Þó svo ég lifði í þúsund ár þá entist mér aldrei tíminn Magnús Guðmundsson skrifar 18. nóvember 2017 12:00 Guðrún Einarsdóttir, myndlistarkona á sýningu sinni Málverkið í Gallerí Grótta. Mynd/Kristín Arnþórsdóttir Eftir að ég lauk námi frá málaradeildinni í Myndlista- og handíðaskóla Íslands árið 1988 þá fór ég og tók eitt viðbótarár í fjöltæknideildinni af því að mér fannst að það vantaði eitthvað og ég hef aldrei séð eftir því,“ segir Guðrún Einarsdóttir myndlistarkona. Síðastliðin fimmtudag opnaði Guðrún sýningu í Gallerí Gróttu á Seltjarnarnesi undir yfirskriftinni Málverk en þar sýnir hún ný verk sem bera vel höfundareinkenni Guðrúnar, ríka efniskennd og áþreifanlegt yfirborð fullt af smáatriðum. Guðrún segir að þetta fimmta ár í myndlistarnámi innan fjöltæknideildar hafi gefið henni annan fókus en málaradeildin sem hafi þó líka reynst henni vel. „Það var líka innan fjöltæknideildarinnar að áhuginn á efninu sjálfu kviknaði og ég er því þakklát fyrir að hafa látið af þessu verða.“ Guðrún sem hefur alla tíð unnið með málverkið sem sinn miðil bendir á að það sé í raun ekki með hefðbundinni nálgun. „Ég vinn ekki hefðbundið málverk vegna þess að ég nálgast þetta með öðrum hætti. Næstu sex ár eftir útskrift vann ég til að mynda alfarið einlit verk, ýmist svört eða hvít, landslagverk. Með þessu var ég að fókusera á efnið og skoða virkni þess. Með því að nota einvörðungu svart eða hvítt þá verður ljósið jafnframt mjög mikilvægur þáttur í hverju verki fyrir sig. Á þessum tíma fannst mér gaman að vinna með málverkið vegna þess að ég var í senn að skoða það og möguleika þess. Þó svo ég lifði í þúsund ár þá entist mér aldrei tíminn til þess að skoða málverkið og möguleika þess til fulls.“ Guðrún segir að eftir þetta sex ára tímabil hafi hún svo hægt og rólega byrjað að taka liti inn í verk sín að nýju. „Þá fór ég að taka inn einn og einn lit en það skipti mig miklu máli að hann hefði skýran og ákveðinn tilgang. Undanfarin ár, held að það hafi verið eftir hrun þegar maður hafði nógan tíma, þá fór ég enn þá lengra og byrjaði að skoða hvert efni fyrir sig. Það er í mér sterk þörf fyrir að rannsaka og greina. Þörf fyrir að skilja það sem ég er að gera. Þá fór ég að gera svokallað efnislandslag. Málverk þar sem ég er að skoða virkni efnisins og möguleika og ég er í raun í þessu ferli núna þar sem blöndurnar skapa yfirborðið þó svo það gerist auðvitað ekki af sjálfu sér. Þetta er hæg unnið í þessu ferli og ég þarf að vera þolinmóð. Bæði er það vinnslan sjálf og þornunin sem taka sinn tíma. Ég vinn þetta í törnum og þegar ég er búin með ferlið þá tekur þornunartíminn við og það tekur upp undir ár – hefur reyndar tekið þrjú ár.“ Guðrún segist sækja sér innblástur í náttúruna og að til þess geri hún talsvert að því að taka ljósmyndir en það er til skoðunar og innblásturs. „Náttúran okkar og víðernin eru auðvitað einstök. Ég fór til að mynda í tvær hálendisgöngur inn á Kárahnjúka áður en svæðinu var sökkt og tók fullt af ljósmyndum og þarna er fjársjóðurinn. Þetta er það besta sem er hægt að komast í, þetta ósnerta land.“Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 18. nóvember. Menning Mest lesið Talin ólíklegust til að komast áfram Lífið Bauð öllum bæjarbúum í matarboð Lífið „Æskuheimilið hans er bara rústir“ Lífið Vítalía og Arnar Grant í kossaflensi Lífið „Vildi greinilega ekki að einhver úr fjölskyldunni kæmi að honum“ Lífið „Ekki lengur þræll þess að finnast ég ekki nóg“ Lífið Myndavél frá afa algjör fjársjóður Tíska og hönnun Samantha Davis er látin Lífið Gult og glæsilegt einbýlishús Sölva til sölu Lífið Margrét Ýr og Reynir nýtt par Lífið Fleiri fréttir Nýr safnstjóri Listasafnsins á Akureyri Þau eru tilnefnd til Maístjörnunnar Eigandinn heltekinn af skrímslaverkunum hans Sindra Kveður Tjarnarbíó: „Of lítið og of seint“ Þessi voru tilnefnd til barna- og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs Vatnið alltaf heillað þrátt fyrir mikla hræðslu Stórglæsilegar stjörnur á Eddunni Á ferð með mömmu hlaut níu Eddur Ætlar aldrei að setjast í helgan stein „Kannski var ég ekki að pæla í algebru því mamma mín var að deyja“ Listamaðurinn á bak við Áfanga í Viðey látinn Eliza hlaut heiðursverðlaun Fyrsta alþjóðlega barokkhátíðin í Reykjavík Gerður Kristný hlýtur virt norsk bókmenntaverðlaun Hættir sem leikhússtjóri og hefur störf í ráðuneytinu Myndaveisla: Sex listrænum áratugum fagnað með glæsilegri sýningu Amanda og Brák meðal handhafa Íslensku myndlistarverðlaunanna Kaflaskil í íslenskri menningarsögu Hjartnæm stund Guðna með Herði og Kára Grindavíkurbær heiðursgestur Menningarnætur 2024 Kristín Ómarsdóttir meðal þeirra sem hlaut Fjöruverðlaunin Síðasta verk Nóbelsverðlaunahafans gefið út gegn hans eigin óskum Listræn og lífleg starfsemi í gömlu Áburðarverksmiðjunni Myndaveisla: Yfir þúsund manns í listrænu fjöri í Hveragerði Myndaveisla: Þotulið hönnunarbransans fagnaði með stæl Myndaveisla: Fullt út úr dyrum og næstum uppselt fyrir opnun „Óþekka barnið“ í íslenskri myndlist fer nýjar leiðir Íslensk strandmenning í brennidepli á Akranesi Þrífst vel í brjálaðri vinnumenningu í New York Samtal við mömmu sem olli straumhvörfum Sjá meira
Eftir að ég lauk námi frá málaradeildinni í Myndlista- og handíðaskóla Íslands árið 1988 þá fór ég og tók eitt viðbótarár í fjöltæknideildinni af því að mér fannst að það vantaði eitthvað og ég hef aldrei séð eftir því,“ segir Guðrún Einarsdóttir myndlistarkona. Síðastliðin fimmtudag opnaði Guðrún sýningu í Gallerí Gróttu á Seltjarnarnesi undir yfirskriftinni Málverk en þar sýnir hún ný verk sem bera vel höfundareinkenni Guðrúnar, ríka efniskennd og áþreifanlegt yfirborð fullt af smáatriðum. Guðrún segir að þetta fimmta ár í myndlistarnámi innan fjöltæknideildar hafi gefið henni annan fókus en málaradeildin sem hafi þó líka reynst henni vel. „Það var líka innan fjöltæknideildarinnar að áhuginn á efninu sjálfu kviknaði og ég er því þakklát fyrir að hafa látið af þessu verða.“ Guðrún sem hefur alla tíð unnið með málverkið sem sinn miðil bendir á að það sé í raun ekki með hefðbundinni nálgun. „Ég vinn ekki hefðbundið málverk vegna þess að ég nálgast þetta með öðrum hætti. Næstu sex ár eftir útskrift vann ég til að mynda alfarið einlit verk, ýmist svört eða hvít, landslagverk. Með þessu var ég að fókusera á efnið og skoða virkni þess. Með því að nota einvörðungu svart eða hvítt þá verður ljósið jafnframt mjög mikilvægur þáttur í hverju verki fyrir sig. Á þessum tíma fannst mér gaman að vinna með málverkið vegna þess að ég var í senn að skoða það og möguleika þess. Þó svo ég lifði í þúsund ár þá entist mér aldrei tíminn til þess að skoða málverkið og möguleika þess til fulls.“ Guðrún segir að eftir þetta sex ára tímabil hafi hún svo hægt og rólega byrjað að taka liti inn í verk sín að nýju. „Þá fór ég að taka inn einn og einn lit en það skipti mig miklu máli að hann hefði skýran og ákveðinn tilgang. Undanfarin ár, held að það hafi verið eftir hrun þegar maður hafði nógan tíma, þá fór ég enn þá lengra og byrjaði að skoða hvert efni fyrir sig. Það er í mér sterk þörf fyrir að rannsaka og greina. Þörf fyrir að skilja það sem ég er að gera. Þá fór ég að gera svokallað efnislandslag. Málverk þar sem ég er að skoða virkni efnisins og möguleika og ég er í raun í þessu ferli núna þar sem blöndurnar skapa yfirborðið þó svo það gerist auðvitað ekki af sjálfu sér. Þetta er hæg unnið í þessu ferli og ég þarf að vera þolinmóð. Bæði er það vinnslan sjálf og þornunin sem taka sinn tíma. Ég vinn þetta í törnum og þegar ég er búin með ferlið þá tekur þornunartíminn við og það tekur upp undir ár – hefur reyndar tekið þrjú ár.“ Guðrún segist sækja sér innblástur í náttúruna og að til þess geri hún talsvert að því að taka ljósmyndir en það er til skoðunar og innblásturs. „Náttúran okkar og víðernin eru auðvitað einstök. Ég fór til að mynda í tvær hálendisgöngur inn á Kárahnjúka áður en svæðinu var sökkt og tók fullt af ljósmyndum og þarna er fjársjóðurinn. Þetta er það besta sem er hægt að komast í, þetta ósnerta land.“Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 18. nóvember.
Menning Mest lesið Talin ólíklegust til að komast áfram Lífið Bauð öllum bæjarbúum í matarboð Lífið „Æskuheimilið hans er bara rústir“ Lífið Vítalía og Arnar Grant í kossaflensi Lífið „Vildi greinilega ekki að einhver úr fjölskyldunni kæmi að honum“ Lífið „Ekki lengur þræll þess að finnast ég ekki nóg“ Lífið Myndavél frá afa algjör fjársjóður Tíska og hönnun Samantha Davis er látin Lífið Gult og glæsilegt einbýlishús Sölva til sölu Lífið Margrét Ýr og Reynir nýtt par Lífið Fleiri fréttir Nýr safnstjóri Listasafnsins á Akureyri Þau eru tilnefnd til Maístjörnunnar Eigandinn heltekinn af skrímslaverkunum hans Sindra Kveður Tjarnarbíó: „Of lítið og of seint“ Þessi voru tilnefnd til barna- og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs Vatnið alltaf heillað þrátt fyrir mikla hræðslu Stórglæsilegar stjörnur á Eddunni Á ferð með mömmu hlaut níu Eddur Ætlar aldrei að setjast í helgan stein „Kannski var ég ekki að pæla í algebru því mamma mín var að deyja“ Listamaðurinn á bak við Áfanga í Viðey látinn Eliza hlaut heiðursverðlaun Fyrsta alþjóðlega barokkhátíðin í Reykjavík Gerður Kristný hlýtur virt norsk bókmenntaverðlaun Hættir sem leikhússtjóri og hefur störf í ráðuneytinu Myndaveisla: Sex listrænum áratugum fagnað með glæsilegri sýningu Amanda og Brák meðal handhafa Íslensku myndlistarverðlaunanna Kaflaskil í íslenskri menningarsögu Hjartnæm stund Guðna með Herði og Kára Grindavíkurbær heiðursgestur Menningarnætur 2024 Kristín Ómarsdóttir meðal þeirra sem hlaut Fjöruverðlaunin Síðasta verk Nóbelsverðlaunahafans gefið út gegn hans eigin óskum Listræn og lífleg starfsemi í gömlu Áburðarverksmiðjunni Myndaveisla: Yfir þúsund manns í listrænu fjöri í Hveragerði Myndaveisla: Þotulið hönnunarbransans fagnaði með stæl Myndaveisla: Fullt út úr dyrum og næstum uppselt fyrir opnun „Óþekka barnið“ í íslenskri myndlist fer nýjar leiðir Íslensk strandmenning í brennidepli á Akranesi Þrífst vel í brjálaðri vinnumenningu í New York Samtal við mömmu sem olli straumhvörfum Sjá meira