kalla fram sterkar skoðanir hvers og eins. Snerta jafnvel viðkvæma strengi í hugskotinu, vekja upp átakanlega reynslu og tilfinningar sem við héldum að við hefðum grafið niður um leið og sáru minningarnar. En lífsreynslan gerir okkur að því sem við erum og mótar viðhorf okkar. Við vitum sjaldnast hvað augu annarra hafa séð, hvað eyrun hafa heyrt eða hvað hjarta þeirra hefur liðið. Ekki frekar en aðrir vita hvaða reynsla býr innra með okkur. Það er auðveldara að hneykslast á eða dæma aðra fyrir skoðanir sínar heldur en að skoða sjálfan sig að innan og viðurkenna hver við erum í þessum veruleika sem við búum í. En ávinningurinn af því er mikill. Eftir því sem árunum fjölgar sem ég og eiginmaðurinn eigum saman, því betur lærum við inn á hvort annað og því betur kunnum við að meta þegar við erum ósammála. Við rökræðum og erum gagnrýnin hvort á annað en einhvers staðar á samferð okkar saman ákváðum við að bera alltaf virðingu fyrir viðhorfum okkar – sem oft stangast á. Samskiptin spegla skoðanir okkar og við komumst jafnvel að því að við höfum allt önnur viðhorf heldur en við héldum áður en við byrjuðum að tala saman. Ég óska þess að við munum alltaf geta átt í þannig samskiptum, sem leiða af sér aukna sjálfsþekkingu okkar beggja og styrkja tengslin milli okkar. Eins óska ég þess að okkur, sem búum saman í þessu litla og umvefjandi en um leið stóra og fráhrindandi samfélagi, lánist að hlusta hvert á annað með hjartanu.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu þann 26. maí. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Ríkisreknar ofsóknir Sigurður Einarsson Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Saklausir menn í fangelsi Tinna Brynjólfsdóttir Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon Skoðun Markvissar aðgerðir munu skila árangri á húsnæðismarkaði Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Foreldrar með börn í vímuefnaneyslu og úrræði Dagbjört Ósk Steindórsdóttir skrifar Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Aukinn kraftur með hækkandi sól Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tilbrigðin um enda lífsins Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Markvissar aðgerðir munu skila árangri á húsnæðismarkaði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Einokunarmjólk? Hilmar Vilberg Gylfason skrifar Skoðun Má þjóðin ráða? Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson skrifar Skoðun Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Að vera eða vera ekki í samkeppni við sjálfa sig Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Engin námslán fyrir fátækt fólk Gísli Laufeyjarson Höskuldsson skrifar Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnmálin koma okkur öllum við Arnar Freyr Sigurðsson skrifar Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisráðuneytið er með forystu Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Fyrirgefðu mér mín kæra Harpa Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Furðulegar verðlækkanir á mörkuðum Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Varanlegt vopnahlé og sjálfstæð Palestína Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Með of mikil völd Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar Skoðun Er sniðugt að vera með tilgreinda séreign? Guðný Helga Lárusdóttir skrifar Skoðun Ekki þykjast ekki vita neitt Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Athugasemdir við eignaumsýslu Landsbanka Íslands Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Framsókn stendur með bændum og neytendum Hópur þingmanna Framsóknar skrifar Sjá meira
Já, það getur vel verið að þér líði ekkert vel með þetta en má ég ekki segja mína skoðun!?“ Einmitt svona enduðu oft rökræður okkar hjónanna hér einu sinni. Við vorum alls ekki alltaf sammála og þegar börnin voru yngri vorum við stundum ósammála um uppeldisaðferðir; það var ekki gott. Það leiddi til þess að börnin fengu misvísandi skilaboð og vakti auk þess með þeim óöryggi. Þau urðu jafnvel ringluð vegna þess að ég sagði eitt, pabbi þeirra allt annað og hver hafði þá eiginlega rétt fyrir sér? Eftir hverju áttu þau að fara? Oft endaði það með því að þau gerðu hvorugt og fóru bara sína leið; tóku afstöðu með sjálfum sér og reyndu að áætla hvað best væri að gera út frá öllu sem okkur hafði þó lánast að kenna þeim. Sem betur fer tókst okkur hjónunum að finna sameiginlegan grunn til að standa á. Koma auga á þau gildi sem við viljum standa fyrir og fylgja þeim eftir í samskiptum okkar við hvort annað, við börnin okkar og við alla aðra. Það tók í rauninni ekkert sérstaklega á; snerist aðeins um að breyta um samskiptamáta. Í stað þess að segja „ég ætla“, þá sögðum við „eigum við að?…?“ Og þannig tölum við saman; með því að eiga í samskiptum sem hafa þann tilgang að finna niðurstöðu sem við getum verið sammála um. Undanfarnar vikur hafa brotist fram umræður í samfélaginu, á samfélagsmiðlum og einnig í samskiptum milli manna, sem kalla fram sterkar skoðanir hvers og eins. Snerta jafnvel viðkvæma strengi í hugskotinu, vekja upp átakanlega reynslu og tilfinningar sem við héldum að við hefðum grafið niður um leið og sáru minningarnar. En lífsreynslan gerir okkur að því sem við erum og mótar viðhorf okkar. Við vitum sjaldnast hvað augu annarra hafa séð, hvað eyrun hafa heyrt eða hvað hjarta þeirra hefur liðið. Ekki frekar en aðrir vita hvaða reynsla býr innra með okkur. Það er auðveldara að hneykslast á eða dæma aðra fyrir skoðanir sínar heldur en að skoða sjálfan sig að innan og viðurkenna hver við erum í þessum veruleika sem við búum í. En ávinningurinn af því er mikill. Eftir því sem árunum fjölgar sem ég og eiginmaðurinn eigum saman, því betur lærum við inn á hvort annað og því betur kunnum við að meta þegar við erum ósammála. Við rökræðum og erum gagnrýnin hvort á annað en einhvers staðar á samferð okkar saman ákváðum við að bera alltaf virðingu fyrir viðhorfum okkar – sem oft stangast á. Samskiptin spegla skoðanir okkar og við komumst jafnvel að því að við höfum allt önnur viðhorf heldur en við héldum áður en við byrjuðum að tala saman. Ég óska þess að við munum alltaf geta átt í þannig samskiptum, sem leiða af sér aukna sjálfsþekkingu okkar beggja og styrkja tengslin milli okkar. Eins óska ég þess að okkur, sem búum saman í þessu litla og umvefjandi en um leið stóra og fráhrindandi samfélagi, lánist að hlusta hvert á annað með hjartanu.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu þann 26. maí.
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun
Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar
Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun