Auðlindin miðhálendið 18. apríl 2015 12:00 Nýverið fór fram málþing um auðlindir Íslands. Þar var kallað eftir því að lagt yrði efnahagslegt mat á verðmætin sem felast í lítt snortinni, óbyggðri íslenskri náttúru. Margir landsmenn eru þó þeirrar skoðunar að hvorki sé hægt né eigi að verðleggja þau óefnislegu verðmæti sem náttúran býður upp á. Nógu verðmætt sé einfaldlega að vita að lítt snortin íslensk náttúra er til, sem og sá möguleiki að upplifa hana. Aðrir telja hins vegar að eina matið sem dugi sé mælt í krónum. Þeir sem eru á þeirri skoðun horfa gjarnan til þess hvað hægt sé að selja háu verði orku framleidda úr til dæmis vatnsafli eða jarðhita, eða hversu mikill hagnaður gæti skapast við að leggja háspennulínur yfir ákveðin landsvæði eða leggja þar uppbyggða vegi. Fylgjendur þeirra sjónarmiða þurfa að doka við og hugsa út fyrir boxið. Nú er staðan orðin sú að atvinnugreinin sem skapar mestar gjaldeyristekjur á Íslandi er ferðaþjónustan. Á árinu 2014 skilaði hún 303 milljörðum króna til þjóðarbúsins samkvæmt tölum Hagstofunnar. Stóriðjan skilaði á sama tíma 215 milljörðum. Ef menn vilja leggja mat á efnislegt virði náttúrunnar er hægt að horfa til þessara talna. Af hverju? Jú, vegna þess að kannanir sýna ítrekað fram á að 80% ferðamanna koma til að upplifa óspillta íslenska náttúru. Miðhálendi Íslands skipar stóran sess í þessu samhengi. Stundum heyrist sagt: „Þetta er bara eyðimörk, hvað eigum við að vernda þarna?“ Ég vil hvetja þá sem eru á þessari skoðun til að heimsækja Þjórsárver, Guðlaugstungur, Eyjabakka eða Sönghofsdal, svo nokkrar gróðurvinjar á miðhálendinu séu nefndar. Hitt er rétt að stór svæði á miðhálendinu eru svartir sandar og hraunbreiður. En þau svæði eru ekki síður dýrmæt. Af þeim 80% ferðamanna sem koma til Íslands náttúrunnar vegna, koma 50% þeirra til að upplifa öræfastemmningu. Sumum finnst sú stemmning ef til vill ekki eftirsóknarverð, en ættu þá að hugsa til þess að stór hluti ferðamanna heimsækir landið einmitt til að komast í þessar aðstæður. Þjóðgarður Sú nýting má þó ekki vera á kostnað náttúrunnar, því ef þessari auðlind er spillt þá minnka möguleikar okkar til að nýta hana til verðmætasköpunar fyrir þjóðarbúið. Þar er ábyrgð ferðaþjónustunnar og stjórnvalda mikil. Nýverið voru kynntar niðurstöður Gallup-könnunar þar sem kom fram að yfir 60% landsmanna styðja stofnun þjóðgarðs á miðhálendinu. Sá stuðningur er þvert á stjórnamálaflokka. Verndun miðhálendisins er því mál sem nýtur mikils stuðnings landsmanna og allir flokkar ættu að geta sameinast um í ljósi þess samfélagslega ábata sem af verndun hlýst. Ekki bara fyrir Íslendinga nútíðar og framtíðar, sem njóta og munu vilja njóta þess að upplifa svæðið í sinni lítt snortnu mynd, heldur líka vegna þeirra tekna sem streyma í þjóðarbúið einmitt vegna þess að miðhálendið er ónumið. Miðhálendi Íslands er einstakt á heimsvísu að því leyti að þar er hægt að upplifa öræfastemmningu sem hvergi finnst annars staðar. Að ferðast um svarta sanda með eldfjöll og jökla til beggja hliða er mögnuð upplifun. Stundum stendur maður of nærri fjársjóðnum til að taka eftir honum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Laskað stýri, léleg vél og lekur bátur Sigurður Páll Jónsson Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir Skoðun Gætum jafnræðis og látum ÖLL börn njóta gjaldfrjálsrar grunnmenntunar Erna Reynisdótir Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson Skoðun Skoðun Skoðun Laskað stýri, léleg vél og lekur bátur Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst skrifar Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson skrifar Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson skrifar Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Sjá meira
Nýverið fór fram málþing um auðlindir Íslands. Þar var kallað eftir því að lagt yrði efnahagslegt mat á verðmætin sem felast í lítt snortinni, óbyggðri íslenskri náttúru. Margir landsmenn eru þó þeirrar skoðunar að hvorki sé hægt né eigi að verðleggja þau óefnislegu verðmæti sem náttúran býður upp á. Nógu verðmætt sé einfaldlega að vita að lítt snortin íslensk náttúra er til, sem og sá möguleiki að upplifa hana. Aðrir telja hins vegar að eina matið sem dugi sé mælt í krónum. Þeir sem eru á þeirri skoðun horfa gjarnan til þess hvað hægt sé að selja háu verði orku framleidda úr til dæmis vatnsafli eða jarðhita, eða hversu mikill hagnaður gæti skapast við að leggja háspennulínur yfir ákveðin landsvæði eða leggja þar uppbyggða vegi. Fylgjendur þeirra sjónarmiða þurfa að doka við og hugsa út fyrir boxið. Nú er staðan orðin sú að atvinnugreinin sem skapar mestar gjaldeyristekjur á Íslandi er ferðaþjónustan. Á árinu 2014 skilaði hún 303 milljörðum króna til þjóðarbúsins samkvæmt tölum Hagstofunnar. Stóriðjan skilaði á sama tíma 215 milljörðum. Ef menn vilja leggja mat á efnislegt virði náttúrunnar er hægt að horfa til þessara talna. Af hverju? Jú, vegna þess að kannanir sýna ítrekað fram á að 80% ferðamanna koma til að upplifa óspillta íslenska náttúru. Miðhálendi Íslands skipar stóran sess í þessu samhengi. Stundum heyrist sagt: „Þetta er bara eyðimörk, hvað eigum við að vernda þarna?“ Ég vil hvetja þá sem eru á þessari skoðun til að heimsækja Þjórsárver, Guðlaugstungur, Eyjabakka eða Sönghofsdal, svo nokkrar gróðurvinjar á miðhálendinu séu nefndar. Hitt er rétt að stór svæði á miðhálendinu eru svartir sandar og hraunbreiður. En þau svæði eru ekki síður dýrmæt. Af þeim 80% ferðamanna sem koma til Íslands náttúrunnar vegna, koma 50% þeirra til að upplifa öræfastemmningu. Sumum finnst sú stemmning ef til vill ekki eftirsóknarverð, en ættu þá að hugsa til þess að stór hluti ferðamanna heimsækir landið einmitt til að komast í þessar aðstæður. Þjóðgarður Sú nýting má þó ekki vera á kostnað náttúrunnar, því ef þessari auðlind er spillt þá minnka möguleikar okkar til að nýta hana til verðmætasköpunar fyrir þjóðarbúið. Þar er ábyrgð ferðaþjónustunnar og stjórnvalda mikil. Nýverið voru kynntar niðurstöður Gallup-könnunar þar sem kom fram að yfir 60% landsmanna styðja stofnun þjóðgarðs á miðhálendinu. Sá stuðningur er þvert á stjórnamálaflokka. Verndun miðhálendisins er því mál sem nýtur mikils stuðnings landsmanna og allir flokkar ættu að geta sameinast um í ljósi þess samfélagslega ábata sem af verndun hlýst. Ekki bara fyrir Íslendinga nútíðar og framtíðar, sem njóta og munu vilja njóta þess að upplifa svæðið í sinni lítt snortnu mynd, heldur líka vegna þeirra tekna sem streyma í þjóðarbúið einmitt vegna þess að miðhálendið er ónumið. Miðhálendi Íslands er einstakt á heimsvísu að því leyti að þar er hægt að upplifa öræfastemmningu sem hvergi finnst annars staðar. Að ferðast um svarta sanda með eldfjöll og jökla til beggja hliða er mögnuð upplifun. Stundum stendur maður of nærri fjársjóðnum til að taka eftir honum.
Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar