Innlent

Davíð Oddsson hæðist að fjölmiðlum landsins

Jakob Bjarnar skrifar
Þórður Snær og reyndar flestir fjölmiðlamenn sem hafa látið sig málið varða mega nú sitja undir háðsglósum frá ritstjóra Morgunblaðsins.
Þórður Snær og reyndar flestir fjölmiðlamenn sem hafa látið sig málið varða mega nú sitja undir háðsglósum frá ritstjóra Morgunblaðsins.
Leiðari Morgunblaðsins er meinlegur en þar beinir höfundur, að öllum líkindum Davíð Oddsson ritstjóri, stíllinn leynir sér ekki, spjótum sínum að þeim sem hafa kallað eftir því að samtal hans, þá Seðlabankastjóra og Geirs Haarde þá forsætisráðherra, um neyðarlán til Kaupþings banka verði gert opinbert. Segir að nú þegar Morgunblaðið hafi birt útskrift af samtalinu komi á daginn að menn sem helst hafa kallað eftir því að samtalið sé gert opinbert hafi ekkert meint með því. Yfirskrift pistilsins er „Leynifélag lyppast niður“.

Þórður Snær Júlíusson, ritstjóri Kjarnans, sem stefnt hefur Seðlabankanum með það fyrir augum að Seðlabankinn afhendi gögn um þetta fræga símtal, segir ekki stigsmun á Morgunblaðinu og Kjarnanum, heldur eðlismun.

Þó almennt hafi menn fagnað birtingu samtalsins hafa menn haft eitt og annað út á það að segja hvernig að þeirri birtingu er staðið. En, Davíð gefur ekki baun fyrir slíkt tal.

Aðdáendur Davíðs Oddssonar fá heldur betur sinn skammt í dag en hann fer mikinn í leiðaraskrifum sínum.
„Kjarninn nefnilega leitast eftir upplýsingum og kemur þeim síðan á framfæri við lesendur sína. Það er tilgangurinn. Mogginn kemst formlega yfir upplýsingar á haustmánuðum 2009 þegar fyrrverandi seðlabankastjóri er ráðinn til starfa, og situr síðan á þeim í átta ár áður en hann birtir þær. Það er því ekki stigsmunur á þessum fjölmiðlum, heldur eðlismunur,“ segir Þórður Snær á Facebooksíðu Björgvins Guðmundssonar, eins eiganda KOM almannatengsla.

Enginn samhljómur með Kjarnanum og Morgunblaðinu

Björgvin, sem var formaður nefndar um rekstararstöðu fjölmiðla sem Illugi Gunnarsson þá menntamálaráðherra skipaði, birtir mynd af leiðaraskrifunum og slær því fram að samhljómur sé með skrifum Davíðs og Þórðar Snæs. Greinilega í þeim tilgangi að ýfa burstir Þórðar Snæs: „Nei, sko! Samhljómur í ritstjórnarstefnu Moggans og Kjarnans. Þórður Snær Júlíusson. Skemmtilegt.“

Ólíklegt verður að teljast að Þórði Snæ þyki þetta skemmtilegt en hann heldur þó ró sinni að því er virðist:

Björgvin og Björn Valur blandast báðir í slaginn, hvor með sínum hætti.
„Já, það er gott mál að sem flestir sjái hversu galin þessi fjárfestingarleið er. Fagna hverri rödd í þeim kór. En það er verið að teygja sig ansi langt þegar ein skoðun í leiðara Moggans geri það að verkum að það sé samhljómur í ritstjórnarstefnum miðlanna,“ segir Þórður Snær.

Kjósendur gáfu lítið fyrir siðapredikanir BF

Skrif Davíðs (með fyrirvara um að leiðarinn er ómerktur) eru nöturleg. Þar er því haldið fram að þeir sem töldu brýnt að birta hið fræga símtal hafi ekkert meint með því. Höfundur beinir fyrst spjótum sínum að Bjartri framtíð, svona eins og til að hita sig upp:

„Það féll rík­is­stjórn um miðnættið sl. haust. Kjós­end­ur kunnu ekki að meta vit­leys­una. Þó gengu þess­ir næt­urgal­ar roggn­ir til kosn­inga. Sögðust búa yfir ríku­legri rétt­lætis­kennd og siðferðis­styrk en aðrir. Kjós­end­um, þessu venju­lega fólki, þótti lítið til koma.

Í kosn­ing­un­um voru nýj­ar klisj­ur sungn­ar. Þjóðarbölið sem þurfti nú að upp­ræta var „þögg­un“ og „leynd­ar­hyggja“. En hver er veru­leik­inn?“ spyr leiðarahöfundur og snýr sér þá að fjölmiðlum landsins:

Hinir miðlarnir og nettröllin

„Morg­un­blaðið hef­ur birt fræg­asta sím­tal sam­tíma­sög­unn­ar. Það reynd­ist ekki rísa und­ir sinni frægð. Og enn síður „þögg­un­in“ og „leynd­ar­hyggj­an“ sem það hef­ur verið mar­in­erað í sl. ára­tug. Það var aumt að sjá fall þessa mikla leynd­ar­dóms. „RÚV“ og flest­ir aðrir fjöl­miðar, svo ekki sé minnst á nettröll­in, geta lagt fram margra metra möppusafn „frétta“ um sím­talið sem eng­inn fékk að heyra,“ skrifar Davíð og hann er rétt að hitna:

Hinn umdeildi skopmyndateiknari Morgunblaðsins er að venju í dúr og moll við ritstjórnarskrifin sem í blaðinu birtast.
„Ár eft­ir ár hef­ur safn­ast í þenn­an fréttasarp. Þar á meðal fjöldi frétta af hetju­legri bar­áttu vara­for­manns VG. Hann brúkaði eina af nefnd­um Alþing­is til að svipta hul­unni af sím­tal­inu. En án ár­ang­urs. Þegar það var loks birt (nú ef­ast sum­ir um að það sé þarna allt!) var fyrsta áfallið frétta­flutn­ing­ur „RÚV“. Dag­inn sem þjóðin fékk að sjá sím­talið var það nefnt í há­deg­is­frétt­um, en ekk­ert meir þann dag­inn! 365 miðlar sögðu ekki frá í kvöld­frétta­tíma.“

Illgjarnir smiðir samsæriskenninga

Björn Valur Gíslason, fyrrverandi varaformaður Vg fær það óþvegið en í lokaorðum pistilsins er sagt að samtalið fræga, sem nú hafi verið birt, hafi verið lokað niður af tæknilegri ástæðu.

„Sam­talið hróp­ar á hvern mann að eng­ar ástæður voru til þess að fela það. Bendi sam­talið til þess að þeir sem í hlut áttu, banka­stjór­inn eða ráðherr­ann, hafi brotið af sér, væri það enn verri ástæða til að leyna því. Ill­gjarn­ir smiðir sam­særis­kenn­inga notuðu hina raun­veru­legu leynd­ar­hyggju lands­ins til að spinna sína eitruðu þræði. Viðbrögð Björns V. Gísla­son­ar og slíkra sýna að þeim var ekki al­vara. Þeir engj­ast núna yfir því einu að þeir týndu glæpn­um sín­um.“


Tengdar fréttir




Fleiri fréttir

Sjá meira


×