Innlent

„Langstærsta umhverfisvandamál Íslendinga“

Sunna Kristín Hilmarsdóttir skrifar
Sauðfé á beit í Almenningum
Sauðfé á beit í Almenningum Mynd/Sveinn Runólfsson
Myndband sem sýnir sauðfé á beit í Almenningum norðan Þórsmerkur hefur vakið nokkra athygli á samfélagsmiðlum. Myndbandið má sjá hér neðst í fréttinni en sauðfjárbeit á svæðinu er umdeild. Almenningar hafa verið í uppgræðslu í marga áratugi og friðaðir frá árinu 1990.

Ítölunefnd úrskurðaði í fyrravor að bændur fengju heimild til þess að beita fé í  Almenningum. Leyfi var gefið fyrir upprekstrarrétti 50 tvílembdra áa (alls 150 dýr) og eftir fáein ár fyrir 130 tvílembdar ær (alls 390 dýr).

Sauðfé hefur því verið beitt á landið í sumar en ítölunefndin klofnaði í afstöðu sinni til málsins og skilaði landgræðslustjóri séráliti.

Guðmundur Stefánsson, sviðsstjóri landverndarsviðs hjá Landgræðslu ríkisins
Telja ekki nauðsynlegt fyrir bændur að beita fé á Almenninga

Guðmundur Stefánsson, sviðsstjóri landverndarsviðs Landgræðslu ríkisins, segir Almenninga illa farið og uppblásið land.

„Við hjá Landgræðslunni teljum að það ætti ekki að beita fé á þetta land. Þetta land þarf að fá frið og tíma til að gróa en jarðvegsmyndun þarna er um 1 millimetri á ári. Það er því augljóst að það tekur marga áratugi að rækta landið upp,“ segir Guðmundur. Hann bætir við að það sé alveg ljóst hverjir eigi beitarréttinn, það séu landeigendur. Guðmundur segir þá ekki tapa beitarréttinum þó að þeir nýti hann ekki.

„Það sem er sorglegast í þessu er að það er nóg af öðru beitarlandi í boði fyrir bændur undir Eyjafjöllum. Það er ekki nauðsynlegt fyrir þá að beita þessum fáu kindum á Almenninga. Annars staðar þar sem bændur nýta afréttir er það vegna þess að þeir eiga ekki annarra kosti völ,“ segir Guðmundur.

Hann tekur þó fram að Landgræðslan eigi í góðu samstarfi við sauðfjárbændur um allt land og deilurnar vegna Almenninga sé nokkuð sérstakar og eigi sér langa sögu. Þar greini menn einfaldlega á um hvort landið henti undir sauðfjárbeit eða ekki.

„Við verðum líka að hafa í huga að það er enginn vafi á því að jarðvegseyðing er langstærsta umhverfisvandamál sem Íslendingar standa frammi fyrir,“ bætir Guðmundur við.

Almenningar liggja norðan Þórsmerkur og eru í eigu ríkisins. Bændur eiga hins vegar beitarrétt á landinu.
„Við beitum fé á þetta land af því að það er okkar réttur“

Anna Birna Þráinsdóttir sem situr í stjórn Landeigendafélags Almenninga hafnar því að nóg sé af öðru beitarlandi fyrir sauðféð líkt og Landgræðslan heldur fram.

„Við beitum fé á þetta land vegna þess að það er okkar réttur. Við erum hrædd um að missa réttinn ef við nýtum hann ekki. Það er okkar reynsla í þjóðlendumálum að eitt af því fáa sem viðheldur réttindum er að nýta réttinn,“ segir Anna Birna.

Að sögn Önnu Birnu fá bændurnir 350.000 kr. á ári frá Landgræðslu ríkisins til að kaupa áburð en samtals nemur áburðarkostnaður 1,5 milljónum króna. Að auki fá bændurnir fræ gefins frá Landgræðslunni og er þetta nýtt til uppgræðslu á Almenningum. Aðspurð hvort ekki sé ákveðin mótsögn fólgin í því að beita sauðfé á land sem maður sé líka að græða upp neitar hún því.

„Við erum að græða upp landið svo við getum nýtt það undir sauðfé og líka til að græða upp sár.“ Hún segir nóg af gróðri á Almenningum og að fallþungi dilka af sauðfé sem hafi verið beitt þar sé meiri en af öðru fé.

Að lokum segir hún landeigendur Almenninga ósátta við að Landgræðslan líti ekki til annarra afrétta og hafi samræmi í aðgerðum sínum gagnvart öðrum afréttum hér á landi.


Tengdar fréttir

Lengi hefur Fjallkonan hrópað á hjálp!

Árið 1888, fyrir 124 árum, heldur Jón Bjarnason prestur, fyrst í Álftafirði og svo í Gimli í Nýja Íslandi, erindi um Ísland. Það var flutt í Dakota á 4. ársþingi hins ev.lút. kirkjufélags í Vesturheimi. Erindið fjallar að mestu leyti um hina skelfilegu gróðureyðingu á Íslandi. Síðan að skóginum var eytt sé hún orðin mjög hraðfara, nú liggi jarðvegurinn sem er ekki þegar eyddur opinn fyrir algerri eyðileggingu. Á meðan fjallshlíðarnar, holtin og hæðirnar voru hrísi vaxnar hélst jarðvegurinn kyrr. Það var ekki heyjað nóg fyrir skepnurnar sem settar voru á. Þess í stað var treyst sem mest á vetrarbeit sem var, og er, einhver versta landnýting sem hugsast getur, segir landfræðingurinn Ólafur Arnalds.

Telja skógrækt við Þórsmörk í hættu

„Ég er mjög ósáttur með úrskurð nefndarinnar sem kaus að hunsa fyrirliggjandi beitarþolsmat sem unnið var af Landbúnaðarháskólanum. Þar kemur skýrt fram að það sé ekki ákjósanlegt að hefja beit á svæðinu,“ segir Sveinn Runólfsson landgræðslustjóri.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×