Hryðjuverk Jóhann Óli Eiðsson skrifar 2. júní 2017 07:00 Líkt og flestir fylgdist ég með fréttum af hryðjuverkum nýliðinna daga. Kabúl, Bagdad og Manchester. Börn á tónleikum, fólk að bíða í röð eftir ís eða á leið til vinnu. Um mig fór hrollur. Alltaf þegar slíkar árásir eiga sér stað verð ég kvíðinn. Hver verða viðbrögðin hjá þeim sem stýra hér heima eða herjum heimsins? Það virðist nefnilega vera viðurkennd skoðun að hryðjuverkasamtök séu eitthvað sem hægt sé að slökkva á líkt og álver. Það hefur mér alltaf þótt undarlegt því þau minna mig meira á ófreskjuna Hýdru eða sprotafyrirtæki. Með því að drepa eitt þá býrðu þrjú ný til. Ég held, án þess að hafa lagst í nokkra empíríska skoðun á því efni, að hryðjuverk séu oft birtingarmynd á vanda sem þrífst í flestum samfélögum. Stundum birtist vandinn í því að fólk lokar sig af, aðrir drekka hann í burtu og sumir fyrirfara sér. Enn aðrir ákveða að taka fleiri með sér. Sjálfur hef ég verið í þeirri aðstöðu að reyna að stytta mér aldur. Þessi pistill er vitnisburður um að það gekk ekki vel. Skömmu síðar hugsaði ég ekki aðeins um að meiða mig heldur líka um að meiða aðra. Ég sá svo litla von til þess að mér myndi einhvern tímann líða betur að það eina sem ég vildi gera var að láta öðrum líða eins illa og mér. Ég vil helst ekki hugsa þá hugsun til enda hefði öryggisnet mitt hvatt mig áfram, líkt og hryðjuverkasamtök, í stað þess að koma mér til fagfólks. Bottomlæn. Reynum að komast hjá jaðarsetningu, útilokun og að ýta fólki fram af einhverri brún. Reynum frekar að hjálpa, því og okkur til bóta. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Óli Eiðsson Mest lesið Þurfum við koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Katrín og Gunnar Sævar Þór Jónsson Skoðun Breiðholt brennur Eðvarð Hilmarsson Skoðun Þegar enginn heldur utan um þig Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Gummi Kalli Kristinn Sigurðsson Skoðun Afhverju ætlar Carbfix að flytja CO2 inn til landsins? Bergur Sigfússon Skoðun Andleg heilsa unga fólksins og áhrif samfélagsmiðla Halla Tómasdóttir Skoðun Bergmál frá geymslustað líkamans Matthildur Björnsdóttir Skoðun ADHD: Eru greiningar og lyfjamál í ólestri? Vilhjálmur Hjálmarsson Skoðun Þess vegna mun ég kjósa Katrínu Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun
Líkt og flestir fylgdist ég með fréttum af hryðjuverkum nýliðinna daga. Kabúl, Bagdad og Manchester. Börn á tónleikum, fólk að bíða í röð eftir ís eða á leið til vinnu. Um mig fór hrollur. Alltaf þegar slíkar árásir eiga sér stað verð ég kvíðinn. Hver verða viðbrögðin hjá þeim sem stýra hér heima eða herjum heimsins? Það virðist nefnilega vera viðurkennd skoðun að hryðjuverkasamtök séu eitthvað sem hægt sé að slökkva á líkt og álver. Það hefur mér alltaf þótt undarlegt því þau minna mig meira á ófreskjuna Hýdru eða sprotafyrirtæki. Með því að drepa eitt þá býrðu þrjú ný til. Ég held, án þess að hafa lagst í nokkra empíríska skoðun á því efni, að hryðjuverk séu oft birtingarmynd á vanda sem þrífst í flestum samfélögum. Stundum birtist vandinn í því að fólk lokar sig af, aðrir drekka hann í burtu og sumir fyrirfara sér. Enn aðrir ákveða að taka fleiri með sér. Sjálfur hef ég verið í þeirri aðstöðu að reyna að stytta mér aldur. Þessi pistill er vitnisburður um að það gekk ekki vel. Skömmu síðar hugsaði ég ekki aðeins um að meiða mig heldur líka um að meiða aðra. Ég sá svo litla von til þess að mér myndi einhvern tímann líða betur að það eina sem ég vildi gera var að láta öðrum líða eins illa og mér. Ég vil helst ekki hugsa þá hugsun til enda hefði öryggisnet mitt hvatt mig áfram, líkt og hryðjuverkasamtök, í stað þess að koma mér til fagfólks. Bottomlæn. Reynum að komast hjá jaðarsetningu, útilokun og að ýta fólki fram af einhverri brún. Reynum frekar að hjálpa, því og okkur til bóta.