Ferðalag í rétta átt Dóra Júlía Agnarsdóttir skrifar 8. október 2016 11:00 Ég var 22 ára gömul þegar ég tók mjög erfiða ákvörðun. Að horfast í augu við sjálfa mig og viðurkenna að ég þyrfti hjálp. Það er vægt til orða tekið að ég hafi stokkið út í djúpu laugina þar sem ég í hvatvísiskasti settist niður og skrifaði grein þar sem ég opinberaði vandamál mitt við átröskun. Ég fékk bara einhvernvegin nóg og ákvað að þessi dagur væri dagurinn minn. Deildi greininni áður en ég einu sinni hringdi í pabba minn því ég gat bara ekki beðið lengur. Það er erfitt að lifa lífinu með hugarfari og lífsstíl sem er stöðugt að takmarka mann. Stöðugt að takmarka mann við það að ná fram sínu besta, að hafa gaman, að umgangast aðra, að sýna tilfinningar og að lifa lífinu yfir höfuð. Ég var heltekin af átröskun og fórnaði ótrúlega miklu til þess að þóknast henni. Eins dramatískt og það hljómar þá endurheimti ég sjálfa mig þegar ég leitaði mér hjálpar. Ég vissi ekki alveg hvert fyrsta skrefið mitt ætti að vera eftir að ég hafði opinberað veikindin mín fyrir öllum þeim sem höfðu áhuga á að lesa greinina mína, sem reyndust vera ótal margir mér að óviðbúinni. Sem betur fer var mér bent á stórkostlegan sálfræðing, Heiðdísi Sigurðardóttur hjá Heilsustöðinni. Ég leit á tímana hjá henni eins og hvern annan áfanga í skólanum og þetta var áfangi sem ég ætlaði mér að skara fram úr í. Stundum var það erfitt og þreytandi en oftar mjög áhugavert og ég gat gert þetta að mjög skemmtilegu verkefni. Ég lærði alveg ótrúlega mikið bæði af henni og af sjálfri mér og enn þann dag í dag leyfi ég mér að læra heilmikið af sjálfri mér með því sem ég kýs að kalla sjálfsskoðun. Þá fer ég yfir þær röngu beygjur sem ég tók, reyni að skilja afhverju það gerðist, læra þannig af því og gera mitt besta til þess að koma í veg fyrir að það endurtaki sig. Eftir að hafa verið eina önn hjá heilsustöðinni tók við meðferð upp á geðdeild sem ég lauk svo með svo góðum árangri að ég held að það hljóti að jafngilda ágætiseinkunn. Ég sé ekki í eina sekúndu eftir því að hafa leitað mér hjálpar. Auðvitað koma erfiðir dagar og ég er langt frá því að vera með allt á hreinu. En ég hef lært svo ótrúlega mikið og ég skil allt svo miklu betur. Það er eins og sólskin hafi birst þar sem áður var þoka. Ég skil betur hvernig mér líður, afhverju mér líður þannig og hvað það getur síðan leitt af sér. Ég skil betur hvað það er sem skiptir máli og hversu mikilvægt heilbrigði er. Ég skil betur en nokkru sinni fyrr hvað það er ómetanlegt að geta verið besta útgáfan af sjálfri sér og að geta gert það besta úr öllu sem lífið hefur upp á að bjóða. Það að vera vansæl, orkulaus og stöðugt ósátt til þess að vigtin sýni rétta tölu hefur ekkert gildi fyrir mig lengur. Eins frábært og það væri að segja að það sé ekkert mál að sigrast á átröskun þá er það ekki staðreyndin. Ég hefði aldrei getað tekið þessi mikilvægu skref í átt að betri heilsu ef ég hefði ekki leitað mér hjálpar. Aukin vitneskja á eigin veikindum er nauðsynlegur þáttur í bataferlinu og með aðstoð fagfólks getur maður fjarlægt sig frá þessum sjúkdómi og þar með farið að sjá hlutina í nýju ljósi. Það gerist alls ekki yfir nóttu en hver einasti dagur þar sem eitt skref er tekið í rétta átt er þess virði. Þó svo að maður fari tvö skref afturábak þá tekurðu ákveðin þrjú skref áfram. Mikilvægast er að skilja sig og vera umburðarlyndur við sig en á sama tíma ákveðinn. Með því að leita sér hjálpar axlar maður ábyrgð og með því að axla ábyrgð er maður fær um að skapa sína eigin hamingju.Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Hugrúnar, nýstofnaðs geðfræðslufélags við Háskóla Íslands, í tilefni Alþjóðlega geðheilbrigðisdagsins 10. október Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir Skoðun Konur sem eiga ekki að eignast börn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Stuðningur úr óvæntri átt Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen Skoðun Bændur eru líka neytendur Eyjólfur Ingvi Bjarnason Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson Skoðun Skoðun Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Skoðun Vinstri gráir Yngvi Óttarsson skrifar Skoðun Bændur eru líka neytendur Eyjólfur Ingvi Bjarnason skrifar Skoðun Hlutabréfafjárfesting er langtímafjárfesting Davíð Björnsson skrifar Skoðun Stuðningur úr óvæntri átt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Loftslagsmál eru orkumál Nótt Thorberg skrifar Skoðun Framsókn klárar verkin Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarópera - stórt skref til framtíðar Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Veiðum hval - virðum lög Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Bestu árin Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Sigríður Gísladóttir skrifar Skoðun Brunavarnir á byggingarsvæðum Böðvar Tómasson skrifar Skoðun Rödd þjóðarinnar Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til matvælaráðherra - dýraníð í Borgarbyggð Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun 1.500 undirskriftir fyrir forseta Björn Leví Gunnarsson,Indriði Ingi Stefánsson skrifar Sjá meira
Ég var 22 ára gömul þegar ég tók mjög erfiða ákvörðun. Að horfast í augu við sjálfa mig og viðurkenna að ég þyrfti hjálp. Það er vægt til orða tekið að ég hafi stokkið út í djúpu laugina þar sem ég í hvatvísiskasti settist niður og skrifaði grein þar sem ég opinberaði vandamál mitt við átröskun. Ég fékk bara einhvernvegin nóg og ákvað að þessi dagur væri dagurinn minn. Deildi greininni áður en ég einu sinni hringdi í pabba minn því ég gat bara ekki beðið lengur. Það er erfitt að lifa lífinu með hugarfari og lífsstíl sem er stöðugt að takmarka mann. Stöðugt að takmarka mann við það að ná fram sínu besta, að hafa gaman, að umgangast aðra, að sýna tilfinningar og að lifa lífinu yfir höfuð. Ég var heltekin af átröskun og fórnaði ótrúlega miklu til þess að þóknast henni. Eins dramatískt og það hljómar þá endurheimti ég sjálfa mig þegar ég leitaði mér hjálpar. Ég vissi ekki alveg hvert fyrsta skrefið mitt ætti að vera eftir að ég hafði opinberað veikindin mín fyrir öllum þeim sem höfðu áhuga á að lesa greinina mína, sem reyndust vera ótal margir mér að óviðbúinni. Sem betur fer var mér bent á stórkostlegan sálfræðing, Heiðdísi Sigurðardóttur hjá Heilsustöðinni. Ég leit á tímana hjá henni eins og hvern annan áfanga í skólanum og þetta var áfangi sem ég ætlaði mér að skara fram úr í. Stundum var það erfitt og þreytandi en oftar mjög áhugavert og ég gat gert þetta að mjög skemmtilegu verkefni. Ég lærði alveg ótrúlega mikið bæði af henni og af sjálfri mér og enn þann dag í dag leyfi ég mér að læra heilmikið af sjálfri mér með því sem ég kýs að kalla sjálfsskoðun. Þá fer ég yfir þær röngu beygjur sem ég tók, reyni að skilja afhverju það gerðist, læra þannig af því og gera mitt besta til þess að koma í veg fyrir að það endurtaki sig. Eftir að hafa verið eina önn hjá heilsustöðinni tók við meðferð upp á geðdeild sem ég lauk svo með svo góðum árangri að ég held að það hljóti að jafngilda ágætiseinkunn. Ég sé ekki í eina sekúndu eftir því að hafa leitað mér hjálpar. Auðvitað koma erfiðir dagar og ég er langt frá því að vera með allt á hreinu. En ég hef lært svo ótrúlega mikið og ég skil allt svo miklu betur. Það er eins og sólskin hafi birst þar sem áður var þoka. Ég skil betur hvernig mér líður, afhverju mér líður þannig og hvað það getur síðan leitt af sér. Ég skil betur hvað það er sem skiptir máli og hversu mikilvægt heilbrigði er. Ég skil betur en nokkru sinni fyrr hvað það er ómetanlegt að geta verið besta útgáfan af sjálfri sér og að geta gert það besta úr öllu sem lífið hefur upp á að bjóða. Það að vera vansæl, orkulaus og stöðugt ósátt til þess að vigtin sýni rétta tölu hefur ekkert gildi fyrir mig lengur. Eins frábært og það væri að segja að það sé ekkert mál að sigrast á átröskun þá er það ekki staðreyndin. Ég hefði aldrei getað tekið þessi mikilvægu skref í átt að betri heilsu ef ég hefði ekki leitað mér hjálpar. Aukin vitneskja á eigin veikindum er nauðsynlegur þáttur í bataferlinu og með aðstoð fagfólks getur maður fjarlægt sig frá þessum sjúkdómi og þar með farið að sjá hlutina í nýju ljósi. Það gerist alls ekki yfir nóttu en hver einasti dagur þar sem eitt skref er tekið í rétta átt er þess virði. Þó svo að maður fari tvö skref afturábak þá tekurðu ákveðin þrjú skref áfram. Mikilvægast er að skilja sig og vera umburðarlyndur við sig en á sama tíma ákveðinn. Með því að leita sér hjálpar axlar maður ábyrgð og með því að axla ábyrgð er maður fær um að skapa sína eigin hamingju.Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Hugrúnar, nýstofnaðs geðfræðslufélags við Háskóla Íslands, í tilefni Alþjóðlega geðheilbrigðisdagsins 10. október
Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun