Vill ekki fá nei við bónorði

Daníel Óliver er ástfanginn og hamingjusamur. Samt semur hann tónlist um brostnar vonir og svik í ástum. Hann segir ástarsorg eðlilegan hluta af þroska.



„Við erum ekki giftir. Ekki enn. Ég hef reynt að fá minn mann niður á skeljarnar því þar verð ég ekki fyrri til. Daniel hefur nefnilega þrívegis fengið bónorð og ég ætla mér ekki að fá fjórða nei-ið,“ segir Daníel Óliver og brosir blítt í kampinn. „Það hefur heldur enginn beðið mín svo mér finnst ég eiga það skilið!“

Daníel Óliver er að tala um sænskan nafna sinn og heittelskaðan kærasta, Daniel Nyback. Þeir Daníel og Daniel hafa verið saman í sex ár.

„Það var Roger Lundgren, talsmaður sænsku konungsfjölskyldunnar, sem kynnti mig fyrir mínum manni þegar ég var nýfluttur til Svíþjóðar 2012,“ útskýrir Daníel Óliver. „Roger sagði þá við Daniel að ég væri hrifinn af honum og við mig að Daniel væri hrifinn af mér. Síðan lét hann spilin falla til að sjá hvað úr yrði og ég er ekki viss um að hann hafi haldið að úr þessu yrði ástarsaga. Þetta var þó ekki ást við fyrstu sýn en vissulega gagnkvæm hrifning og á þriðja degi hlógum við báðir dátt þegar við komumst að plottinu hans Rogers.“

Daniel Nyback starfar sem innanhússhönnuður í Stokkhólmi, með hönnun verslana að sérsviði, og hefur Daníel Óliver viðrað þá hugmynd við Daniel að þeir prófi að búa á Íslandi í eitt ár.

„Daniel elskar Ísland og er allur að koma til, en hefur hingað til verið óheppinn með veður í Íslandsferðum sínum og óttast að verða hér veðurtepptur í heilt ár,“ segir Daníel og hlær. „Ég vil endilega sýna honum fleiri íslensk veðrabrigði og sumarsól, en við höfum verið svo lengi saman að hann hefur skilning á því að ég þurfi stundum og oft að fara heim.“

Saknar íslenskrar þjóðar

Daníel Óliver er heimsborgari og sveitamaður í senn. Hann ólst upp í Hafnarfirði en hefur frá barnæsku verið með annan fótinn í Vík í Mýrdal.

„Með árunum finn ég aukna þörf á jafnvægi milli þess að lifa og starfa í borgarys Stokkhólms og því að vera úti í íslenskri náttúru, með fjölskyldunni og Íslendingum. Ég sakna oft Íslendinga þegar ég er í Svíþjóð. Þeir eru alveg sér á báti, sterkir karakterar sem segja það sem þeim býr í brjósti og eru miklum mun hugrakkari en Svíar. Sænska þjóðin er þó þroskaðri og þar hugsa menn áður en þeir tala. Í Svíþjóð er lítið svigrúm fyrir mistök og þar þurfa stjórnmálamenn að taka afleiðingum gjörða sinna og segja strax af sér þegar hneykslismál koma upp. Íslendingar eru í þeim efnum tillitssamari, þeir gefa meiri sénsa, hafa skilning á mannlegum mistökum og velta sér ekki of lengi upp úr hlutunum, sem er líka fallegt, en ég reyni að tileinka mér það besta frá báðum heimum,“ segir Daníel Óliver.

Líf hans er að mestu í höfuðborg Svíaríkis þar sem hann keypti sér íbúð í miðbænum árið 2014.

„Ég er hamingjusamur í Stokkhólmi en hef mikla þörf fyrir að sjá Esjuna, fara í sveitina til Víkur og skreppa í Bláa lónið; hlutir sem við Íslendingar tökum sem sjálfsögðum þegar við erum heima en verða manni mjög mikilvægir þegar við búum fjarri fósturjörðinni,“ segir Daníel sem flaug til Stokkhólms í gær eftir langt og gott jólafrí í faðmi fjölskyldunnar.

„Þegar ég er heima fer ég á uppáhalds veitingastaðina mína, Noodle Station og KFC, sem fyrirfinnst ekki í Svíþjóð, og fæ mér salat á Fresco. Ég ver mestum tíma með fjölskyldunni og við spilum mikið, en mér finnst líka gaman að fara í bíó því hér er hlé sem ekki tíðkast hjá Svíum. Ég veit að margir eru á móti hléum en mér finnst þau frábær til að geta farið að pissa og keypt mér meira í sjoppunni,“ segir Daníel og hlær.

Tútnar út yfir hátíðarnar

Daníel Óliver er næstelstur níu systkina. Sum eru sammæðra og önnur samfeðra en öll eru þau miklir vinir og hittast eins oft og færi gefst.

„Mamma er fædd og uppalin í Vík, þar á ég stóran frændgarð og hef unnið öll sumur síðan ég var krakki,“ segir Daníel sem kann einkar vel við sig í Mýrdalnum. Í fyrrasumar opnaði hann súpueldhús í Vík í félagi við móður sína og móðursystur.

„Þá var ég kominn með svolítinn leiða á Svíþjóð og vildi koma heim að fást við eitthvað annað. Við urðum okkur úti um rússneskan hergám hjá móðurbróður mínum og breyttum honum í æðislegan súpustað. Svo sáum við mamma um eldamennskuna, kokkuðum upp úrval súpa og bökuðum dýrindis brauð alla daga, líka fyrir grænkera. Viðtökurnar voru frábærar, fullt út úr dyrum alla daga og oftar en ekki seldist maturinn upp,“ segir Daníel og vonast til að geta endurtekið leikinn í sumar.

Hann segist mikill matmaður og réði sig sextán ára sem kokkanemi á Grillið á Hótel Sögu. „Eftir viku á Grillinu ákvað ég að vinna aldrei framar sem kokkur því mér líkaði ekki hvað eldri kokkarnir sýndu ungu kokkunum brútal framkomu. Ég veit að þeir tímar eru liðnir í kokkabransanum en vinnutíminn þótti mér líka langur og strangur. Ástríða fyrir matargerð fylgir mér þó enn og ég get alltaf veitt henni farveg sjálfur, eins og við gerðum í súpueldhúsinu í Vík.“

Jólin séu matarhátíð og þá éti hann allt sem tönn á festir.

„Ég á það til að tútna út á jólunum og finn nú þegar mikinn mun enda búinn að blása upp um tvær fatastærðir yfir hátíðarnar,“ segir Daníel Óliver og skellir upp úr. „Það er ekkert sérstaklega skemmtilegt en sleppur fyrir horn ef maður veit hvernig líkami manns virkar. Ég dregst svo aftur saman í febrúar þegar ég verð búinn að vera duglegur á hlaupabrettinu og missti reyndar tíu kíló á hlaupum með badmintonspaðann í fyrrasumar. Badminton er frábært sport og mig langar að stofna minn eigin badmintonklúbb í Svíþjóð.“

Afneitaði því að vera hommi

Daníel Óliver er augnayndi.

„Takk!“ segir hann hláturmildur. „Þetta liggur allt í hárinu, sjáðu til. Það er mitt bjútítrix. Ég er duglegur að klippa mig því með nýklipptan kollinn lítur maður alltaf betur út. Annars er ég nú orðinn 32 ára og á mörkunum að verða kall.“

Það skynji hann á ýmsu.

„Ístran er fljótari að koma en áður. Það er óneitanlega pínu kallalegt. Ég hef líka orðið minni nennu fyrir kjaftæði í dag og fúlsa við öllu sem ekki er vert að leggja tíma sinn í. Aukinn aldur og þroski hefur kennt mér að tíminn er ekki ótakmarkaður. Því ráðlegg ég öðrum að hlusta vel á innsæi sitt. Það hefur reynst mér vel og í hvert sinn sem ég reyni að stjórna hlutum og hunsa innri rödd er það dæmt til að mistakast.“

Daníel gefur annað heilræði.

„Allt niður í grunnskóla vissu allir á undan mér að ég væri hommi. Sjálfur gekkst ég ekki við því fyrr en ég varð átján ára. Kannski vegna þess að allir aðrir sögðu það og ég þrjóskaðist við í afneitun. Því er ráð mitt til annarra að þrýsta ekki á viðkomandi ef þeir halda að einhver sé hinsegin né að tala um fyrir fólki hvað eða hvert það er, heldur leyfa því að komast að því sjálft. Hitt getur nefnilega skemmt helling,“ segir Daníel sem tók því ekki alvarlega þótt honum hafi verið strítt á uppvaxtarárunum.

„Margir reyndu að hafa mig að háði og spotti en ég hafði bara húmor fyrir því og tók mig ekki of hátíðlega. Það gaf þeim ekki sama færi á mér en ella.“

Kominn úr stórum systkinahópi segist Daníel mundu taka því fagnandi að verða faðir. „Mig langar að eignast börn en í mínu tilfelli er það ekki gefið og ég skil líka vel að maður getur ekki fengið allt. Mig langar að vinna í tónlist en það kallar á óreglulegan vinnutíma með mismunandi fólki og vilji maður eignast börn þarf maður að geta boðið þeim það besta. Ég tæki af skarið væri ég kominn á þann stað en ég trúi á örlögin þegar kemur að svona hlutum; ef það á að verða, mun það verða.“

Ást, svik og sambandsslit

Daníel Óliver hefur nú verið búsettur í Svíþjóð í sex ár.

„Ég flutti út því ég átti mér draum um að geta unnið í tónlist. Strax þegar þangað kom fékk ég samning hjá mikils metnum umboðsmanni, gaf út mitt fyrsta lag og hélt tónleika í Bretlandi ásamt því að fara í viðtöl á MTV og við Independent. Allt fór á flug en skjótt skipast veður í lofti og klúbbatónlist, sem ég samdi aðallega, var á undanhaldi. Eftir sat ég með sárt ennið,“ útskýrir Daníel sem í kjölfarið fór að vinna með öðru tónlistarfólki til að finna sig aftur sem tónlistarmann. 

Afraksturinn hefur nú litið dagsins ljós og fyrsta lag Daníels í sex ár, „Got my number“, hefur fengið góðar viðtökur í Svíþjóð, Þýskalandi og á Spáni. Hægt er að hlusta á nýju lögin á Spotify og YouTube, en listamenn fá tækifæri til að ná lengra og fá greitt fyrir efni sitt þegar hlustað er á Spotify.

„Mér að yrkisefni er lífið og mjög oft ástin, brostnar vonir og svik. Lífsreynsla sem ristir djúpt inn í hjartarætur þegar maður er ungur og gengur í gegnum sín fyrstu sambönd og sambandsslit; þroskar mann og jafnvel breytir. Ástin er endalaus uppspretta og á henni eru mismunandi vinklar. Þannig fjallar „Got my number“ um yfirborðskennt samband þar sem manneskjan notar kynlíf sem vopn. Næsta lag mitt, „Drunk“, kemur út nú í janúar og fjallar um að stundum þurfi að drekka í sig kjark til að leika næsta leik í upphafi ástarsambanda,“ segir Daníel sem byggir lagasmíðarnar á eigin reynslu og annarra.

„Í dag er ég hamingjusamur og heppinn í ástum, en sú hamingja hefur ekki enn skilað sér í lagasmíðarnar. Ég á nokkur slæm sambönd að baki, en flest góð, sem betur fer. Að upplifa svik og ástarsorg er hluti af því að þroskast, en það sem gerir mann að góðum listamanni er þörfin til að tjá sig, miðla reynslunni og koma tilfinningum í orð þannig að aðrir skilji og kannski finni sig í texta eða melódíu. Mér liggur margt á hjarta og hef þörf fyrir að koma því frá mér. Ég veit að tónlist er heilandi og getur gert kraftaverk, og ég vil vera hluti af því.“

Daníel stundar nú nám við lagasmíðar og upptökustjórnun við SAE-tónlistarskólann í Stokkhólmi og í haust stofnaði hann plötufyrirtækið Rebel Heart Records ásamt fleiri lagahöfundum og upptökustjórum.

„Það veitir mun meira frelsi og ég fæ að gefa út eigin lög að vild. Mig dreymir um að gefa út plötu og þótt plötusala sé ekki sniðugasta markaðstólið í dag hef ég trú á að maður geti vel hent í góða plötu ef maður hefur gefið út nokkur lög sem gengið hafa vel.“

Daníel Óliver tók þátt í undankeppni Eurovision með laginu Fyrir alla árið 2015.

Nýja lagið má heyra hér að neðan.

„Það var rosalega skemmtileg upplifun og mig langar að taka þátt aftur, en ekki fyrr en ég er með lag sem ég er viss um að vinni. Ég er keppnismaður að eðlisfari og vil gjarnan vinna ef ég tek þátt í einhverju. Ég verð því ekki með núna, en hver veit með næsta ár?“

Þetta viðtal birtist fyrst í Fréttablaðinu mánudaginn 8. janúar 2018.