Menning

Harður bransi og auðvelt að kenna öðrum um

Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar
Stórsöngvaranum þykja tæknimál hússins nú ekki merkileg.
Stórsöngvaranum þykja tæknimál hússins nú ekki merkileg. Mynd/Sigfús Már Pétursson
„Ég hef oft spekúlerað í hvað tenórinn hafi verið að brasa síðustu ár,“ segir Guðmundur Ólafsson leikari sem flutti Tenórinn yfir 70 sinnum frá 2003. Nú frumsýnir hann sjálfstætt framhald í Iðnó annað kvöld klukkan 20.

„Tenórinn og undirleikarinn hittast aftur eftir ellefu og hálft ár. Söngvarinn er fluttur heim eftir að hafa sungið í „stóru húsunum“ og er farinn að kenna úti á landi – það er mikil breyting fyrir slíkan mann,“ upplýsir höfundurinn. Hann segir efnið sótt í hinn dæmigerða listamann sem finnist hann ekki fá þá aðdáun og viðurkenningu sem hann eigi skilið.

„Þetta er harður bransi og menn vilja stundum kenna öðrum um ef illa gengur, það er dálítið mikið okkar maður,“ segir Guðmundur. Verkið er stútfullt af tónlist, allt frá dægurlögum til óperuaría.

Sigursveinn Magnússon er enn hinn geðprúði undirleikari og Aðalbjörg Þóra Árnadóttir er í gervi ungrar velmeinandi konu, er sér um tæknimál hússins sem alheimssöngvaranum þykja nú ekki merkileg. María Sigurðardóttir leikstýrir verkinu.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×