Fastir pennar

Heimurinn þarf meiri lausatök í peningamálum – Ísland minni

Lars Christensen skrifar
Í hverjum mánuði gefur fyrirtæki mitt, Markets & Money Advisory, út rit um peningamálastefnu víða um heim þar sem fjallað er um 25 lönd – þar á meðal er auðvitað Ísland. Á föstudaginn birtum við næstu útgáfu af Global Monetary Conditions Monitor. Ég get ekki upplýst of mikið um innihaldið en ég get horft til baka á þróunina síðasta mánuðinn.

Fyrir mánuði sögðum við að peningamálastefnan í löndunum 25 sem við fjöllum um í Monitor væri almennt vel stillt til að ná verð­bólgu­markmiðum landanna.

En við vöruðum einnig við hættumerkjum hjá sumum af þeim sem við köllum peningaleg stórveldi (Global Monetary Superpowers). Þannig undirstrikuðum við sérstaklega að það væri hætta á ótímabærri aðhaldsstefnu í peningamálum, bæði hjá Seðlabanka Bandaríkjanna og kínverska Alþýðubankanum þar sem hættan á verðbólgu bæði í Bandaríkjunum og Kína væri minni en sem næmi verðbólgumarkmiðum þessara landa.

Ná ekki verðbólgumarkmiðum sínum

Síðasta mánuðinn hafa áhyggjur okkar því miður ekki minnkað af hættunni á ótímabærri aðhaldsstefnu og báðir vísar okkar fyrir peningamarkaðsskilyrði, verðbólga og markaðsvæntingar, gefa til kynna að síðasta mánuðinn hafi peningamarkaðsskilyrði orðið (örlítið) aðhaldssamari hjá peningalegu stórveldunum og þannig hafi aukist hættan á að seðlabankar nái ekki verðbólgumarkmiðum sínum. Þessa gætir sérstaklega í verðbólguvæntingum skuldabréfamarkaða sem hafa lækkað á evrusvæðinu og í Bandaríkjunum eftir að stjórnvöld á báðum stöðum hafa komið fram með herskáar yfirlýsingar sem benda til aðhaldssamari peningamarkaðsskilyrða.

Að því sögðu skal tekið fram að aðhaldssamari peningamarkaðsskilyrði í heiminum eru enn sem komið er ekki kvíðvænleg og almennt eru peningamarkaðsskilyrði nokkurn veginn hlutlaus, en vísbendingar eru engu að síður um að hættan á verðbólgu sé lítil og að í peningalegu stórveldunum sé ekki þörf á hertum peningamarkaðs­skilyrðum.

Sýnir hvað upptaka evrunnar er slæm hugmynd

Frá sjónarhorni Íslendinga eru örlítið aðhaldssamari peningamarkaðsskilyrði í heiminum reyndar nokkuð góðar fréttir því það dregur úr þörfinni fyrir herta peningamálastefnu á Íslandi. Að því sögðu er það mín skoðun að peningamálastefnan á Íslandi sé allt of lausbeisluð og að verðbólguþrýstingur á Íslandi sé miklu meiri en almennt er viðurkennt af álitsgjöfum og Seðlabankanum.

Svo þótt evrusvæðið og Bandaríkin þurfi ekki á hertari peningamálastefnu að halda (miðað við væntingar markaðanna) er það sannarlega ekki tilfellið á Íslandi. Seðlabankinn verður að takast á við þá staðreynd að peningamarkaðsskilyrðin eru of lausbeisluð.

Að lokum: Sú staðreynd að Ísland þarf hertari peningamálastefnu, en evrusvæðið þarf alls ekki á slíku að halda, sýnir líka greinilega af hverju upptaka evrunnar á Íslandi væri mjög slæm hugmynd. Ísland og evrusvæðið eru einfaldlega ekki það sem hagfræðingar kalla hagkvæmt myntsvæði (og það er evrusvæðið sjálft ekki heldur).

Greinin birtist fyrst í Markaðnum, fylgiriti Fréttablaðsins um viðskipti og efnahagsmál.






×