Lífið

Lætur málverk lifna við í London

Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar
"Við vorum svo heppnar að skólinn var tilbúinn að lána okkur kjóla, svo keyptum við efni til að breyta þeim og ég litaði hvíta blúndu upp úr kaffi til að gera hana kremaða,“ lýsir Hera.
"Við vorum svo heppnar að skólinn var tilbúinn að lána okkur kjóla, svo keyptum við efni til að breyta þeim og ég litaði hvíta blúndu upp úr kaffi til að gera hana kremaða,“ lýsir Hera.
Sýningin er í raun leikhúsverk þar sem blandað er saman listformum, myndlist, leiklist og tónlist. Ég veit ekki til þess að þannig hafi verið unnið áður. Málverk sem hún er spunnin út frá er þekkt fyrir það að þeldökk stúlka, Dido Belle, situr fyrir á því sem jafningi hvítrar frænku sinnar. Það þótti afar sérstakt árið 1779, þegar það var málað.“

Þannig lýsir Hera Fjord, leikkona og leikstjóri, verkinu Dido Belle sem hún og Sonya Creme, vinkona hennar, ætla að sýna á listahátíð í London á morgun, 26. júní. „Við sýnum á klukkutíma fresti frá klukkan 12 til 17 í Hampstead Heath sem er stærsti garður borgarinnar. Þar var málverkið málað og því má líta á garðinn sem heimavöll þessa verks.“

Hún segir þær Sonyu hafa skrifað handritið en fengið aðrar leikkonur til að leika. „Við hugsum verkið út frá aðstæðunum sem stúlkurnar á málverkinu eru í rétt áður en málverkið er málað.

 

Upprunalega málverkið var málað 1779 og þótti mjög sérstakt af því að þeldökk stúlka sat fyrir á því.
Móðir Dido Belle var ambátt í Vestur-Indíum en faðirinn, sir John Lindsay, breskur liðsforingi í flotanum. Hann tók dótturina með sér til Englands og kom henni í fóstur hjá frænda sínum, William Murray jarli, og konu hans, Elizabeth, sem bjuggu á veglegu setri, Kenwood House, sem er nú opið gestum og gangandi til skoðunar. Þar ólst Dido Belle upp sem frjáls og réttborin með frænku sinni Elizabeth.



Hera er úr Hafnarfirði og Fljótshlíð og útskrifaðist úr leiklistar- og leikstjórnarnámi frá Kogan Academy of Dramatic Arts í London fyrir ári. Hún hefur starfað úti síðan bæði fyrir aðra og eigið leikhúsfyrirtæki, This&That Productions.

Næsta verkefni hennar er að taka upp leikna heimildarmynd um heimilislausa stúlku á götum Lundúna sem hún fylgir gegnum daginn. „Það eru rosalega margir heimilislausir í London enda er leiga hér mjög há,“ segir hún. En hvernig gengur henni sjálfri að komast af?„Það gengur með því að hafa allar klær úti. Ég lifi svo sem ekki hátt. En er svo heppin að hafa fengið að kenna leiklist í gamla skólanum mínum og lesa inn á hljóðbækur á Íslandi, svo passa ég börn stundum og fæ af og til borgað fyrir leiklistarverkefni.“









 

Hera hefur leikið í stuttmyndum og leikhúsum í London og líka gripið í barnapössun en mesta áherslan er á eigin leikverk. Fréttablaðið/Eyþór
Býst hún við að sýna sjónleikinn um málverkið hér heima? „Hann getur í raun verið settur upp hvar sem er. Okkur langar samt meira að gera næsta verk eftir íslensku málverki,“ segir Hera sem einnig er með á prjónunum einleik um líf langalangömmu sinnar, Kristínar Dahlstedt veitingakonu.

„Kristín var Dýrfirðingur sem opnaði eigin veitingastað í Reykjavík 1906. Hún rak marga staði, bjó með mörgum mönnum, eignaðist börn. Hörkukona sem lét ekkert hindra sig. Ég stefni að því að sýna leikritið á Act Alone hátíðinni næsta sumar, á heimaslóðum hennar fyrir vestan og vonandi fæ ég eitthvert svið í Reykjavík fyrir hana líka.“






Fleiri fréttir

Sjá meira


×