Lífið

"Ekkert öðruvísi en aðrir þó að ég sé lömuð“

Ellý Ármanns skrifar
Áheitasöfnun til handa Jónu Krist­ínu Er­lends­dótt­ur, sem lamaðist þegar hún var skipt­inemi í Perú í fyrra stendur yfir nú þegar Reykjavíkurmaraþonið er framundan. Vinir Jónu ætla að hlaupa og þar með safna fyrir aukahjóli á hjólastólinn hennar.



Hvað gerir þetta aukahjól fyrir hjólastólinn fyrir þig?

„Þetta aukahjól myndi gefa mér aukið ferðafrelsi því núna kemst ég ekkert hjálparlaust. Einnig myndi byggjast upp mun betra þol hjá mér og ég gæti notið þess að hreyfa mig úti.“

Hvað kostar þessi græja?

„Samkvæmt því sem ég hef heyrt þá kostar hjólið um það bil milljón krónur,“ segir Jóna.

Stundum koma erfiðir tímar

Líðan þín í dag og hvernig tekst þér að takast á við þá staðreynd að þú ert lömuð?

„Mér líður mun betur í dag en fyrir sjö mánuðum en ég á enn eftir að ná svona jafnaðargeði held ég. Oftast líður mér vel en svo koma mjög erfiðir tímar þar sem mér finnst margt vera á móti mér.“

Hefur sama tilverurétt og aðrir

„En svo auðvitað tekur góða skapið alltaf við aftur. Ég get alls ekki verið leið eða í fýlu mjög lengi. Ég reyni að leitast við að vera ánægð og hamingjusöm. Mér finnst ég ekkert öðruvísi en aðrir þó að ég sé lömuð og ég held að það hafi gert mig að sterkari manneskju að vera að ganga í gegnum þetta og ég elska að gera grín að sjálfri mér en stundum þarf ég að minna mig á að ég hafi sama tilverurétt og aðrir.“

Erfitt að þurfa svona mikla aðstoð

„Einnig er erfitt fyrir mig að þurfa svona mikla aðstoð en ég held að þetta sé smátt og smátt að venjast, ég vona það allavega. Ég ætla allavega ekki að láta þetta stoppa mig í að gera það sem mig langar að gera og að vera hamingjusöm,“ segir þessi sterka stúlka.



Þegar talið berst að því þegar hún var skiptinemi og lamaðist í kjölfar aðgerðar sem hún fór í þegar máttur hennar dvínaði stöðugt útskýrir Jóna:  

Aðgerðin mistókst nefnilega ekki, hún heppnaðist mjög vel. Málið var að ég fór allt of seint í aðgerðina þar sem enginn úti áttaði sig á alvarleika málsins fyrr en allt of seint.“ 

Vaknaði með sára verki

„Þegar ég fór fyrst til læknis var ég farin að labba mjög skringilega og gat varla gengið án þess að styðja mig við vegg.   Ég vildi fara fyrr til læknis og bað um það þegar ég var farin að vakna grátandi af bakverkjum og verkjum í rifbeinum en fór ekki fyrr en ég var komin með mikinn dofa í lappirnar, sem ég held að hafi verið um þremur dögum seinna.“

Fékk töflur við vírus

„Svo fékk ég töflur þegar ég fór til læknis því hann hélt að ég væri með vírus. Þær virtust hafa hjálpað í einn dag en daginn eftir var ég aftur orðin verri og rétt áður en ég fór á spítalann stóð ég upp úr sófanum, tók þrjú skref og datt svo niður.“

Gat varla hreyft sig

„Eftir það virtist það fara versnandi þeð hverjum klukkutímanum og þegar ég fór í aðgerðina gat ég varla hreyft fæturna lengur en hafði örlitla tilfinningu. Svo í rauninni var blaðran bara að sverfa mænuna í sundur á þessum tveimur vikum og núna er eiginlega bara hola í henni, einhverjar smá tæjur sem halda henni saman,“ segir Jóna.

Þú getur styrkt Jónu ef klikkar hérna á link Eyglóar sem ætlar að hlaupa 21 km í Reykjavíkurmaraþoninu fyrir vinkonu sína.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×