Heilbrigðisþjónustan í dag, partur 2 Úrsúla Jünemann skrifar 12. júlí 2017 07:00 Það er almennt viðurkennt að sál og líkami mynda eina heild. Ef sálinni líður illa þá hefur það oft neikvæðar afleiðingar á líkamann og starfsemi hans og ef líkaminn er veikur þá eykst álagið á sálina. Þannig að góð heilbrigðisþjónusta ætti að sinna báðum þáttum til að ná bestum árangri. Í Fréttatímanum 17.3. á blaðsíðu 2 lýsir Jón Örn, 57 ára hingað til heilsuhraustur maður, reynslu sinni í samskiptum við bæklunarlækni á einkastofu. Þar var gerð hnéspeglun á honum – frekar meinlaus aðgerð. En hann fékk svæsna sýkingu í hnéð mjög fljótlega og fór oftar en einu sinni aftur til læknisins til þess að láta athuga málið. Læknirinn tók sér aldrei tíma að skoða hann almennilega. Núna liggur hann mjög alvarlega veikur á Landspítalanum. Það er svona tilfelli sem ég er hrædd um að verði ekki einsdæmi þegar einkastofur framkvæma aðgerðir í stórum stíl. Læknar vinna væntanlega sínar aðgerðir þar á færibandi, renna sem flestum sjúklingum í gegn, en taka sér ekki tíma til að sinna þeim á eftir. Einkafyrirtækin vilja auðvitað græða sem mest og þau gera það með því að fá sem flesta sjúklinga á sem skemmstum tíma. Lækna sem vinna þannig myndi ég frekar kalla viðgerðamenn en lækna. Og ekki má horfa fram hjá því að ef mistök verða, eins og í dæminu hér að ofan, þá má Landspítalinn redda málunum, oft á mjög kostnaðarsaman hátt. Snúum okkur núna að sálræna þættinum. Hvernig er líðan sjúklings sem fer í svona „færibandaaðgerð“? Vill hann ekki fá að vita hvað var gert, hvernig og hvers vegna? Það kallar á að hann fái viðtal bæði fyrir og eftir aðgerðina hjá aðgerðalækninum og að hann fái að vita nákvæmlega hvernig staðan er, hvernig batahorfurnar eru og við hverju má ef til vill búast. Ef læknir tekur sér ekki tíma til viðtals þá myndast óvissa, sjúklingnum líður illa og hann gerir sér kannski jafnvel ranghugmyndir. Á Landspítalanum vinna læknar, sjúkraþjálfarar, hjúkrunarfræðingar og annað starfsfólk flest öll vinnuna sína undir miklu álagi, en flestir reyna samt að taka sér tíma fyrir sálræna þáttinn. Því miður er ekki of mikið af slíkum tíma afgangs. Að vísu er aukin einkavæðing í heilbrigðiskerfinu oft rökstudd með því að þá muni biðlistar styttast. Gott og vel. En af hverju getur ríkið ekki lagt nægilegt fjármagn til þannig að biðlistarnir heyri bráðum sögunni til? Árum saman er búið að svelta heilbrigðiskerfið. Niðurskurður og „hagræðing“ réðu lengi vel ríkjum. Það þarf að binda enda á þetta og núna í „góðærinu og bullandi hagvexti“ ætti að vera hægt að leggja meira fé til. Ég er ekki hrifin af þeirri auknu einkavæðingu sem er í pípunum. Það er mjög gallað kerfi sem mun skapa aukinn kostnað og álag á sjúklinga. Auk þess munu færustu læknir ráða sig á einkastofur þar sem betra kaup er í vændum. Þetta gerist nú þegar. Kári Stefánsson hefur safnað tugum þúsunda af undirskriftum til að ríkið leggi talsvert meira fjármagn í heilbrigðiskerfið og ríkisrekinn spítala. Hvorki hefur heyrst hósti né stuna frá heilbrigðisráðherranum ennþá. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið #Katrín er minn forseti Elín Hirst Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson Skoðun Skoðun Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst skrifar Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson skrifar Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson skrifar Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Skoðun Vinstri gráir Yngvi Óttarsson skrifar Sjá meira
Það er almennt viðurkennt að sál og líkami mynda eina heild. Ef sálinni líður illa þá hefur það oft neikvæðar afleiðingar á líkamann og starfsemi hans og ef líkaminn er veikur þá eykst álagið á sálina. Þannig að góð heilbrigðisþjónusta ætti að sinna báðum þáttum til að ná bestum árangri. Í Fréttatímanum 17.3. á blaðsíðu 2 lýsir Jón Örn, 57 ára hingað til heilsuhraustur maður, reynslu sinni í samskiptum við bæklunarlækni á einkastofu. Þar var gerð hnéspeglun á honum – frekar meinlaus aðgerð. En hann fékk svæsna sýkingu í hnéð mjög fljótlega og fór oftar en einu sinni aftur til læknisins til þess að láta athuga málið. Læknirinn tók sér aldrei tíma að skoða hann almennilega. Núna liggur hann mjög alvarlega veikur á Landspítalanum. Það er svona tilfelli sem ég er hrædd um að verði ekki einsdæmi þegar einkastofur framkvæma aðgerðir í stórum stíl. Læknar vinna væntanlega sínar aðgerðir þar á færibandi, renna sem flestum sjúklingum í gegn, en taka sér ekki tíma til að sinna þeim á eftir. Einkafyrirtækin vilja auðvitað græða sem mest og þau gera það með því að fá sem flesta sjúklinga á sem skemmstum tíma. Lækna sem vinna þannig myndi ég frekar kalla viðgerðamenn en lækna. Og ekki má horfa fram hjá því að ef mistök verða, eins og í dæminu hér að ofan, þá má Landspítalinn redda málunum, oft á mjög kostnaðarsaman hátt. Snúum okkur núna að sálræna þættinum. Hvernig er líðan sjúklings sem fer í svona „færibandaaðgerð“? Vill hann ekki fá að vita hvað var gert, hvernig og hvers vegna? Það kallar á að hann fái viðtal bæði fyrir og eftir aðgerðina hjá aðgerðalækninum og að hann fái að vita nákvæmlega hvernig staðan er, hvernig batahorfurnar eru og við hverju má ef til vill búast. Ef læknir tekur sér ekki tíma til viðtals þá myndast óvissa, sjúklingnum líður illa og hann gerir sér kannski jafnvel ranghugmyndir. Á Landspítalanum vinna læknar, sjúkraþjálfarar, hjúkrunarfræðingar og annað starfsfólk flest öll vinnuna sína undir miklu álagi, en flestir reyna samt að taka sér tíma fyrir sálræna þáttinn. Því miður er ekki of mikið af slíkum tíma afgangs. Að vísu er aukin einkavæðing í heilbrigðiskerfinu oft rökstudd með því að þá muni biðlistar styttast. Gott og vel. En af hverju getur ríkið ekki lagt nægilegt fjármagn til þannig að biðlistarnir heyri bráðum sögunni til? Árum saman er búið að svelta heilbrigðiskerfið. Niðurskurður og „hagræðing“ réðu lengi vel ríkjum. Það þarf að binda enda á þetta og núna í „góðærinu og bullandi hagvexti“ ætti að vera hægt að leggja meira fé til. Ég er ekki hrifin af þeirri auknu einkavæðingu sem er í pípunum. Það er mjög gallað kerfi sem mun skapa aukinn kostnað og álag á sjúklinga. Auk þess munu færustu læknir ráða sig á einkastofur þar sem betra kaup er í vændum. Þetta gerist nú þegar. Kári Stefánsson hefur safnað tugum þúsunda af undirskriftum til að ríkið leggi talsvert meira fjármagn í heilbrigðiskerfið og ríkisrekinn spítala. Hvorki hefur heyrst hósti né stuna frá heilbrigðisráðherranum ennþá.
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun
Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun