Skoðun

Eflum tengslin

Michael Nevin skrifar
Í því flóði frétta frá Bretlandi sem fylla fjölmiðlana má vera að það hafi farið framhjá ykkur að nýr sendiherra Bretlands er tekinn við á Íslandi. Sá maður er ég, sem kem í stað Stuarts Gill. Það var mér heiður að fá að afhenda forseta Íslands, Guðna Th. Jóhannessyni, trúnaðarbréf mitt þann 20. september.

En hvers vegna er ég hér? Fyrir því eru bæði persónulegar og embættistengdar ástæður. Ég ólst upp á Norður-Írlandi, sem deilir með Íslandi sögu eyþjóðartilveru og efnahags sem byggst hefur á landbúnaði (þótt efnahagslífið sé nú á dögum byggt á öllu fleiri stoðum). Allir þekkja hin sterku keltnesku víkingaaldartengsl milli Írlands og Íslands. Og veðurfarið er svipað!

Það vill meira að segja svo til að N-Írland og Ísland deila svipaðri farsæld á fótboltasviðinu. Bæði Norður-Írar og Íslendingar voru hamingjan uppmáluð yfir því að komast í úrslitakeppni Evrópumótsins í knattspyrnu karla í sumar (af diplómatískum ástæðum sleppi ég því að nefna hvernig fór fyrir landsliði annars lands sem ég er fulltrúi fyrir, Englands?…). Í síðasta starfi mínu sem sendiherra í Malaví hafði ég líka íslenskar tengingar, þar sem bæði Bretland og Ísland veita Malavíbúum mikilvæga þróunaraðstoð.

Þannig að það er nánast eins og forlögin hafi ætlað mér að koma til Íslands. Við hjónin áttum þess kost að kynnast töfrum þessa fallega lands lítillega þegar við heimsóttum vinafólk í Reykjavík árið 2006. Sú gæfa að fá að þjóna hér sem sendiherra mun gera okkur báðum kleift að breikka og dýpka til muna tengsl okkar við landið.

Fjölþætt erindi

Hvað varðar embættiserindi mitt hingað þá er það fjölþætt: Að byggja upp enn sterkari, dýpri og víðtækari tengsl milli Bretlands og Íslands. Þegar embættistíð minni hér lýkur vil ég geta bent á aukningu í viðskiptum og gagnkvæmri fjárfestingu; eflt samstarf um það helsta sem er á dagskrá heimsmálanna: loftslagsbreytingar, hagvöxt og þróun, fólksflutninga, öryggi, heilbrigðismál; fleiri ferðamenn og námsmenn á báða bóga; og að almenningur á Íslandi skynji betur nærveru Bretlands og áhrif þess á Íslandi og á heimsvísu.

Ég tel mig hafa komið á réttum tíma. Gagnkvæmur áhugi þjóðanna hvorrar á annarri hefur sennilega aldrei verið meiri. Ásamt úrvalsdeildinni (sjálfur styð ég Manchester­ United) sýna Íslendingar mikinn áhuga á þróuninni sem úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar í sumar um útgöngu Bretlands úr Evrópusambandinu hefur í för með sér, líka hér á Íslandi.

Einfalda svar mitt við þessu síðastnefnda er að það býður upp á tækifæri fyrir bæði lönd. Að Bretland segi sig úr ESB þýðir ekki að Bretar yfirgefi Evrópu og bandamenn sína eins og Ísland. Við erum satt að segja enn staðráðnari en áður í að láta að okkur kveða á alþjóðavettvangi: framsækið ríki sem er opið fyrir viðskiptum, beitir sér fyrir umgjörð alþjóðaviðskipta sem skilar öllum ávinningi, í gegnsærra alþjóðakerfi byggðu á sanngjörnu regluverki. Við munum eftir sem áður vera í forystuhlutverki við að takast á við helstu áskoranir samtímans, eins og ég taldi upp hér að framan.

Bretland er ekki að draga sig í hlé frá Evrópu og umheiminum, heldur þvert á móti. Bretland verður virkara á alþjóðavettvangi. Ekki einangrunarsinnað heldur samstarfsfúst.

Það eru ekki hagsmunir Bretlands að setja heftandi reglur um viðskipti eða gera aðrar breytingar sem hafa hugsanleg neikvæð áhrif á efnahagslega farsæld landa okkar. Né heldur að draga sig út úr öryggis- og alþjóðasamstarfi. Bretland vill því ekki minna af Íslandi. Bretar vilja meira af því. Ég vonast eftir stuðningi ykkar við þá viðleitni.

Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.




Skoðun

Skoðun

Er þetta eðli­legt?

Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar

Sjá meira


×