Menning

Blaðað í fortíðinni

Höfundur tónlistar og flytjandi er
Snorri Helgason.
Höfundur tónlistar og flytjandi er Snorri Helgason.
Fyrir rúmum áratug keypti Friðgeir Einarsson þrjú myndaalbúm á flóamarkaði í Belgíu, nánar tiltekið í Brussel, á afmælisdegi sínum. Þegar betur var að gáð kom í ljós að myndasafnið tilheyrði sömu ónafngreindu konunni sem fór á sínum yngri árum í lok sjöunda áratugarins tvisvar til Mallorca og gifti sig síðan á óþekktum stað þann 16. mars 1985. Friðgeir eyðir næstu árum í að blaða í albúmunum og reyna að púsla saman lífshlaupi konunnar.

Club Romantica, frumsýnd á Nýja sviði Borgarleikhússins í síðustu viku, er tilraun til að koma leitarniðurstöðunum til skila og fara með áhorfendur í ferðalag á óþekktar slóðir, bæði til útlanda og inn á við. Sviðsetning á sjálfinu er þyrnum stráð. Hvaða útgáfu af sjálfinu er manneskjan á sviði að setja fram, þá sérstaklega í sjálfsævisögulegri sýningu sem fjallar um f leiri en sjálf sviðslistamannsins? Listin í Club Romantica felst í því að Friðgeir fjallar einmitt um sjálfan sig í gegnum sögu óþekktrar konu, sem hann kynnist á tíu ára tímabili í gegnum sitt eigið ímyndunaraf l.

Leikurinn hefst fyrir alvöru þegar hann leggur upp í leit að konunni sem átti albúmin, eða þá verður alvaran raunveruleg og raunveruleikinn alvarlegur. Friðgeir hefur einstaka sviðsverund, nærvera hans á sviði er ólík nokkrum öðrum. Hann er fjarlægur en einlægur á sama tíma, hreinskilinn en dulur. En hann gætir þess að sýna margumræddri konu þá virðingu sem hún á skilið, þetta er sýning um hana og ástæðurnar fyrir því af hverju þessi persónulegu albúm enduðu á flóamarkaði. Með Friðgeiri í slagtogi er tónlistarmaðurinn Snorri Helgason sem ekki einungis semur tónlistina og flytur heldur tekur að sér ýmisleg smærri hlutverk.

Litlir kaflar í sýningunni eru nefnilega sungnir sem ýtir undir angurværa og kómíska stemmingu Club Romantica. Áhorfendur rýna í þessar fjörutíu ára gömlu myndir úr fjarlægð og hlátur er fyrstu viðbrögðin. Myndirnar eru óskýrar, vandræðalegar og stundum jafnvel óheillandi. En þegar líða tekur á nagar nost algían, spurningunum fjölgar og líf kviknar í kringum albúmin. Á síðastliðnum árum hefur Pétur Ármannsson getið sér gott orðspor fyrir að leikstýra einleikjum og smíðar sterkan ramma utan um Club Romantica þar sem allt er gert til að láta kjarna verksins, ferðalag Friðgeirs og áhorfendanna, njóta sín. Leik my nd a hönnun Brynju Björnsdóttur hefur sjaldan verið betri, ekki bara vegna þess sem má sjá á sviðinu, heldur líka vegna þess sem áhorfendur sjá ekki (líkt og á myndunum).

Hlutir eru gefnir í skyn fremur en að sýna þá og myndbandsvinnan skiptir þar sköpum. Nýja sviðið er afmarkað með bæði hliðar- og baktjöldum, eftir liggur lítil sandeyja sem er í raun og veru ekkert nema frekar óspennandi teppalagt svið. Plönturnar eru af þeirri gerð að ómögulegt er að sjá hvort þær eru raunverulegar eða ekki. Fatnaður leikaranna tveggja er einstaklega ósmekklegur, toppaður með syndsamlega ljótum plastskóbúnaði Friðgeirs, fullkomin múndering fyrir ferð til Mallorca. Hið sama má segja um alla aðra hönnun Club Romantica. Pálmi Jónsson í samvinnu við Brynju víkkar hugmyndaheim verksins með fyrirtaks myndbandsvinnu.

Einnig sér hann um ljósahönnunina í slagtogi við Ólaf Ágúst Stefánsson af mikilli næmni. Hljóðhönnun Baldvins Magnússonar leikur lykilhlutverk í sýningunni og dýpkar söguna. Forvitnilegt verður að sjá hvort Leikhópurinn Abendshow með Friðgeir í forustuhlutverki eigi sér framhaldslíf eftir þessa sýningu því allar listrænar ákvarðanir þeirra spila fallega inn í hugmyndafræði Club Romantica og niðurstaðan er ein besta sýning þessa leikárs. Sigríður Jónsdóttir.

NIÐURSTAÐA: Heillandi rannsóknarleiðangur um lífið og tilveruna.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×