Endursent til bankanna Birgir Örn Guðjónsson skrifar 12. apríl 2017 09:54 Um daginn var ég beðinn um að taka þátt í þessari marg umtöluðu „það er hægt“ auglýsingaherferið fyrir Íslandsbanka. Ég sló að sjálfsögðu til og mun hér segja uppörvandi sögu mína af því hvernig ég keypti mér húsnæði. Grín. Ég þakkaði pent fyrir mig og sagðist ekki hafa mikinn áhuga á að taka þátt í því að safna ungu fólki í ævilangan þrældóm fyrir bankastofnanir. Ég sagði reynslu mína af okurlánastarfssemi bankanna alls ekki góða. Mín skoðun væri nefnilega sú að þetta sé ekki hægt. Og ekki ætla ég að ljúga að unga fólkinu með því að segja eitthvað annað. Ég man þegar ég fékk fréttamenn frá franskri sjónvarpsstöð í heimsókn til mín fyrir nokkrum árum, einmitt út af þessum lánamálum okkar Íslendinga. Þeir fengu að skoða reikningana af verðtryggðu húsnæðislánunum mínum og eftir að hafa séð hvað ég hafði borgað mikið á meðan lánið hafði hækkað þá klóruðu þeir sér í hausnum og sögðu með sínum franska hreim „that´s not possible“. Glöggir þessir Frakkar. Þeir voru ekki lengi að sjá að þetta er ekki hægt! Eftir hrunið var lánasnaran farin að þrengja all verulega að fjölskyldunni minni og við rétt náðum að tipla í gólfið. Framtíðin var óörugg og óljós. Eftir erfiðan óvissutíma kom að því að ríkið rétti okkur smá hálmstrá sem gaf okkur örlitla von. Í því fólst örlítil leiðrétting auk þess sem við fáum að nota viðbótarlífeyrissparnaðinn okkar í húsnæðislánið. Smá piss í skóinn til að halda á okkur hita. Er það eðlilegt? Sýnir það að við búum í eðlilegu lánaumhverfi þar sem „það er hægt“. Er líka eitthvað eðlilegt við það að fyrirtæki séu að fara að byggja blokkir til þess að starfsmenn þess geti átt sér heimili? Nei, það er ekki hægt. Í dag höfum við fjölskyldan vissulega eignast meira í íbúðinni þar sem húsnæðisverð hefur hækkað. Sú eign er hinsvegar ekkert annað en einhver tala á tölvuskjá. Það eina sem við finnum fyrir er að vaxtabætur og barnabætur eru horfnar. Allt að þakka tölunni á skjánum. Tölunni sem nánast enginn græðir á nema fjárfestar sem versla með blokkir, lóðir og möguleika fólks, og svo banakstofnanir, framtíðaeigendur fjölskyldna Íslands. Við erum ekkert að borga minna hlutfall af laununum okkar eða neitt slíkt. Við erum alveg jafn miklir þrælar bankans. Það er ekki hægt. Það er virkilega ógeðfellt að ætla að hneppa fjölskyldur framtíðarinnar í þessa snöru íslenskra okurlána. Markaðsstjóri Íslandsbanka segir markmið herferðarinnar vera að stappa stálinu í ungt fólk. Ég mæli með því að við snúum herferðinni við. Ég legg til að við skilum skömminni þangað sem hún á heima og beinum orðunum til bankanna. Kæru bankar. Það er hægt að vera ekki svona gráðugur. Það er hægt að vinna að því að lækka vexti á lánum og útrýma verðtryggingu. Það er hægt að líta á fjölskyldur landsins sem fólk en ekki mjólkurkýr. Það er hægt að láta bankastarfsemi snúast meira um þjónustu og minna um ofurgróða. Það eina sem þarf er vilji. „Ekki gefast upp. Það er hægt. Ef þú hefur plan. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið #Katrín er minn forseti Elín Hirst Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson Skoðun Skoðun Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst skrifar Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson skrifar Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson skrifar Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Skoðun Vinstri gráir Yngvi Óttarsson skrifar Sjá meira
Um daginn var ég beðinn um að taka þátt í þessari marg umtöluðu „það er hægt“ auglýsingaherferið fyrir Íslandsbanka. Ég sló að sjálfsögðu til og mun hér segja uppörvandi sögu mína af því hvernig ég keypti mér húsnæði. Grín. Ég þakkaði pent fyrir mig og sagðist ekki hafa mikinn áhuga á að taka þátt í því að safna ungu fólki í ævilangan þrældóm fyrir bankastofnanir. Ég sagði reynslu mína af okurlánastarfssemi bankanna alls ekki góða. Mín skoðun væri nefnilega sú að þetta sé ekki hægt. Og ekki ætla ég að ljúga að unga fólkinu með því að segja eitthvað annað. Ég man þegar ég fékk fréttamenn frá franskri sjónvarpsstöð í heimsókn til mín fyrir nokkrum árum, einmitt út af þessum lánamálum okkar Íslendinga. Þeir fengu að skoða reikningana af verðtryggðu húsnæðislánunum mínum og eftir að hafa séð hvað ég hafði borgað mikið á meðan lánið hafði hækkað þá klóruðu þeir sér í hausnum og sögðu með sínum franska hreim „that´s not possible“. Glöggir þessir Frakkar. Þeir voru ekki lengi að sjá að þetta er ekki hægt! Eftir hrunið var lánasnaran farin að þrengja all verulega að fjölskyldunni minni og við rétt náðum að tipla í gólfið. Framtíðin var óörugg og óljós. Eftir erfiðan óvissutíma kom að því að ríkið rétti okkur smá hálmstrá sem gaf okkur örlitla von. Í því fólst örlítil leiðrétting auk þess sem við fáum að nota viðbótarlífeyrissparnaðinn okkar í húsnæðislánið. Smá piss í skóinn til að halda á okkur hita. Er það eðlilegt? Sýnir það að við búum í eðlilegu lánaumhverfi þar sem „það er hægt“. Er líka eitthvað eðlilegt við það að fyrirtæki séu að fara að byggja blokkir til þess að starfsmenn þess geti átt sér heimili? Nei, það er ekki hægt. Í dag höfum við fjölskyldan vissulega eignast meira í íbúðinni þar sem húsnæðisverð hefur hækkað. Sú eign er hinsvegar ekkert annað en einhver tala á tölvuskjá. Það eina sem við finnum fyrir er að vaxtabætur og barnabætur eru horfnar. Allt að þakka tölunni á skjánum. Tölunni sem nánast enginn græðir á nema fjárfestar sem versla með blokkir, lóðir og möguleika fólks, og svo banakstofnanir, framtíðaeigendur fjölskyldna Íslands. Við erum ekkert að borga minna hlutfall af laununum okkar eða neitt slíkt. Við erum alveg jafn miklir þrælar bankans. Það er ekki hægt. Það er virkilega ógeðfellt að ætla að hneppa fjölskyldur framtíðarinnar í þessa snöru íslenskra okurlána. Markaðsstjóri Íslandsbanka segir markmið herferðarinnar vera að stappa stálinu í ungt fólk. Ég mæli með því að við snúum herferðinni við. Ég legg til að við skilum skömminni þangað sem hún á heima og beinum orðunum til bankanna. Kæru bankar. Það er hægt að vera ekki svona gráðugur. Það er hægt að vinna að því að lækka vexti á lánum og útrýma verðtryggingu. Það er hægt að líta á fjölskyldur landsins sem fólk en ekki mjólkurkýr. Það er hægt að láta bankastarfsemi snúast meira um þjónustu og minna um ofurgróða. Það eina sem þarf er vilji. „Ekki gefast upp. Það er hægt. Ef þú hefur plan.
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun
Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir Skoðun