Er ég neyslueining? Halldóra Kristín Thoroddsen skrifar 11. október 2017 14:30 Hvað varð um orðið borgari? Datt það út? Orð eru mögnuð, þeim fylgir máttur. Endurskilgreiningar hugtaka fylgja alltaf nýrri hugmyndafræði, nýjum skilningi eða misskilningi. Fyrsta verk boðberanna eru endurskilgreiningar. Hugtakið frelsi tökum við okkur varla í munn lengur nema þegar við eigum við síma, hugtakinu var rænt og það afbakað. Frú Thatcher skildi þetta. Fleyg er staðhæfing hennar um endalok samfélags, endalok borgarans og fæðingu neyslueiningarinnar. „There is no such thing as society.“ Neytandi er gott og gilt orð yfir þann sem „notar“ vöru eða þjónustu. Það tekur þó aðeins til einstaklings eða einstaklinga sem nota ákveðna vöru eða þjónustu. Réttindabarátta neytandans er ekki um samábyrgð, ekki um almannahag, nær ekki til annarra réttinda en þeirra að verða ekki fyrir vörusvikum. Orðið borgari er mun víðfeðmara. Borgarinn á rétt, ekki bara á góðri þjónustu og vöru heldur rétt sem byggir á samfélagssáttmála í réttarríki. Hann talar ekki fyrir sig einan eða sinn hóp heldur talar hann sem borgari í samfélagi. Hann er rödd í borgaralegu samhengi. Rödd út úr heild. Auðhyggjutímabilið tamdi sér nýja tungu. Þessi tunga litar enn samfélag okkar þó að hugmyndakerfið hafi misst trúverðugleika í flestra augum. Mannskilningur þess kerfis beinlínis útheimti það að fólk hætti að líta á sig sem borgara, í samfélagi sem hjálpast að. Maðurinn á að líta á sig sem neytanda. Ekki félaga í sjúkrasamlagi eða stéttarfélagi, heldur eigingjarna neyslueiningu. Víða hefur verið tekið upp fyrirtækja- og fjármálamálfar þar sem áður voru sótt hugtök af öðrum meiði. Skólar sem áður skilgreindu gildi sín í anda mannkærleika hafa margir hverjir uppfært þau í takt við nýmállýskuna, mállýsku sem er farin að virka undarlega nýgömul á mann. Þau eru í anda auglýsinga bankastofnana eða símafyrirtækja. „Marksækið nám, fjárfesting í framtíð.“ Samfélagsþátturinn Kastljós hefur verið endurskilgreindur sem neytendaþáttur og Gallúp spyr mig mörgum sinnum á ári hvort ég muni mæla með fyrirtækjum við vini mína. Eru margir í þannig samskiptum við fólk? Í mínum vinahópi yrði ég álitin mjög einkennileg ef ég brysti inn í samræður í tíma og ótíma og færi að mæra fyrirtæki. Flest erum við fullsödd af auglýsingum miðlanna. Nú eru uppi hugmyndir um að setja stórfelldar vegaframkvæmdir í hendur einkaaðila sem muni svo rukka almenning um vegatolla. Og hverjar eru svo röksemdarfærslurnar? Jú, mantran: „Þeir borgi sem neyti“ og sú trúarsetning sem fylgir þessu hugmyndakerfi, að peningar einkaaðila séu á einhvern hátt öðruvísi en peningar úr sameigninni, eins og verktakar sem vinni fyrir þeim séu samviskusamari og vinni fyrir minna kaupi, vandi sig betur? Í draumaríkinu átti að þurrka út tekjujöfnunaráhrif skattkerfisins á sem flestum póstum. Allir neytendur skyldu borga jafnt, veikir sterkir, ungir gamlir. Hví skyldi ég borga fyrir ljósastaur í Grafarvogi eða veg til Akureyrar? Hvernig nýtist það mér persónulega? ég sem aldrei fer af bæ. Á milli mín og veraldarinnar átti að setja upp rauf til að stinga inn korti eða teljara sem rukkaði fyrir notkun. Fyrir nýtingu á þjóðvegum, fyrir göngutúr í náttúrunni, fyrir sjúkrahúsvist og í hinum besta heimi fyrir vatn og loft. Einfalt kerfi sem átti jafnframt að gera mann svo ósköp frjálsan, þó að frjáls för á milli sveitarfélaga heyrði sögunni til. Nýmállýska fylgir nýjum draumi, Georg Orwell kallaði þetta newspeak í bók sinni „Nítján hundruð áttatíu og fjögur“. Newspeak er stýrt tungumál, sem á að koma í veg fyrir þá frjálsu hugsun, persónulegu ímynd, sjálfstjáningu og þann frjálsan vilja, sem kann að ógna ríkjandi hugmyndakerfi. Þessi greinarstúfur myndi falla undir „hugsanaglæp“ í hinum besta heimi auðhyggjunnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið #Katrín er minn forseti Elín Hirst Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson Skoðun Skoðun Skoðun Laskað stýri, léleg vél og lekur bátur Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst skrifar Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson skrifar Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson skrifar Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Sjá meira
Hvað varð um orðið borgari? Datt það út? Orð eru mögnuð, þeim fylgir máttur. Endurskilgreiningar hugtaka fylgja alltaf nýrri hugmyndafræði, nýjum skilningi eða misskilningi. Fyrsta verk boðberanna eru endurskilgreiningar. Hugtakið frelsi tökum við okkur varla í munn lengur nema þegar við eigum við síma, hugtakinu var rænt og það afbakað. Frú Thatcher skildi þetta. Fleyg er staðhæfing hennar um endalok samfélags, endalok borgarans og fæðingu neyslueiningarinnar. „There is no such thing as society.“ Neytandi er gott og gilt orð yfir þann sem „notar“ vöru eða þjónustu. Það tekur þó aðeins til einstaklings eða einstaklinga sem nota ákveðna vöru eða þjónustu. Réttindabarátta neytandans er ekki um samábyrgð, ekki um almannahag, nær ekki til annarra réttinda en þeirra að verða ekki fyrir vörusvikum. Orðið borgari er mun víðfeðmara. Borgarinn á rétt, ekki bara á góðri þjónustu og vöru heldur rétt sem byggir á samfélagssáttmála í réttarríki. Hann talar ekki fyrir sig einan eða sinn hóp heldur talar hann sem borgari í samfélagi. Hann er rödd í borgaralegu samhengi. Rödd út úr heild. Auðhyggjutímabilið tamdi sér nýja tungu. Þessi tunga litar enn samfélag okkar þó að hugmyndakerfið hafi misst trúverðugleika í flestra augum. Mannskilningur þess kerfis beinlínis útheimti það að fólk hætti að líta á sig sem borgara, í samfélagi sem hjálpast að. Maðurinn á að líta á sig sem neytanda. Ekki félaga í sjúkrasamlagi eða stéttarfélagi, heldur eigingjarna neyslueiningu. Víða hefur verið tekið upp fyrirtækja- og fjármálamálfar þar sem áður voru sótt hugtök af öðrum meiði. Skólar sem áður skilgreindu gildi sín í anda mannkærleika hafa margir hverjir uppfært þau í takt við nýmállýskuna, mállýsku sem er farin að virka undarlega nýgömul á mann. Þau eru í anda auglýsinga bankastofnana eða símafyrirtækja. „Marksækið nám, fjárfesting í framtíð.“ Samfélagsþátturinn Kastljós hefur verið endurskilgreindur sem neytendaþáttur og Gallúp spyr mig mörgum sinnum á ári hvort ég muni mæla með fyrirtækjum við vini mína. Eru margir í þannig samskiptum við fólk? Í mínum vinahópi yrði ég álitin mjög einkennileg ef ég brysti inn í samræður í tíma og ótíma og færi að mæra fyrirtæki. Flest erum við fullsödd af auglýsingum miðlanna. Nú eru uppi hugmyndir um að setja stórfelldar vegaframkvæmdir í hendur einkaaðila sem muni svo rukka almenning um vegatolla. Og hverjar eru svo röksemdarfærslurnar? Jú, mantran: „Þeir borgi sem neyti“ og sú trúarsetning sem fylgir þessu hugmyndakerfi, að peningar einkaaðila séu á einhvern hátt öðruvísi en peningar úr sameigninni, eins og verktakar sem vinni fyrir þeim séu samviskusamari og vinni fyrir minna kaupi, vandi sig betur? Í draumaríkinu átti að þurrka út tekjujöfnunaráhrif skattkerfisins á sem flestum póstum. Allir neytendur skyldu borga jafnt, veikir sterkir, ungir gamlir. Hví skyldi ég borga fyrir ljósastaur í Grafarvogi eða veg til Akureyrar? Hvernig nýtist það mér persónulega? ég sem aldrei fer af bæ. Á milli mín og veraldarinnar átti að setja upp rauf til að stinga inn korti eða teljara sem rukkaði fyrir notkun. Fyrir nýtingu á þjóðvegum, fyrir göngutúr í náttúrunni, fyrir sjúkrahúsvist og í hinum besta heimi fyrir vatn og loft. Einfalt kerfi sem átti jafnframt að gera mann svo ósköp frjálsan, þó að frjáls för á milli sveitarfélaga heyrði sögunni til. Nýmállýska fylgir nýjum draumi, Georg Orwell kallaði þetta newspeak í bók sinni „Nítján hundruð áttatíu og fjögur“. Newspeak er stýrt tungumál, sem á að koma í veg fyrir þá frjálsu hugsun, persónulegu ímynd, sjálfstjáningu og þann frjálsan vilja, sem kann að ógna ríkjandi hugmyndakerfi. Þessi greinarstúfur myndi falla undir „hugsanaglæp“ í hinum besta heimi auðhyggjunnar.
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun
Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun