Gervigóðæri Birgir Örn Guðjónsson skrifar 17. október 2017 07:45 Nú fer að ljúka nokkurra mánaða leyfi sem ég tók mér frá löggunni. Ég skipti úr svarta gallanum yfir í blá jakkaföt og fór að þjóna farþegum í flugvélum Icelandair. Þetta er búinn að vera mjög skemmtilegur tími á margan hátt. Þeir sem hafa fylgst með mér síðustu ár vita að ég hef verið nokkuð áberandi sem lögreglumaður. Starfsheitið er meira að segja oft fest við nafnið mitt. Það var því frekar sérstök upplifun fyrir mig að skipta svona um starfsvettvang. Það var líka ýmislegt sem kom mér á óvart. Í lögreglunni erum við að skila mjög mikilli vinnu. Í fluginu var ég að vinna minna en fékk samt svipaða upphæð í vasann. Það er nokkuð ótrúleg staðreynd. Í fluginu var ég nefninlega byrjandi en í lögreglunni er ég varðstjóri og kominn með vel yfir tíu ára reynslu. Ég er þá ekki að segja að flugfreyjur séu svona vel borgaðar. Nei því miður, það eru kjör lögreglumanna sem eru skammarleg. Þessi staða sló mig svolítið í andlitið þegar níu ára sonur minn spurði mig í einlægni í sumar hvort ég gæti ekki bara verið áfram flugfreyja. Ég væri nefninlega aldrei heima þegar ég væri lögga. Það var sem sagt ekkert töff við það að eiga pabba sem væri lögga. Sérstaklega þegar hann sést aldrei. Það kom mér líka á óvart hversu hátt menntunarstigið er meðal flugfreyja og þjóna. Ég tók sérstaklega eftir því hvað þar voru margir kennarar og hjúkrunarfræðingar. Flugfélögin eru vissulega ótrúlega heppina að hafa svona gífurlega hæft fólk í vinnu, en mikið ofsalega erum við samt búin að klúðra miklu þegar þetta er raunveruleikinn. Samfélagið bráðvantar einmitt löggur, hjúkrunarfræðinga og kennara en þeir sem hafa menntað sig fyrir þessi störf hafa ekki efni á að sinna þeim. Það hreinlega eitt risa klúður. Allar þessar stéttir eiga það tvennt sameiginlegt að vera fjölmennar og gífurlega mikilvægar fyrir samfélagið. Einhverra hluta vegna hefur stærðin skipt meira mála en mikilvægið og virðist það standa því fyrir dyrum að hægt sé að meta þessar stéttir að verðleika. Þetta eru stéttirnar sem eru sífellt í kjarabaráttu en komast hvergi áfram. Ég veit að samfélagið er orðið þreytt á þeirri endaleysu en þið getið rétt ímyndað ykkur hversu þreyttir einstaklingarnir sjálfir eru sem enn haldast í þessum störfum. Núna bíðum við spennt eftir næsta verkfalli kennara. Konan mín er einmitt kennari þannig að ég þekki þeirra hlið vel. Hún hefur verið kennari lengur en ég hef verið lögga. Hún myndi samt hækka töluvert í launum við að fara í háloftin. Hversu klikkað er þetta eiginlega?! Það eru ekki bara kjörin sem hrekja fólk úr þessum stéttum, heldur er starfsumhverfið orðið svo óvistvænt að það er engum bjóðandi. Þessi störf eru á engan hátt samkeppnishæf um starfsfólk. Það er búið að þrengja svo að þessum mikilvægu stéttum í svo langan tíma að allt nema innspýting samsvarar niðurskurði. Lögreglan er rekin á hinu sér íslenska fyrirbrigði „þetta reddast“. Þar er skorið við öxl á öllum sviðum, alls staðar á landinu, á sama tíma og samfélagið ætlast til að allt þar sé unnið hundrað prósent. Við verðum líka að átta okkur á hlutum eins og þeirri annars jákvæðu sérstöðu íslensks samfélags að við erum ekki með neinn her. Því er lögreglan eini öryggisventillinn sem við höfum, sama hvað gerist. Við værum afskaplega barnaleg ef við ætlum að halda því fram að það sem gerist annars staðar geti ekki gerst hér. Auðvitað vonum við ekki, ekki frekar en við vonumst til að það kvikni ekki í húsinu okkar. Við þurfum engu að síður að vera viðbúin. Annað er heimska. Álagið á hjúkrunarfræðinga og kennara er líka óásættanleg og allt of mikið miðað við kjör þeirra. Ég þekki persónulega reyndan og góðan kennara sem þurfti að fara í langt veikindafrí vegna þess að hann fékk taugaáfall sem tengist beint álagi í starfi. Þetta er fólkið sem við treystum fyrir börnunum okkar og lífi. Hvers virði eru þessar starfsstéttir okkur? Hvers virði eru þær samfélaginu? Það er ljóst að það verður að vera þjóðarsátt um að gera miklu betur fyrir þessar stéttir. Þær þurfa betri kjör og betra starfsumhverfi. Það kostar, en það kostar svo miklu miklu meira að halda áfram á sömu braut. Þar til þetta verður lagað er „góðæri“ ekkert meira en stafir á blaði.Höfundur er í þriðja sæti hjá Framsóknarflokknum í Reykjavík Suður Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2017 Mest lesið Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason Skoðun Aukinn kraftur með hækkandi sól Bragi Bjarnason Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Tilbrigðin um enda lífsins Matthildur Björnsdóttir Skoðun Foreldrar með börn í vímuefnaneyslu og úrræði Dagbjört Ósk Steindórsdóttir Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Foreldrar með börn í vímuefnaneyslu og úrræði Dagbjört Ósk Steindórsdóttir skrifar Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Aukinn kraftur með hækkandi sól Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tilbrigðin um enda lífsins Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Markvissar aðgerðir munu skila árangri á húsnæðismarkaði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Einokunarmjólk? Hilmar Vilberg Gylfason skrifar Skoðun Má þjóðin ráða? Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson skrifar Skoðun Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Að vera eða vera ekki í samkeppni við sjálfa sig Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Engin námslán fyrir fátækt fólk Gísli Laufeyjarson Höskuldsson skrifar Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnmálin koma okkur öllum við Arnar Freyr Sigurðsson skrifar Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisráðuneytið er með forystu Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Fyrirgefðu mér mín kæra Harpa Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Furðulegar verðlækkanir á mörkuðum Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Varanlegt vopnahlé og sjálfstæð Palestína Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Með of mikil völd Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar Skoðun Er sniðugt að vera með tilgreinda séreign? Guðný Helga Lárusdóttir skrifar Skoðun Ekki þykjast ekki vita neitt Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Athugasemdir við eignaumsýslu Landsbanka Íslands Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Framsókn stendur með bændum og neytendum Hópur þingmanna Framsóknar skrifar Sjá meira
Nú fer að ljúka nokkurra mánaða leyfi sem ég tók mér frá löggunni. Ég skipti úr svarta gallanum yfir í blá jakkaföt og fór að þjóna farþegum í flugvélum Icelandair. Þetta er búinn að vera mjög skemmtilegur tími á margan hátt. Þeir sem hafa fylgst með mér síðustu ár vita að ég hef verið nokkuð áberandi sem lögreglumaður. Starfsheitið er meira að segja oft fest við nafnið mitt. Það var því frekar sérstök upplifun fyrir mig að skipta svona um starfsvettvang. Það var líka ýmislegt sem kom mér á óvart. Í lögreglunni erum við að skila mjög mikilli vinnu. Í fluginu var ég að vinna minna en fékk samt svipaða upphæð í vasann. Það er nokkuð ótrúleg staðreynd. Í fluginu var ég nefninlega byrjandi en í lögreglunni er ég varðstjóri og kominn með vel yfir tíu ára reynslu. Ég er þá ekki að segja að flugfreyjur séu svona vel borgaðar. Nei því miður, það eru kjör lögreglumanna sem eru skammarleg. Þessi staða sló mig svolítið í andlitið þegar níu ára sonur minn spurði mig í einlægni í sumar hvort ég gæti ekki bara verið áfram flugfreyja. Ég væri nefninlega aldrei heima þegar ég væri lögga. Það var sem sagt ekkert töff við það að eiga pabba sem væri lögga. Sérstaklega þegar hann sést aldrei. Það kom mér líka á óvart hversu hátt menntunarstigið er meðal flugfreyja og þjóna. Ég tók sérstaklega eftir því hvað þar voru margir kennarar og hjúkrunarfræðingar. Flugfélögin eru vissulega ótrúlega heppina að hafa svona gífurlega hæft fólk í vinnu, en mikið ofsalega erum við samt búin að klúðra miklu þegar þetta er raunveruleikinn. Samfélagið bráðvantar einmitt löggur, hjúkrunarfræðinga og kennara en þeir sem hafa menntað sig fyrir þessi störf hafa ekki efni á að sinna þeim. Það hreinlega eitt risa klúður. Allar þessar stéttir eiga það tvennt sameiginlegt að vera fjölmennar og gífurlega mikilvægar fyrir samfélagið. Einhverra hluta vegna hefur stærðin skipt meira mála en mikilvægið og virðist það standa því fyrir dyrum að hægt sé að meta þessar stéttir að verðleika. Þetta eru stéttirnar sem eru sífellt í kjarabaráttu en komast hvergi áfram. Ég veit að samfélagið er orðið þreytt á þeirri endaleysu en þið getið rétt ímyndað ykkur hversu þreyttir einstaklingarnir sjálfir eru sem enn haldast í þessum störfum. Núna bíðum við spennt eftir næsta verkfalli kennara. Konan mín er einmitt kennari þannig að ég þekki þeirra hlið vel. Hún hefur verið kennari lengur en ég hef verið lögga. Hún myndi samt hækka töluvert í launum við að fara í háloftin. Hversu klikkað er þetta eiginlega?! Það eru ekki bara kjörin sem hrekja fólk úr þessum stéttum, heldur er starfsumhverfið orðið svo óvistvænt að það er engum bjóðandi. Þessi störf eru á engan hátt samkeppnishæf um starfsfólk. Það er búið að þrengja svo að þessum mikilvægu stéttum í svo langan tíma að allt nema innspýting samsvarar niðurskurði. Lögreglan er rekin á hinu sér íslenska fyrirbrigði „þetta reddast“. Þar er skorið við öxl á öllum sviðum, alls staðar á landinu, á sama tíma og samfélagið ætlast til að allt þar sé unnið hundrað prósent. Við verðum líka að átta okkur á hlutum eins og þeirri annars jákvæðu sérstöðu íslensks samfélags að við erum ekki með neinn her. Því er lögreglan eini öryggisventillinn sem við höfum, sama hvað gerist. Við værum afskaplega barnaleg ef við ætlum að halda því fram að það sem gerist annars staðar geti ekki gerst hér. Auðvitað vonum við ekki, ekki frekar en við vonumst til að það kvikni ekki í húsinu okkar. Við þurfum engu að síður að vera viðbúin. Annað er heimska. Álagið á hjúkrunarfræðinga og kennara er líka óásættanleg og allt of mikið miðað við kjör þeirra. Ég þekki persónulega reyndan og góðan kennara sem þurfti að fara í langt veikindafrí vegna þess að hann fékk taugaáfall sem tengist beint álagi í starfi. Þetta er fólkið sem við treystum fyrir börnunum okkar og lífi. Hvers virði eru þessar starfsstéttir okkur? Hvers virði eru þær samfélaginu? Það er ljóst að það verður að vera þjóðarsátt um að gera miklu betur fyrir þessar stéttir. Þær þurfa betri kjör og betra starfsumhverfi. Það kostar, en það kostar svo miklu miklu meira að halda áfram á sömu braut. Þar til þetta verður lagað er „góðæri“ ekkert meira en stafir á blaði.Höfundur er í þriðja sæti hjá Framsóknarflokknum í Reykjavík Suður
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun
Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar
Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun