Þakkir og þankar Gunnar Kvaran skrifar 23. maí 2017 07:00 Með þessu greinarkorni langar mig að tjá þakklæti mitt Kára Stefánssyni fyrir ótrúlega skelegga og áhrifamikla baráttu fyrir heilbrigðiskerfi þessa lands. Greinar hans eru svo fullar af eldmóði, hugrekki og faglegri þekkingu að hrifningu vekur. Þær sýna okkur svart á hvítu, að hin klassísku kosningaloforð eru því miður harla lítils virði, þegar menn eru sestir í stólana og hafa fengið hin pólitísku völd. Það verður líka að viðurkennast að þeir sem með völdin fara, sýna undirskriftum 85.000 kosningabærra manna fádæma lítilsvirðingu. Menn kalla ástæðu þessarar lítilsvirðingar raunsæi og jafnvægi í ríkisfjármálum. Í raun finnst mér Óttari Proppé heilbrigðisráðherra vera vorkunn. Ef það er rétt sem Kári skrifar, að Óttarr hafi valið þetta ráðherraembætti, þá er ég viss um að hann hefur ætlað sér stóra hluti sem ráðherra heilbrigðismála, en komist fljótt að því að hann er milli steins og sleggju og góð áform hans renna út í sandinn. Spurningin er bara þessi: Vill Óttarr Proppé halda stjórnarsamstarfinu áfram á þessum forsendum? Er ekki heilbrigðisþjónustan líftaug þjóðarinnar og Landspítalinn miðtaugakerfi hennar? Eins og Kári orðar það svo fallega. Hvað er mikilvægara í okkar samfélagi en þjónusta við sjúka?Grafalvarlegt mál Ekkert er göfugra en að reyna að lina þjáningar meðbræðra okkar og systra. Þessi þjónusta á að standa öllum til boða án tillits til aldurs, tekna eða þjóðfélagsstöðu. Það er grafalvarlegt mál þegar fólk þarf að neita sér um læknisþjónustu eða lífsnauðsynleg lyf vegna fjárskorts. Þetta er svartur blettur á þjóðfélaginu og okkur öllum til skammar. Ég er sannfærður um, að stór hluti þessarar þjóðar er tilbúinn að borga hærri skatta til að tryggja öllum góða heilbrigðisþjónustu. Að missa heilsuna er alvarlegasta ógnin í lífi mannsins. Að undanförnu hef ég mikið velt því fyrir mér, hvers vegna svo margir landsmenn þjást af sjúkdómum. Skýringar á sjúkdómum eru margþættar og flóknar. Ytri hagsæld okkar sem þjóðar hefur batnað jafnt og þétt á undanförnum áratugum. Það sem þótti fjarlægur óraunhæfur draumur fyrir 60-70 árum þykja í dag eðlileg og sjálfsögð þægindi og jafnvel mannréttindi. En hvernig höfum við búið að andanum, sálinni og kærleikanum á þessu tímabili? Höfum við skapað okkar innra manni þau skilyrði að kærleikur, manngæska, hamingja, umburðarlyndi og skilningur milli manna hafi vaxið og dafnað. Hefur ræktun kærleikstrésins sem býr með okkur öllum og sem gerir okkur kleift að gefa hvert öðru raunverulegar gjafir, gengið að óskum? Margt í lífsformi okkar nútímamanna gengur beinlínis gegn þróun okkar andlegu hæfileika. Hraðinn, spennan, áreitið og streitan eru orðin geigvænlegir áhrifavaldar í lífi okkar. Þetta sést kannski gleggst á grunnskólabörnum. Er það eðlilegt að há prósentutala þessara fjöreggja okkar skuli þjást af depurð, streitu, kvíða og jafnvel þunglyndi? Persónulega get ég vitnað um að streita, spenna og áreiti hafa á tímabilum í lífi mínu, leitt til bæði andlegra og líkamlegra sjúkdóma. Ég tel að við sem þjóð, verðum að endurmeta alvarlega hugtakið lífsgæði. P.S. Það gladdi mig mikið að lesa í grein Kára, hér í Fréttablaðinu 9. maí síðastliðinn, þar sem hann vitnaði í hina stórmerku bók Njarðar P. Njarðvík „Spegill þjóðar“. Þessi bók ásamt mörgum öðrum bókum, þessa djúpvitra manns, ætti að vera skyldulesning með þjóð vorri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Þurfum við koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar enginn heldur utan um þig Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Breiðholt brennur Eðvarð Hilmarsson Skoðun Katrín og Gunnar Sævar Þór Jónsson Skoðun Gummi Kalli Kristinn Sigurðsson Skoðun Andleg heilsa unga fólksins og áhrif samfélagsmiðla Halla Tómasdóttir Skoðun Afhverju ætlar Carbfix að flytja CO2 inn til landsins? Bergur Sigfússon Skoðun ADHD: Eru greiningar og lyfjamál í ólestri? Vilhjálmur Hjálmarsson Skoðun Bergmál frá geymslustað líkamans Matthildur Björnsdóttir Skoðun Þess vegna mun ég kjósa Katrínu Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þurfum við koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Bergmál frá geymslustað líkamans Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Gummi Kalli Kristinn Sigurðsson skrifar Skoðun Fullur stuðningur inn í bekki er lágmarkskrafa Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Katrín og Gunnar Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Andleg heilsa unga fólksins og áhrif samfélagsmiðla Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Börnin okkar Sigurbjörg Jónsdóttir skrifar Skoðun Ferðaþjónusta til framtíðar Freyja Rut Emilsdóttir skrifar Skoðun Þegar enginn heldur utan um þig Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Öryggi – Forvitni – Gleði Sigríður Hrund Pétursdóttir skrifar Skoðun Öryrkjar auglýsi eftir harðorðum mótmælum! Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Farsælar forvarnir í þágu barna í Reykjavík Guðrún Halla Jónsdóttir,Óskar Dýrmundur Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í lit Anna Lára Pálsdóttir skrifar Skoðun Lega lýðveldisins Íslands Eiríkur Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Afhverju ætlar Carbfix að flytja CO2 inn til landsins? Bergur Sigfússon skrifar Skoðun Fyrri alda bragur íslenskrar dýraverndar árið 2024 Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Forsetakosningar 2024 og fóbía hinsegin fólks: Erum komin í tímavél aftur í tímann? Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Stuðningur barna í grunnskóla- hvar liggur vandinn? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Svona er síminn hannaður til að stela athygli okkar Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun ADHD: Eru greiningar og lyfjamál í ólestri? Vilhjálmur Hjálmarsson skrifar Skoðun Jákvæð leið fram á við, fyrir hvali og lax Micah Garen skrifar Skoðun Þess vegna mun ég kjósa Katrínu Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvar er unga fólkið? Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Frelsið til að vera ég Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Það er kominn tími til að tala um frið Lea María Lemarquis skrifar Skoðun Menntakerfið - lykill að inngildingu Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Hvað eru mikilvægir hagsmunir? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Góð kaup - en á kostnað hvers ? Sif Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Breiðholt brennur Eðvarð Hilmarsson skrifar Skoðun Umræður um bókasafn og önnur söfn Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Með þessu greinarkorni langar mig að tjá þakklæti mitt Kára Stefánssyni fyrir ótrúlega skelegga og áhrifamikla baráttu fyrir heilbrigðiskerfi þessa lands. Greinar hans eru svo fullar af eldmóði, hugrekki og faglegri þekkingu að hrifningu vekur. Þær sýna okkur svart á hvítu, að hin klassísku kosningaloforð eru því miður harla lítils virði, þegar menn eru sestir í stólana og hafa fengið hin pólitísku völd. Það verður líka að viðurkennast að þeir sem með völdin fara, sýna undirskriftum 85.000 kosningabærra manna fádæma lítilsvirðingu. Menn kalla ástæðu þessarar lítilsvirðingar raunsæi og jafnvægi í ríkisfjármálum. Í raun finnst mér Óttari Proppé heilbrigðisráðherra vera vorkunn. Ef það er rétt sem Kári skrifar, að Óttarr hafi valið þetta ráðherraembætti, þá er ég viss um að hann hefur ætlað sér stóra hluti sem ráðherra heilbrigðismála, en komist fljótt að því að hann er milli steins og sleggju og góð áform hans renna út í sandinn. Spurningin er bara þessi: Vill Óttarr Proppé halda stjórnarsamstarfinu áfram á þessum forsendum? Er ekki heilbrigðisþjónustan líftaug þjóðarinnar og Landspítalinn miðtaugakerfi hennar? Eins og Kári orðar það svo fallega. Hvað er mikilvægara í okkar samfélagi en þjónusta við sjúka?Grafalvarlegt mál Ekkert er göfugra en að reyna að lina þjáningar meðbræðra okkar og systra. Þessi þjónusta á að standa öllum til boða án tillits til aldurs, tekna eða þjóðfélagsstöðu. Það er grafalvarlegt mál þegar fólk þarf að neita sér um læknisþjónustu eða lífsnauðsynleg lyf vegna fjárskorts. Þetta er svartur blettur á þjóðfélaginu og okkur öllum til skammar. Ég er sannfærður um, að stór hluti þessarar þjóðar er tilbúinn að borga hærri skatta til að tryggja öllum góða heilbrigðisþjónustu. Að missa heilsuna er alvarlegasta ógnin í lífi mannsins. Að undanförnu hef ég mikið velt því fyrir mér, hvers vegna svo margir landsmenn þjást af sjúkdómum. Skýringar á sjúkdómum eru margþættar og flóknar. Ytri hagsæld okkar sem þjóðar hefur batnað jafnt og þétt á undanförnum áratugum. Það sem þótti fjarlægur óraunhæfur draumur fyrir 60-70 árum þykja í dag eðlileg og sjálfsögð þægindi og jafnvel mannréttindi. En hvernig höfum við búið að andanum, sálinni og kærleikanum á þessu tímabili? Höfum við skapað okkar innra manni þau skilyrði að kærleikur, manngæska, hamingja, umburðarlyndi og skilningur milli manna hafi vaxið og dafnað. Hefur ræktun kærleikstrésins sem býr með okkur öllum og sem gerir okkur kleift að gefa hvert öðru raunverulegar gjafir, gengið að óskum? Margt í lífsformi okkar nútímamanna gengur beinlínis gegn þróun okkar andlegu hæfileika. Hraðinn, spennan, áreitið og streitan eru orðin geigvænlegir áhrifavaldar í lífi okkar. Þetta sést kannski gleggst á grunnskólabörnum. Er það eðlilegt að há prósentutala þessara fjöreggja okkar skuli þjást af depurð, streitu, kvíða og jafnvel þunglyndi? Persónulega get ég vitnað um að streita, spenna og áreiti hafa á tímabilum í lífi mínu, leitt til bæði andlegra og líkamlegra sjúkdóma. Ég tel að við sem þjóð, verðum að endurmeta alvarlega hugtakið lífsgæði. P.S. Það gladdi mig mikið að lesa í grein Kára, hér í Fréttablaðinu 9. maí síðastliðinn, þar sem hann vitnaði í hina stórmerku bók Njarðar P. Njarðvík „Spegill þjóðar“. Þessi bók ásamt mörgum öðrum bókum, þessa djúpvitra manns, ætti að vera skyldulesning með þjóð vorri.
Skoðun Farsælar forvarnir í þágu barna í Reykjavík Guðrún Halla Jónsdóttir,Óskar Dýrmundur Ólafsson skrifar
Skoðun Forsetakosningar 2024 og fóbía hinsegin fólks: Erum komin í tímavél aftur í tímann? Valerio Gargiulo skrifar
Skoðun Menntakerfið - lykill að inngildingu Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar