Skoðun

Að leita sannleikans

Arndís Björnsdóttir skrifar
„Sannleikurinn er einn en lygin hefur mörg höfuð.“ Þessi tilvitnun í orð Basileios koma upp í hugann þegar ég hugsa um dóm Hæstaréttar í svokölluðu Al Thani-máli.

Í réttarríki gerum við þá kröfu til allra að þeir virði sannleikann. Helgasta skylda rannsakanda í sakamáli er að leita sannleikans. Honum ber að skoða öll gögn málsins, bæði þau sem benda til sýknu og sektar.

Hlutverk héraðsdóms er að kynna sér framlögð gögn sækjanda og verjanda og meta framburð vitna. Sakfella einungis þegar sönnun liggur fyrir um ætluð brot.

Ef ákærandi eða ákærði eru ósáttir við héraðsdóminn getur hvor sem er áfrýjað málinu til Hæstaréttar. Skylda Hæstaréttar er að endurskoða héraðsdóminn. Staðfesta hann eða fella úr gildi eftir því sem við á.

Sannleikurinn og Embætti sérstaks saksóknara

Embætti sérstaks saksóknara hefur síðan 2009 rannsakað hið svokallaða Al Thani-mál.

Eftir að hafa fylgst með framgöngu Embættis sérstaks saksóknara í rannsókn Al Thani-málsins og ákærunni á hendur eiginmanni mínum, Sigurði Einarssyni, þá leyfi ég mér að efast um að embættið hafi haft nokkurn áhuga á því að sinna skyldum sínum og leita sannleikans í málinu.

Við rannsóknina var notast við aðferðir sem ekki eru sæmandi Íslandi sem réttarríki. Logið var blákalt að alþjóðalögreglunni Interpol til þess að koma Sigurði á lista yfir eftirlýsta glæpamenn. Sagt var að Sigurður væri á flótta undan ákæru þegar sannleikurinn var sá að hann var heima hjá okkur í London og lýsti sig fúsan til þess að gefa skýrslu þar eins og um var beðið. Þá hefur embættið hlerað samtöl Sigurðar við verjanda sinn þótt slíkt sé fordæmt í öllum löndum sem vilja láta taka sig alvarlega.

Embættið hefur valið að leggja fram gögn sem hægt er að túlka ákæruvaldinu í hag en hefur hundsað þau gögn sem myndu leiða til sýknu. Auk þess hefur embættið lagt stein í götu verjenda og gert þeim erfitt fyrir að nálgast rannsóknargögn málsins. Ríkissaksóknari hefur ekki brugðist við kæru vegna þessara brota og hvorki Héraðsdómur Reykjavíkur né Hæstiréttur Íslands sáu ástæðu til að finna að þessum vinnubrögðum. Ég trúi því ekki að Íslendingar vilji að svona fordæmi séu til staðar.

Alvarlegast af öllu er þó að Hæstiréttur dæmdi Sigurð í margra ára fangelsi í Al Thani-málinu þótt sakargiftirnar á hendur honum væru rangar.

Sannleikurinn og dómstólar

Mér finnst héraðsdómur hafa brugðist starfsskyldum sínum þegar sagt er að „það sé hafið yfir allan skynsamlegan vafa“ að Sigurður hafi haft aðkomu að málinu. Ekkert þeirra 50 vitna sem komu fyrir héraðsdóm gat vitnað um neitt refsivert sem Sigurður hefði aðhafst. Ekkert vitnanna hafði verið í samskiptum við Sigurð um neitt ólöglegt.

Í Hæstarétti brást kerfið aftur. Hæstarétti ber að endurskoða dóm héraðsdóms. Það var ekki gert. Í stað þess að endurskoða héraðsdóminn kvað Hæstiréttur upp nýjan dóm út frá allt öðrum forsendum en gert var í héraði. Við sem hlustuðum á málflutninginn fyrir Hæstarétti vitum að þessar forsendur voru aldrei til umfjöllunar við málflutninginn. Mér er óskiljanlegt af hverju Hæstiréttur fór þessa leið. Við málflutninginn varð augljóst að héraðsdómurinn stóðst ekki. Getur verið að Hæstiréttur hafi ekki þorað að sýkna hina ákærðu vegna þess að enn hafi ekki tekist að sefa reiði samborgaranna vegna hrunsins?

Í Hæstarétti var Sigurður dæmdur á öðrum grundvelli en gert var í héraðsdómi. Dómur Hæstaréttar er endanlegur og því fær Sigurður aldrei tækifæri til þess að njóta tveggja dómstiga eins og lög kveða á um.

Fyrir mér er langt því frá að Ísland sé réttarríki. Fyrir vikið situr Sigurður að ósekju af sér fjögurra ára dóm.

Hefurðu sögu að segja eða skoðun að deila? Ef svo er sendu okkur grein ásamt mynd á netfangið ritstjorn(hja)visir.is




Skoðun

Skoðun

Er þetta eðli­legt?

Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar

Sjá meira


×